Greco antico/Declinazione del participio

Participio presente

Verbi in -ω

Attivo di λύω

Questi participi si formano unendo alla radice la vocale tematica -ο- e il tema -ντ-; il nominativo maschile singolare è il puro tema con caduta della dentale e allungamento apofonico della vocale (*λυ.o.ντ- > *λυ.oν > λύων). Il femminile viene da *λυ.o.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*λυ.o.ντ.jα > *λυ.oνσ.jα > *λυ.o.σα > λύουσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύων	λύουσα	λῦον
Genitivo	λύοντος	λuούσης	λύοντος
Dativo	λύοντι	λυούσῃ	λύοντι
Accusativo	λύοντα	λύουσαν	λῦον
Vocativo	λύων	λύουσα	λῦον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύοντε	λυούσᾱ	λύοντε
Genitivo	λυόντοιν	λυούσαιν	λυόντοιν
Dativo	λυόντοιν	λυούσαιν	λυόντοιν
Accusativo	λύοντε	λυούσᾱ	λύοντε
Vocativo	λύοντε	λυούσᾱ	λύοντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύοντες	λύουσαι	λύοντα
Genitivo	λυόντων	λυουσῶν	λυόντων
Dativo	λύουσι(ν)	λυούσαις	λύουσι(ν)
Accusativo	λύοντας	λυούσας	λύοντα
Vocativo	λύοντες	λύουσαι	λύοντα

Medio-passivo di λύω

La forma medio-passiva del participio presente si declina come un aggettivo della I classe: segue quindi la II declinazione nel maschile e nel neutro, e la I declinazione in alfa impura lunga nel femminile. I participi medio-passivi sono trattati come aggettivi di prima classe a tre uscite, di conseguenza la declinazioe del femminile ha sempre l'alfa lungo (impuro perché preceduto da ν e di conseguenza appare sempre come η) e accentazione di nominativo/vocativo e genitivo plurali analogica al maschile/neutro.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυόμενος	λυομένη	λυόμενον
Genitivo	λυομένου	λυομένης	λυομένου
Dativo	λυομένῳ	λυομένῃ	λυομένῳ
Accusativo	λυόμενον	λυομένην	λυόμενον
Vocativo	λυόμενε	λυομένη	λυόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυομένω	λυομένᾱ	λυομένω
Genitivo	λυομένοιν	λυομέναιν	λυομένοιν
Dativo	λυομένοιν	λυομέναιν	λυομένοιν
Accusativo	λυομένω	λυομένᾱ	λυομένω
Vocativo	λυομένω	λυομένᾱ	λυομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυόμενοι	λυόμεναι	λυόμενα
Genitivo	λυομένων	λυομένων	λυομένων
Dativo	λυομένοις	λυομέναις	λυομένοις
Accusativo	λυομένους	λυομένας	λυόμενα
Vocativo	λυόμενοι	λυόμεναι	λυόμενα

Verbi contratti

Contratti in -άω

La vocale di uscita -α- si contrae con ω, ο, ου dando come risultato sempre ω.

Attivo di τιμάω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιμῶν	τιμῶσα	τιμῶν
Genitivo	τιμῶντος	τιμώσης	τιμῶντος
Dativo	τιμῶντι	τιμώσῃ	τιμῶντι
Accusativo	τιμῶντα	τιμῶσαν	τιμῶν
Vocativo	τιμῶν	τιμῶσα	τιμῶν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιμῶντε	τιμώσᾱ	τιμῶντε
Genitivo	τιμώντοιν	τιμώσαιν	τιμώντοιν
Dativo	τιμώντοιν	τιμώσαιν	τιμώντοιν
Accusativo	τιμῶντε	τιμώσᾱ	τιμῶντε
Vocativo	τιμῶντε	τιμώσᾱ	τιμῶντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιμῶντες	τιμῶσαι	τιμῶντα
Genitivo	τιμώντων	τιμωσῶν	τιμώντων
Dativo	τιμῶσι(ν)	τιμώσαις	τιμῶσι(ν)
Accusativo	τιμῶντας	τιμώσας	τιμῶντα
Vocativo	τιμῶντες	τιμῶσαι	τιμῶντα

Medio-passivo di τιμάω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιμώμενος	τιμωμένη	τιμώμενον
Genitivo	τιμωμένου	τιμωμένης	τιμωένου
Dativo	τιμωμένῳ	τιμωμένῃ	τιμωμένῳ
Accusativo	τιμώμενον	τιμωμένην	τιμώμενον
Vocativo	τιμώμενε	τιμωμένη	τιμώμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιμωμένω	τιμωμένᾱ	τιμωμένω
Genitivo	τιμωμένοιν	τιμωμέναιν	τιμωμένοιν
Dativo	τιμωμένοιν	τιμωμέναιν	τιμωμένοιν
Accusativo	τιμωμένω	τιμωμένᾱ	τιμωμένω
Vocativo	τιμωμένω	τιμωμένᾱ	τιμωμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιμώμενοι	τιμώμεναι	τιμώμενα
Genitivo	τιμωμένων	τιμωμένων	τιμωμένων
Dativo	τιμωμένοις	τιμωμέναις	τιμωμένοις
Accusativo	τιμωμένους	τιμωμένας	τιμώμενα
Vocativo	τιμώμενοι	τιμώμεναι	τιμώμενα

Contratti in -έω

La vocale di uscita -ε- si contrae con ο e ου dando come risultato ου; al nominativo singolare maschile viene assorbita da ω.

Attivo di φιλέω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φιλῶν	φιλοῦσα	φιλοῦν
Genitivo	φιλοῦντος	φιλούσης	φιλοῦντος
Dativo	φιλοῦντι	φιλούσῃ	φιλοῦντι
Accusativo	φιλοῦντα	φιλοῦσαν	φιλοῦν
Vocativo	φιλῶν	φιλοῦσα	φιλοῦν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φιλοῦντε	φιλούσᾱ	φιλοῦντε
Genitivo	φιλούντοιν	φιλούσαιν	φιλούντοιν
Dativo	φιλούντοιν	φιλούσαιν	φιλούντοιν
Accusativo	φιλοῦντε	φιλούσᾱ	φιλοῦντε
Vocativo	φιλοῦντε	φιλούσᾱ	φιλοῦντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φιλοῦντες	φιλοῦσαι	φιλοῦντα
Genitivo	φιλούντων	φιλουσῶν	φιλούντων
Dativo	φιλοῦσι(ν)	φιλούσαις	φιλοῦσι(ν)
Accusativo	φιλοῦντας	φιλούσας	φιλοῦντα
Vocativo	φιλοῦντες	φιλοῦσαι	φιλοῦντα

Medio-passivo di φιλέω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φιλούμενος	φιλουμένη	φιλούμενον
Genitivo	φιλουμένου	φιλουένης	φιλουμένου
Dativo	φιλουμένῳ	φιλουμένῃ	φιλουμένῳ
Accusativo	φιλούμενον	φιλουμένην	φιλούμενον
Vocativo	φιλούμενε	φιλουμένη	φιλούμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φιλουμένω	φιλουμένᾱ	φιλουμένω
Genitivo	φιλουμένοιν	φιλουμέναιν	φιλουμένοιν
Dativo	φιλουμένοιν	φιλουμέναιν	φιλουμένοιν
Accusativo	φιλουμένω	φιλουμένᾱ	φιλουμένω
Vocativo	φιλουμένω	φιλουμένᾱ	φιλουμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φιλούμενοι	φιλούμεναι	φιλούμενα
Genitivo	φιλουμένων	φιλουμένων	φιλουμένων
Dativo	φιλουμένοις	φιλουμέναις	φιλουμένοις
Accusativo	φιλουμένους	φιλουμένας	φιλούμενα
Vocativo	φιλούμενοι	φιλούμεναι	φιλούμενα

Contratti in -όω

La vocale di uscita -ο- si contrae con ο e ου dando come risultato ου; al nominativo singolare maschile viene assorbita da ω.

Attivo di δηλόω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δηλῶν	δηλοῦσα	δηλοῦν
Genitivo	δηλοῦντος	δηλούσης	δηλοῦντος
Dativo	δηλοῦντι	δηλούσῃ	δηλοῦντι
Accusativo	δηλοῦντα	δηλοῦσαν	δηλοῦν
Vocativo	δηλοῦν	δηλοῦσα	δηλοῦν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δηλοῦντε	δηλούσᾱ	δηλοῦντε
Genitivo	δηλούντοιν	δηλούσαιν	δηλούντοιν
Dativo	δηλούντοιν	δηλούσαιν	δηλούντοιν
Accusativo	δηλοῦντε	δηλούσᾱ	δηλοῦντε
Vocativo	δηλοῦντε	δηλούσᾱ	δηλοῦντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δηλοῦντες	δηλοῦσαι	δηλοῦντα
Genitivo	δηλούντων	δηλουσῶν	δηλούντων
Dativo	δηλοῦσι(ν)	δηλούσαις	δηλοῦσι(ν)
Accusativo	δηλοῦντας	δηλούσας	δηλοῦντα
Vocativo	δηλοῦντες	δηλοῦσαι	δηλοῦντα

Medio-passivo di δηλόω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δηλούμενος	δηλουμένη	δηλούμενον
Genitivo	δηλουμένου	δηλουένης	δηλουμένου
Dativo	δηλουμένῳ	δηλουμένῃ	δηλουμένῳ
Accusativo	δηλούμενον	δηλουμένην	δηλούμενον
Vocativo	δηλούμενε	δηλουμένη	δηλούμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δηλουμένω	δηλουμένᾱ	δηλουμένω
Genitivo	δηλουμένοιν	δηλουμέναιν	δηλουμένοιν
Dativo	δηλουμένοιν	δηλουμέναιν	δηλουμένοιν
Accusativo	δηλουμένω	δηλουμένᾱ	δηλουμένω
Vocativo	δηλουμένω	δηλουμένᾱ	δηλουμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δηλούμενοι	δηλούμεναι	δηλούμενα
Genitivo	δηλουμένων	δηλουμένων	δηλουμένων
Dativo	δηλουμένοις	δηλουμέναις	δηλουμένοις
Accusativo	δηλουμένους	δηλουμένας	δηλούμενα
Vocativo	δηλούμενοι	δηλούμεναι	δηλούμενα

Verbi in -μι

Con raddoppiamento del presente

δίδωμι

Attivo

Alla radice raddoppiata al grado lungo διδω- si aggiunge un tema in -ντ- che conformemente alla legge di Osthoff fa abbreviare la vocale radicale (*διδω.ντ- > διδοντ-). L'aggiunta del sigma al nominativo maschile singolare provoca caduta del gruppo -ντ- e allungamento di compenso (*διδο.ντ.ς > *διδ.ος > διδούς). Il femminile viene da *διδο.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*διδο.ντ.jα > *διδο.νσ.jα > *διδο.σ.α > διδοῦσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	διδούς	διδοῦσα	διδόν
Genitivo	διδόντος	διδούσης	διδόντος
Dativo	διδόντι	διδούσῃ	διδόντι
Accusativo	διδόντα	διδοῦσαν	διδόν
Vocativo	διδούς	διδοῦσα	διδόν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	διδόντε	διδούσᾱ	διδόντε
Genitivo	διδόντοιν	διδούσαιν	διδόντοιν
Dativo	διδόντοιν	διδούσαιν	διδόντοιν
Accusativo	διδόντε	διδούσᾱ	διδόντε
Vocativo	διδόντε	διδούσᾱ	διδόντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	διδόντες	διδοῦσαι	διδόντα
Genitivo	διδόντων	διδουσῶν	διδόντων
Dativo	διδοῦσι(ν)	διδούσαις	διδοῦσι(ν)
Accusativo	διδόντας	διδούσας	διδόντα
Vocativo	διδόντες	διδοῦσαι	διδόντα

Medio-passivo

La radice al grado medio viene unita alle terminazioni del participio medio-passivo: διδό.μενος.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	διδόμενος	διδομένη	διδόμενον
Genitivo	διδομένου	διδομένης	διδομένου
Dativo	διδομένῳ	διδομένῃ	διδομένῳ
Accusativo	διδόμενον	διδομένην	διδόμενον
Vocativo	διδόμενε	διδομένη	διδόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	διδομένω	διδομένᾱ	διδομένω
Genitivo	διδομένοιν	διδομέναιν	διδομένοιν
Dativo	διδομένοιν	διδομέναιν	διδομένοιν
Accusativo	διδομένω	διδομένᾱ	διδομένω
Vocativo	διδομένω	διδομένᾱ	διδομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	διδόμενοι	διδόμεναι	διδόμενα
Genitivo	διδομένων	διδομένων	διδομένων
Dativo	διδομένοις	διδομέναις	διδομένοις
Accusativo	διδομένους	διδομένας	διδόμενα
Vocativo	διδόμενοι	διδόμεναι	διδόμενα

τίθημι

Attivo

Alla radice raddoppiata al grado lungo τιθη- si aggiunge un tema in -ντ-: *τιθη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*τιθε.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*τιθη.ντ- > *τιθε.ντ.ς > *τιθε.ς > τιθείς). Il femminile viene da *τιθε.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*τιθε.ντ.jα > *τιθε.νσ.jα > *τιθε.σ.α > τιθεῖσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιθείς	τιθεῖσα	τιθέν
Genitivo	τιθέντος	τιθείσης	τιθέντος
Dativo	τιθέντι	τιθείσῃ	τιθέντι
Accusativo	τιθέντα	τιθεῖσαν	τιθέν
Vocativo	τιθείς	τιθεῖσα	τιθέν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιθέντε	τιθείσᾱ	τιθέντε
Genitivo	τιθέντοιν	τιθείσαιν	τιθέντοιν
Dativo	τιθέντοιν	τιθείσαιν	τιθέντοιν
Accusativo	τιθέντε	τιθείσᾱ	τιθέντε
Vocativo	τιθέντε	τιθείσᾱ	τιθέντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιθέντες	τιθεῖσαι	τιθέντα
Genitivo	τιθέντων	τιθεισῶν	τιθέντων
Dativo	τιθεῖσι(ν)	τιθείσαις	τιθεῖσι(ν)
Accusativo	τιθέντας	τιθείσας	τιθέντα
Vocativo	τιθέντες	τιθεῖσαι	τιθέντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιθέμενος	τιθεμένη	τιθέμενον
Genitivo	τιθεμένου	τιθεμένης	τιθεμένου
Dativo	τιθεμένῳ	τιθεμένῃ	τιθεμένῳ
Accusativo	τιθέμενον	τιθεμένην	τιθέμενον
Vocativo	τιθέμενε	τιθεμένη	τιθέμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιθεμένω	τιθεμένᾱ	τιθεμένω
Genitivo	τιθεμένοιν	τιθεμέναιν	τιθεμένοιν
Dativo	τιθεμένοιν	τιθεμέναιν	τιθεμένοιν
Accusativo	τιθεμένω	τιθεμένᾱ	τιθεμένω
Vocativo	τιθεμένω	τιθεμένᾱ	τιθεμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τιθέμενοι	τιθέμεναι	τιθέμενα
Genitivo	τιθεμένων	τιθεμένων	τιθεμένων
Dativo	τιθεμένοις	τιθεμέναις	τιθεμένοις
Accusativo	τιθεμένους	τιθεμένας	τιθέμενα
Vocativo	τιθέμενοι	τιθέμεναι	τιθέμενα

ἵημι

Attivo

Alla radice raddoppiata al grado lungo ἱη- si aggiunge un tema in -ντ-: *ἱη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*ἱε.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*ἱη.ντ- > *ἱε.ντ.ς > *ἱε.ς > ἱείς). Il femminile viene da *ἱε.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*ἱε.ντ.jα > *ἱε.νσ.jα > *ἱε.σ.α > ἱεῖσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱείς	ἱεῖσα	ἱέν
Genitivo	ἱέντος	ἱείσης	ἱέντος
Dativo	ἱέντι	ἱείσῃ	ἱέντι
Accusativo	ἱέντα	ἱεῖσαν	ἱέν
Vocativo	ἱείς	ἱεῖσα	ἱέν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱέντε	ἱείσᾱ	ἱέντε
Genitivo	ἱέντοιν	ἱείσαιν	ἱέντοιν
Dativo	ἱέντοιν	ἱείσαιν	ἱέντοιν
Accusativo	ἱέντε	ἱείσᾱ	ἱέντε
Vocativo	ἱέντε	ἱείσᾱ	ἱέντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱέντες	ἱεῖσαι	ἱέντα
Genitivo	ἱέντων	ἱεισῶν	ἱέντων
Dativo	ἱεῖσι(ν)	ἱείσαις	ἱεῖσι(ν)
Accusativo	ἱέντας	ἱείσας	ἱέντα
Vocativo	ἱέντες	ἱεῖσαι	ἱέντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱέμενος	ἱεμένη	ἱέμενον
Genitivo	ἱεμένου	ἱεμένης	ἱεμένου
Dativo	ἱεμένῳ	ἱεμένῃ	ἱεμένῳ
Accusativo	ἱέμενον	ἱεμένην	ἱέμενον
Vocativo	ἱέμενε	ἱεμένη	ἱέμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱεμένω	ἱεμένᾱ	ἱεμένω
Genitivo	ἱεμένοιν	ἱεμέναιν	ἱεμένοιν
Dativo	ἱεμένοιν	ἱεμέναιν	ἱεμένοιν
Accusativo	ἱεμένω	ἱεμένᾱ	ἱεμένω
Vocativo	ἱεμένω	ἱεμένᾱ	ἱεμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱέμενοι	ἱέμεναι	ἱέμενα
Genitivo	ἱεμένων	ἱεμένων	ἱεμένων
Dativo	ἱεμένοις	ἱεμέναις	ἱεμένοις
Accusativo	ἱεμένους	ἱεμένας	ἱέμενα
Vocativo	ἱέμενοι	ἱέμεναι	ἱέμενα

ἵστημι

Attivo

Alla radice raddoppiata al grado lungo ἱστη- (< -ἱστᾰ) si aggiunge un tema in -ντ-: *ἱστη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*ἱστα.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*ἱστη.ντ- > *ἱστα.ντ.ς > *ἱστα.ς > ἱστάς). Il femminile viene da *ἱστα.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*ἱστα.ντ.jα > *ἱστα.νσ.jα > *ἱστα.σ.α > ἱστᾶσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱστάς	ἱστᾶσα	ἱστάν
Genitivo	ἱστάντος	ἱστάσης	ἱστάντος
Dativo	ἱστάντι	ἱστάσῃ	ἱστάντι
Accusativo	ἱστάντα	ἱστᾶσαν	ἱστάν
Vocativo	ἱστάς	ἱστᾶσα	ἱστάν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱστάντε	ἱστάσᾱ	ἱστάντε
Genitivo	ἱστάντοιν	ἱστάσαιν	ἱστάντοιν
Dativo	ἱστάντοιν	ἱστάσαιν	ἱστάντοιν
Accusativo	ἱστάντε	ἱστάσᾱ	ἱστάντε
Vocativo	ἱστάντε	ἱστάσᾱ	ἱστάντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱστάντες	ἱστᾶσαι	ἱστάντα
Genitivo	ἱστάντων	ἱστασῶν	ἱστάντων
Dativo	ἱστᾶσι(ν)	ἱστάσαις	ἱστᾶσι(ν)
Accusativo	ἱστάντας	ἱστάσας	ἱστάντα
Vocativo	ἱστάντες	ἱστᾶσαι	ἱστάντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱστάμενος	ἱσταμένη	ἱστάμενον
Genitivo	ἱσταμένου	ἱσταμένης	ἱσταμένου
Dativo	ἱσταμένῳ	ἱσταμένῃ	ἱσταμένῳ
Accusativo	ἱστάμενον	ἱσταμένην	ἱστάμενον
Vocativo	ἱστάμενε	ἱσταμένη	ἱστάμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱσταμένω	ἱσταμένᾱ	ἱσταμένω
Genitivo	ἱσταμένοιν	ἱσταμέναιν	ἱσταμένοιν
Dativo	ἱσταμένοιν	ἱσταμέναιν	ἱσταμένοιν
Accusativo	ἱσταμένω	ἱστομένᾱ	ἱσταμένω
Vocativo	ἱσταμένω	ἱσταμένᾱ	ἱσταμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἱστάμενοι	ἱστάμεναι	ἱστάμενα
Genitivo	ἱσταμένων	ἱσταμένων	ἱσταμένων
Dativo	ἱσταμένοις	ἱσταμέναις	ἱσταμένοις
Accusativo	ἱσταμένους	ἱσταμένας	ἱστάμενα
Vocativo	ἱστάμενοι	ἱστάμεναι	ἱστάμενα

πίμπλημι

Attivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πιμπλάς	πιμπλᾶσα	πιμπλάν
Genitivo	πιμπλάντος	πιμπλάσης	πιμπλάντος
Dativo	πιμπλάντι	πιμπλάσῃ	πιμπλάντι
Accusativo	πιμπλάντα	πιμπλᾶσαν	πιμπλάν
Vocativo	πιμπλάς	πιμπλᾶσα	πιμπλάν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πιμπλάντε	πιμπλάσᾱ	πιμπλάντε
Genitivo	πιμπλάντοιν	πιμπλάσαιν	πιμπλάντοιν
Dativo	πιμπλάντοιν	πιμπλάσαιν	πιμπλάντοιν
Accusativo	πιμπλάντε	πιμπλάσᾱ	πιμπλάντε
Vocativo	πιμπλάντε	πιμπλάσᾱ	πιμπλάντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πιμπλάντες	πιμπλᾶσαι	πιμπλάντα
Genitivo	πιμπλάντων	πιμπλασῶν	πιμπλάντων
Dativo	πιμπλᾶσι(ν)	πιμπλάσαις	πιμπλᾶσι(ν)
Accusativo	πιμπλάντας	πιμπλάσας	πιμπλάντα
Vocativo	πιμπλάντες	πιμπλᾶσαι	πιμπλάντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πιμπλάμενος	πιμπλαμένη	πιμπλάμενον
Genitivo	πιμπλαμένου	πιμπλαμένης	πιμπλαμένου
Dativo	πιμπλαμένῳ	πιμπλαμένῃ	πιμπλαμένῳ
Accusativo	ἱστάμενον	ἱσταμένην	πιμπλάμενον
Vocativo	πιμπλάμενε	πιμπλαμένη	πιμπλάμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πιμπλαμένω	πιμπλαμένᾱ	πιμπλαμένω
Genitivo	πιμπλαμένοιν	πιμπλαμέναιν	πιμπλαμένοιν
Dativo	πιμπλαμένοιν	πιμπλαμέναιν	πιμπλαμένοιν
Accusativo	πιμπλαμένω	πιμπλομένᾱ	πιμπλαμένω
Vocativo	πιμπλαμένω	πιμπλαμένᾱ	πιμπλαμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πιμπλάμενοι	πιμπλάμεναι	πιμπλάμενα
Genitivo	πιμπλαμένων	πιμπλαμένων	πιμπλαμένων
Dativo	πιμπλαμένοις	πιμπλαμέναις	πιμπλαμένοις
Accusativo	πιμπλαμένους	πιμπλαμένας	πιμπλάμενα
Vocativo	πιμπλάμενοι	πιμπλάμεναι	πιμπλάμενα

Senza raddoppiamento del presente

εἰμι

I linguisti non sono concordi sull'origine di questo participio, che in ogni caso ha alla base la radice ἐσ-/σ-. L'omerico ἐών, ἐοῦσα, ἐόν sembra presupporre l'utilizzo della radice al grado medio (*ἐσ.ών, *ἐσ.οῦσα, *ἐσ.όν) con conseguente caduta del sigma intervocalico e, in ionico-attico, successiva contrazione delle vocali. Altri invece ritengono che si tratti della radice al grado zero (*σ.ών, *σ.οῦσα, *σ.όν) in cui il sigma è caduto senza lasciare lo spirito aspro per analogia con il resto della coniugazione. La declinazione utilizza un tema in -ντ- preceduto dalla vocale tematica. Nel nominativo maschile singolare troviamo il puro tema con caduta della dentale e allungamento apofonico della vocale. Per il nominativo femminile singolare invece si parte da *ὀ.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilazione del τ che a sua volta fa cadere la nasale con allungamento di compenso (*ὀ.ντ.jα > *ὀ.νσ.jα > *ὀ.σα > οὖσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ὤν	οὖσα	ὄν
Genitivo	ὄντος	οὔσης	ὄντος
Dativo	ὄντι	οὔσῃ	ὄντι
Accusativo	ὄντα	οὖσαν	ὄν
Vocativo	ὤν	οὖσα	ὄν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ὄντε	οὔσᾱ	ὄντε
Genitivo	ὄντοιν	οὔσαιν	ὄντοιν
Dativo	ὄντοιν	οὔσαιν	ὄντοιν
Accusativo	ὄντε	οὔσᾱ	ὄντε
Vocativo	ὄντε	οὔσᾱ	ὄντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ὄντες	οὖσαι	ὄντα
Genitivo	ὄντων	οὐσῶν	ὄντων
Dativo	οὖσι(ν)	οὔσαις	οὖσι(ν)
Accusativo	ὄντας	οὔσας	ὄντα
Vocativo	ὄντες	οὖσαι	ὄντα

εἶμι

Dalla radice εἰ-/ἰ- si utilizza il grado zero, con aggiunta della vocale tematica e di un tema in -ντ- (*ἰ.ο.ντ-). Per la formazione dei nominativi vale quanto detto su εἰμι.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἰών	ἰοῦσα	ἰόν
Genitivo	ἰόντος	ἰούσης	ἰόντος
Dativo	ἰόντι	ἰούσῃ	ἰόντι
Accusativo	ἰόντα	ἰοῦσαν	ἰόν
Vocativo	ἰών	ἰοῦσα	ἰόν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἰόντε	ἰούσᾱ	ἰόντε
Genitivo	ἰόντοιν	ἰούσαιν	ἰόντοιν
Dativo	ἰόντοιν	ἰούσαιν	ἰόντοιν
Accusativo	ἰόντε	ἰούσᾱ	ἰόντε
Vocativo	ἰόντε	ἰούσᾱ	ἰόντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἰόντες	ἰοῦσαι	ἰόντα
Genitivo	ἰόντων	ἰουσῶν	ἰότων
Dativo	ἰοῦσι(ν)	ἰούσαις	ἰοῦσι(ν)
Accusativo	ἰόντας	ἰούσας	ἰόντα
Vocativo	ἰόντες	ἰοῦσαι	ἰόντα

φημι

Alla radice al grado lungo φη- (< φᾰ-) si aggiunge un tema in -ντ-: *φη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*φᾰ.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*φη.ντ- > *φᾰ.ντ.ς > *φα.ς > φάς). Il femminile viene da *φα.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*φα.ντ.jα > *φα.νσ.jα > *φα.σ.α > φᾶσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φάς	φᾶσα	φάν
Genitivo	φάντος	φάσης	φάντος
Dativo	φάντι	φάσῃ	φάντι
Accusativo	φάντα	φᾶσαν	φάν
Vocativo	φάς	φᾶσα	φάν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φάντε	φάσᾱ	φάντε
Genitivo	φάντοιν	φάσαιν	φάντοιν
Dativo	φάντοιν	φάσαιν	φάντοιν
Accusativo	φάντε	φάσᾱ	φάντε
Vocativo	φάντε	φάσᾱ	φάντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φάντες	φᾶσαι	φάντα
Genitivo	φάντων	φασῶν	φάντων
Dativo	φᾶσι(ν)	φάσαις	φᾶσι(ν)
Accusativo	φάντας	φάσας	φάντα
Vocativo	φάντες	φᾶσαι	φάντα

δύναμαι

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δυνάμενος	δυναμένη	δυνάμενον
Genitivo	δυναμένου	δυναμένης	δυναμένου
Dativo	δυναμένῳ	δυναμένῃ	δυναμένῳ
Accusativo	δυνάμενον	δυναμένην	δυνάμενον
Vocativo	δυνάμενε	δυναμένη	δυνάμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δυναμένω	δυναμένᾱ	δυναμένω
Genitivo	δυναμένοιν	δυναμέναιν	δυναμένοιν
Dativo	δυναμένοιν	δυναμέναιν	δυναμένοιν
Accusativo	δυναμένω	δυνομένᾱ	δυναμένω
Vocativo	δυναμένω	δυναμένᾱ	δυναμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δυνάμενοι	δυνόμεναι	δυνάμενα
Genitivo	δυναμένων	δυναμένων	δυναμένων
Dativo	δυναμένοις	δυναμέναις	δυναμένοις
Accusativo	δυναμένους	δυναμένας	δυνάμενα
Vocativo	δυνάμενοι	δυνάμεναι	δυνάμενα

Verbi in -(ν)νῡ-

Attivo di δείκνυμι

Alla radice al grado lungo δεικνῡ- si aggiunge un tema in -ντ-: *δεικνῡ.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*δεικνῠ.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*δεικνῡ.ντ- > *δεικνῠ.ντ.ς > *δεικνυ.ς > δεικνύς). Il femminile viene da *δεικνυ.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*δεικνῠ.ντ.jα > *δεικνυ.νσ.jα > *δεικνυ.σ.α > δεικνῦσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δεικνύς	δεικνῦσα	δεικνύν
Genitivo	δεικνύντος	δεικνύσης	δεικνύντος
Dativo	δεικνύντι	δεικνύσῃ	δεικνύντι
Accusativo	δεικνύντα	δεικνῦσαν	δεικνύν
Vocativo	δεικνύς	δεικνῦσα	δεικνύν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δεικνύντε	δεικνύσᾱ	δεικνύντε
Genitivo	δεικνύντοιν	δεικνύσαιν	δεικνύντοιν
Dativo	δεικνύντοιν	δεικνύσαιν	δεικνύντοιν
Accusativo	δεικνύντε	δεικνύσᾱ	δεικνύντε
Vocativo	δεικνύντε	δεικνύσᾱ	δεικνύντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δεικνύντες	δεικνῦσαι	δεικνύντα
Genitivo	δεικνύντων	δεικνυσῶν	δεικνύντων
Dativo	δεικνῦσι(ν)	δεικνύσαις	δεικνῦσι(ν)
Accusativo	δεικνύντας	δεικνύσας	δεικνύντα
Vocativo	δεικνύντες	δεικνῦσαι	δεικνύντα

Medio-passivo di δείκνυμι

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δεικνύμενος	δεικνυμένη	δεικνύμενον
Genitivo	δεικνυμένου	δεικνυμένης	δεικνυμένου
Dativo	δεικνυμένῳ	δεικνυμένῃ	δεικνυμένῳ
Accusativo	δεικνύμενον	δεικνυμένην	λυόμενον
Vocativo	δεικνύμενε	δεικνυμένη	δεικνύμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δεικνυμένω	δεικνυμένᾱ	δεικνυμένω
Genitivo	δεικνυμένοιν	δεικνυμέναιν	δεικνυμένοιν
Dativo	δεικνυμένοιν	δεικνυμέναιν	δεικνυμένοιν
Accusativo	δεικνυμένω	δεικνυμένᾱ	δεικνυμένω
Vocativo	δεικνυμένω	δεικνυμένᾱ	δεικνυμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δεικνύμενοι	δεικνύμεναι	δεικνύμενα
Genitivo	δεικνυμένων	δεικνυμένων	δεικνυμένων
Dativo	δεικνυμένοις	δεικνυμέναις	δεικνυμένοις
Accusativo	δεικνυμένους	δεικνυμένας	δεικνύμενα
Vocativo	δεικνύμενοι	δεικνύμεναι	δεικνύμενα

Participio futuro

Utilizza la stessa declinazione del participio presente, dal quale si differenza per la presenza dell'infisso -σ- del futuro. Al contrario del participio presente, il participio futuro distingue la diatesi media da quella passiva.

Participio futuro sigmatico

Attivo di λύω

Corrisponde alla formazione del participio presente, con l'aggiunta dell'infisso caratteristico del futuro -σ-: λύ.ων > λύ.σ.ων.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύσων	λύσουσα	λῦσον
Genitivo	λύσοντος	λuσούσης	λύσοντος
Dativo	λύσοντι	λυσούσῃ	λύσοντι
Accusativo	λύσοντα	λύσουσαν	λῦσον
Vocativo	λύσων	λύσουσα	λῦσον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύσοντε	λυσούσᾱ	λύσοντε
Genitivo	λυσόντοιν	λυσούσαιν	λυσόντοιν
Dativo	λυσόντοιν	λυσούσαιν	λυσόντοιν
Accusativo	λύσοντε	λυσούσᾱ	λύσοντε
Vocativo	λύσοντε	λυσούσᾱ	λύσοντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύσοντες	λύσουσαι	λύσοντα
Genitivo	λυσόντων	λυσουσῶν	λυσόντων
Dativo	λύσουσι(ν)	λυσούσαις	λύσουσι(ν)
Accusativo	λύσοντας	λυσούσας	λσύοντα
Vocativo	λύσοντες	λύσουσαι	λύσοντα

Medio di λύω

Corrisponde alla formazione del participio presente, con l'aggiunta dell'infisso caratteristico del futuro -σ-: λυ.ό.μενος > λυ.σ.ό.μενος.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυσόμενος	λυσομένη	λυσόμενον
Genitivo	λυσομένου	λυσομένης	λυσομένου
Dativo	λυσομένῳ	λυσομένῃ	λυσομένῳ
Accusativo	λυσόμενον	λυσομένην	λυσόμενον
Vocativo	λυσόμενε	λυσομένη	λυσόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυσομένω	λυσομένᾱ	λυσομένω
Genitivo	λυσομένοιν	λυσομέναιν	λυσομένοιν
Dativo	λυσομένοιν	λυσομέναιν	λυσομένοιν
Accusativo	λυσομένω	λυσομένᾱ	λυσομένω
Vocativo	λυσομένω	λυσομένᾱ	λυσομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυσόμενοι	λυσόμεναι	λυσόμενα
Genitivo	λυσομένων	λυσομένων	λυσομένων
Dativo	λυσομένοις	λυσομέναις	λυσομένοις
Accusativo	λυσομένους	λυσομένας	λυσόμενα
Vocativo	λυσόμενοι	λυσόμεναι	λυσόμενα

Participio futuro asigmatico

Lo possiedono i verbi che formano il futuro asigmatico. La sua formazione prevede l'inserimeno dell'infisso -εσ- fra radice e desinenze, con conseguente caduta del sigma intervocalico e contrazione delle vocali; per φαίνω avremo quindi *φαν.έσ.ων > *φανέων > φανῶν, *φαν.έσ.ουσα > *φανέουσα > φανοῦσα, *φαν.έσ.ον > *φανέον > φανοῦν.

Attivo di φαίνω

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανῶν	φανοῦσα	φανοῦν
Genitivo	φανοῦντος	φανούσης	φανοῦντος
Dativo	φανοῦντι	φανούσῃ	φανοῦντι
Accusativo	φανοῦντα	φανοῦσαν	φανοῦν
Vocativo	φανῶν	φανοῦσα	φανοῦν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανοῦντε	φανούσᾱ	φανοῦντε
Genitivo	φανούντοιν	φανούσαιν	φανούντοιν
Dativo	φανούντοιν	φανούσαιν	φανούντοιν
Accusativo	φανοῦντε	φανούσᾱ	φανοῦντε
Vocativo	φανοῦντε	φανούσᾱ	φανοῦντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανοῦντες	φανοῦσαι	φανοῦντα
Genitivo	φανούντων	φανουσῶν	φανούντων
Dativo	φανούουσι(ν)	φανούσαις	φανούουσι(ν)
Accusativo	φανοῦντας	φανούσας	φανοῦντα
Vocativo	φανοῦντες	φανοῦσαι	φανοῦντα

Medio di φαίνω

Sul modello di questo participio si declinano anche i participi del futuro dorico: φευξούμενος, φευξουμένη, φευξούμενον (da φεύγω: *φευγ.σε.όμενος > φευξούμενος)

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανούμενος	φανουμένη	φανούμενον
Genitivo	φανουμένου	φανουμένης	φανουμένου
Dativo	φανουμένῳ	φανουμένῃ	φανουμένῳ
Accusativo	φανούμενον	φανουμένην	φανούμενον
Vocativo	φανούμενε	φανουμένη	φανούμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανουμένω	φανουμένᾱ	φανουμένω
Genitivo	φανουμένοιν	φανουμέναιν	φανουμένοιν
Dativo	φανουμένοιν	φανουμέναιν	φανουμένοιν
Accusativo	φανουμένω	φανουμένᾱ	φανουμένω
Vocativo	φανουμένω	φανουμένᾱ	φανουμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανούμενοι	φανούμεναι	φανούμενα
Genitivo	φανουμένων	φανουμένων	φανουμένων
Dativo	φανουμένοις	φανουμέναις	φανουμένοις
Accusativo	φανουμένους	φανουμένας	φανούμενα
Vocativo	φανούμενοι	φανούμεναι	φανούμενα

Participio futuro passivo

Futuro passivo debole di λύω

Questo participio si forma con l'infisso caratteristico -θη- del futuro passivo debole seguito dalla terminazione del participio futuro medio: λυ.θη.σόμενος.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυθησόμενος	λυθησομένη	λυθησόμενον
Genitivo	λυθησομένου	λυθησομένης	λυθησομένου
Dativo	λυθησομένῳ	λυθησομένῃ	λυθησομένῳ
Accusativo	λυθησόμενον	λυθησομένην	λυθησόμενον
Vocativo	λυθησόμενε	λυθησομένη	λυθησόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυθησομένω	λυθησομένᾱ	λυθησομένω
Genitivo	λυθησομένοιν	λυθησομέναιν	λυθησομένοιν
Dativo	λυθησομένοιν	λυθησομέναιν	λυθησομένοιν
Accusativo	λυθησομένω	λυθησομένᾱ	λυθησομένω
Vocativo	λυθησομένω	λυθησομένᾱ	λυθησομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυθησομένοι	λυθησομέναι	λυθησόμενα
Genitivo	λυθησομέων	λυθησομένων	λυθησομέων
Dativo	λυθησομένοις	λυθησομέναις	λυθησομένοις
Accusativo	λυθησομένους	λυθησεμένας	λυθησόμενα
Vocativo	λυθησόμενοι	λυθησομέναι	λυθησόμενα

Futuro passivo forte di φαίνω

Questo participio si forma con l'infisso caratteristico -η- del futuro passivo forte seguito dalla terminazione del participio futuro medio: φαν.η.σόμενος.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανησόμενος	φανησομένη	φανησόμενον
Genitivo	φανησομένου	φανησομένης	φανησομένου
Dativo	φανησομένῳ	φανησομένῃ	φανησομένῳ
Accusativo	φανησόμενον	φανησομένην	φανησόμενον
Vocativo	φανησόμενε	φανησομένη	φανησόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανησομένω	φανησομένᾱ	φανησομένω
Genitivo	φανησομένοιν	φανησομέναιν	φανησομένοιν
Dativo	φανησομένοιν	φανησομέναιν	φανησομένοιν
Accusativo	φανησομένω	φανησομένᾱ	φανησομένω
Vocativo	φανησομένω	φανησομένᾱ	φανησομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανησομένοι	φανησομέναι	φανησόμενα
Genitivo	φανησομέων	φανησομένων	φανησομέων
Dativo	φανησομένοις	φανησομέναις	φανησομένοις
Accusativo	φανησομένους	φανησεμένας	φανησόμενα
Vocativo	φανησόμενοι	φανησομέναι	φανησόμενα

Participio aoristo

Il participio aoristo, come quello futuro, distingue la diatesi media da quella passiva.

Participio aoristo I

Attivo di λύω

Questo participio si forma unendo alla radice l'infisso caratteristico -σα-. La declinazione prosegue con un tema in -ντ-: *λύ.σα.ντ-, da cui avremo il nominativo maschile λύσας per aggiunta del -ς che fa cadere il gruppo -ντ- che a sua volta provoca l'allungamento per compenso della vocale precedente (*λύ.σα.ντ- > *λύ.σα.ντ.ς > *λύ.σα.ν.ς > *λύ.σα.ς > λύσᾱς). Il femminile viene da *λύ.σα.ντ.jα, il cui lo jod assibila il τ per poi cadere; infine ν davanti a σ cade provocando allungamento per compenso della vocale precedente (*λύ.σα.ντ.jα > *λύ.σα.νσ.jα > *λύ.σα.σ.α > λύσᾱσα). Il neutro λῦσαν è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύσας	λύσασα	λῦσαν
Genitivo	λύσαντος	λuσάσης	λύσαντος
Dativo	λύσαντι	λυσάσῃ	λύσαντι
Accusativo	λύσαντα	λύσασαν	λῦσαν
Vocativo	λύσας	λύσασα	λῦσαν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύσαντε	λυσάσᾱ	λύσαντε
Genitivo	λυσάντοιν	λυσάσαιν	λυσάντοιν
Dativo	λυσάντοιν	λυσάσαιν	λυσάντοιν
Accusativo	λύσαντε	λυσάσᾱ	λύσαντε
Vocativo	λύσαντε	λυσάσᾱ	λύσαντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λύσαντες	λύσασαι	λύσαντα
Genitivo	λυσάντων	λυσασῶν	λυσάντων
Dativo	λύσασι(ν)	λυσάσαις	λύσασι(ν)
Accusativo	λύσαντας	λυσάσας	λύσαντα
Vocativo	λύσαντες	λύσασαι	λύσαντα

Medio di λύω

Questo participio si forma unendo alla radice l'infisso caratteristico -σα- cui seguono le terminazioni del participio medio-passivo.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυσάμενος	λυσαμένη	λυσάμενον
Genitivo	λυσαμένου	λυσαμένης	λυσαμένου
Dativo	λυσαμένῳ	λυσαμένῃ	λυσαμένῳ
Accusativo	λυσάμενον	λυσαμένην	λυσάμενον
Vocativo	λυσάμενε	λυσαμένη	λυσάμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυσαμένω	λυσαμένᾱ	λυσαμένω
Genitivo	λυσαμένοιν	λυσαμέναιν	λυσαμένοιν
Dativo	λυσαμένοιν	λυσαμέναιν	λυσαμένοιν
Accusativo	λυσαμένω	λυσομένᾱ	λυσαμένω
Vocativo	λυσαμένω	λυσαμένᾱ	λυσαμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυσάμενοι	λυσάμεναι	λυσάμενα
Genitivo	λυσαμένων	λυσαμένων	λυσαμένων
Dativo	λυσαμένοις	λυσαμέναις	λυσαμένοις
Accusativo	λυσαμένους	λυσαμένας	λυσάμενα
Vocativo	λυσάμενοι	λυσάμεναι	λυσάμενα

Attivo di φαίνω (asigmatico)

Questo participio si forma unendo alla radice l'infisso caratteristico -α-, con caduta del sigma davanti alla consonante nasale. La declinazione prosegue con un tema in -ντ-: *φήν.α.ντ-, da cui avremo il nominativo maschile φήνας per aggiunta del -ς che fa cadere il gruppo -ντ- che a sua volta provoca l'allungamento per compenso della vocale precedente (*φήν.α.ντ- > *φήν.α.ντ.ς > *φήν.α.ν.ς > *φήν.α.ς > φήνᾱς). Il femminile viene da *φήν.α.ντ.jα, il cui lo jod assibila il τ per poi cadere; infine ν davanti a σ cade provocando allungamento per compenso della vocale precedente (*φήν.α.ντ.jα > *φήν.α.νσ.jα > *φήν.α.σ.α > φήνᾱσα). Il neutro φῆναν è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φήνας	φήνασα	φῆναν
Genitivo	φήναντος	φηνάσης	φήναντος
Dativo	φήναντι	φηνάσῃ	φήναντι
Accusativo	φήναντα	φήνασαν	φῆναν
Vocativo	φήνας	φήνασα	φῆναν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φήναντε	φηνάσᾱ	φήναντε
Genitivo	φηνάντοιν	φηνάσαιν	φηνάντοιν
Dativo	φηνάντοιν	φηνάσαιν	φηνάντοιν
Accusativo	φήναντε	φηνάσᾱ	φήναντε
Vocativo	φήναντε	φηνάσᾱ	φήναντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φήναντες	φήνασαι	φήναντα
Genitivo	φηνάντων	φηνασῶν	λυσάντων
Dativo	φήνασι(ν)	φηνάσαις	φήνασι(ν)
Accusativo	φήναντας	φηνάσας	φήναντα
Vocativo	φήναντες	φήνασαι	φήναντα

Medio di φαίνω (asigmatico)

Questo participio si forma unendo alla radice l'infisso caratteristico -α-, con caduta di sigma davanti alla consonante nasale, cui seguono le terminazioni del participio medio-passivo.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φηνάμενος	φηναμένη	φηνάμενον
Genitivo	φηναμένου	φηναμένης	φηναμένου
Dativo	φηναμένῳ	φηναμένῃ	φηναμένῳ
Accusativo	φηνάμενον	φηναμένην	φηνάμενον
Vocativo	φηνάμενε	φηναμένη	φηνάμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φηναμένω	φηναμένᾱ	φηναμένω
Genitivo	φηναμένοιν	φηναμέναιν	φηναμένοιν
Dativo	φηναμένοιν	φηναμέναιν	φηναμένοιν
Accusativo	φηναμένω	φηναμένᾱ	φηναμένω
Vocativo	φηναμένω	φηναμένᾱ	φηναμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φηνάμενοι	φηνάμεναι	φηνάμενα
Genitivo	φηναμένων	φηναμένων	φηναμένων
Dativo	φηναμένοις	φηναμέναις	φηναμένοις
Accusativo	φηναμένους	φηναμένας	φηνάμενα
Vocativo	φηνάμενοι	φηνάμεναι	φηνάμενα

Participio aoristo II

Attivo di βάλλω

Questi participi si formano unendo alla radice la vocale tematica (caratteristica dell'aoristo II) e il tema -ντ-; il nominativo maschile singolare è il puro tema con caduta della dentale e allungamento apofonico della vocale (*βαλ.o.ντ- > *βαλ.oν > βαλών). Il femminile viene da *βαλ.o.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*βαλ.o.ντ.jα > *βαλ.oνσ.jα > *βαλ.oσ.α > βαλοῦσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale. L'accento cade sempre sulla vocale tematica: di conseguenza, il nominativo maschile singolare e i casi retti del neutro singolare sempre ossitoni, mentre il femminile e il resto del maschile/neutro hanno sempre l'accento sulla penultima sillaba.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βαλών	βαλοῦσα	βαλόν
Genitivo	βαλόντος	βαλούσης	βαλόντος
Dativo	βαλόντι	βαλούσῃ	βαλόντι
Accusativo	βαλόντα	βαλοῦσαν	βαλόν
Vocativo	βαλών	βαλοῦσα	βαλόν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βαλόντε	βαλούσᾱ	βαλόντε
Genitivo	βαλόντοιν	βαλούσαιν	βαλόντοιν
Dativo	βαλόντοιν	βαλούσαιν	βαλόντοιν
Accusativo	βαλόντε	βαλούσᾱ	βαλόντε
Vocativo	βαλόντε	βαλούσᾱ	βαλόντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βαλόντες	βαλοῦσαι	βαλόντα
Genitivo	βαλόντων	βαλουσῶν	βαλόντων
Dativo	βαλοῦσι(ν)	βαλούσαις	βαλοῦσι(ν)
Accusativo	βαλόντας	βαλούσας	βαλόντα
Vocativo	βαλόντες	βαλοῦσαι	βαλόντα

Medio di βάλλω

Si forma unendo alla radice le terminazioni del participio medio-passivo.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βαλόμενος	βαλομένη	βαλόμενον
Genitivo	βαλομένου	βαλομένης	βαλομένου
Dativo	βαλομένῳ	βαλομένῃ	βαλομένῳ
Accusativo	βαλόμενον	βαλομένην	βαλόμενον
Vocativo	βαλόμενε	βαλομένη	βαλόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βαλομένω	βαλομένᾱ	βαλομένω
Genitivo	βαλομένοιν	βαλομέναιν	βαλομένοιν
Dativo	βαλομένοιν	βαλομέναιν	βαλομένοιν
Accusativo	βαλομένω	βαλομένᾱ	βαλομένω
Vocativo	βαλομένω	βαλομένᾱ	βαλομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βαλόμενοι	βαλόμεναι	βαλόμενα
Genitivo	βαλομένων	βαλομένων	βαλομένων
Dativo	βαλομένοις	βαλομέναις	βαλομένοις
Accusativo	βαλομένους	βαλομένας	βαλόμενα
Vocativo	βαλόμενοι	βαλόμεναι	βαλόμενα

Participio aoristo III

Participio di γιγνώσκω

Alla radice γνω- si aggiunge un tema in -ντ- che conformemente alla legge di Osthoff fa abbreviare la vocale radicale (*γνω.ντ- > γνοντ-). L'aggiunta del sigma al nominativo maschile singolare provoca caduta del gruppo -ντ- e allungamento di compenso (*γνο.ντ.ς > *γν.ος > γνούς). Il femminile viene da *γνο.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*γνο.ντ.jα > *γνο.νσ.jα > *γνο.σ.α > γνοῦσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	γνούς	γνοῦσα	γνόν
Genitivo	γνόντος	γνούσης	γνόντος
Dativo	γνόντι	γνούσῃ	γνόντι
Accusativo	γνόντα	γνοῦσαν	γνόν
Vocativo	γνούς	γνοῦσα	γνόν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	γνόντε	γνούσᾱ	γνόντε
Genitivo	γνόντοιν	γνούσαιν	γνόντοιν
Dativo	γνόντοιν	γνούσαιν	γνόντοιν
Accusativo	γνόντε	γνούσᾱ	γνόντε
Vocativo	γνόντε	γνούσᾱ	γνόντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	γνόντες	γνοῦσαι	γνόντα
Genitivo	γνόντων	γνουσῶν	γνόντων
Dativo	γνοῦσι(ν)	γνούσαις	γνοῦσι(ν)
Accusativo	γνόντας	γνούσας	γνόντα
Vocativo	γνόντες	γνοῦσαι	γνόντα

Participio di βαίνω

Alla radice al grado lungo βη- (< *βᾱ-) si aggiunge un tema in -ντ-: *βη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*βᾰ.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*βη.ντ- > *βᾰ.ντ.ς > *βα.ς > βάς). Il femminile viene da *βα.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*βα.ντ.jα > *βα.νσ.jα > *βα.σ.α > βᾶσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βάς	βᾶσα	βάν
Genitivo	βάντος	βάσης	βάντος
Dativo	βάντι	βάσῃ	βάντι
Accusativo	βάντα	βᾶσαν	βάν
Vocativo	βάς	βᾶσα	βάν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βάντε	βάσᾱ	βάντε
Genitivo	βάντοιν	βάσαιν	βάντοιν
Dativo	βάντοιν	βάσαιν	βάντοιν
Accusativo	βάντε	βάσᾱ	βάντε
Vocativo	βάντε	βάσᾱ	βάντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	βάντες	βᾶσαι	βάντα
Genitivo	βάντων	βασῶν	βάντων
Dativo	βᾶσι(ν)	βάσαις	βᾶσι(ν)
Accusativo	βάντας	βάσας	βάντα
Vocativo	βάντες	βᾶσαι	βάντα

Participio di ἵστημι

Alla radice al grado lungo στη- (< *στᾱ-) si aggiunge un tema in -ντ-: *στη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*στᾰ.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*στη.ντ- > *στᾰ.ντ.ς > *στα.ς > στάς). Il femminile viene da *στα.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*στα.ντ.jα > *στα.νσ.jα > *στα.σ.α > στᾶσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	στάς	στᾶσα	στάν
Genitivo	στάντος	στάσης	στάντος
Dativo	στάντι	στάσῃ	στάντι
Accusativo	στάντα	στᾶσαν	στάν
Vocativo	στάς	στᾶσα	στάν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	στάντε	στάσᾱ	στάντε
Genitivo	στάντοιν	στάσαιν	στάντοιν
Dativo	στάντοιν	στάσαιν	στάντοιν
Accusativo	στάντε	στάσᾱ	στάντε
Vocativo	στάντε	στάσᾱ	στάντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	στάντες	στᾶσαι	στάντα
Genitivo	στάντων	στασῶν	στάντων
Dativo	στᾶσι(ν)	στάσαις	στᾶσι(ν)
Accusativo	στάντας	στάσας	στάντα
Vocativo	στάντες	στᾶσαι	στάντα

Participio di σβέννυμι

Alla radice al grado lungo σβη- si aggiunge un tema in -ντ-: *σβη.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*σβε.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*σβη.ντ- > *σβε.ντ.ς > *σβε.ς > σβείς). Il femminile viene da *σβε.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*σβε.ντ.jα > *σβε.νσ.jα > *σβεσ.α > σβεῖσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	σβείς	σβεῖσα	σβέν
Genitivo	σβέντος	σβείσης	σβέντος
Dativo	σβέντι	σβείσῃ	σβέντι
Accusativo	σβέντα	σβεῖσαν	σβέν
Vocativo	σβείς	σβεῖσα	σβέν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	σβέντε	σβείσᾱ	σβέντε
Genitivo	σβέντοιν	σβείσαιν	σβέντοιν
Dativo	σβέντοιν	σβείσαιν	σβέντοιν
Accusativo	σβέντε	σβείσᾱ	σβέντε
Vocativo	σβέντε	σβείσᾱ	σβέντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	σβέντες	σβεῖσαι	σβέντα
Genitivo	σβέντων	σβεισῶν	σβέντων
Dativo	σβεῖσι(ν)	σβείσαις	σβεῖσι(ν)
Accusativo	σβέντας	σβείσας	σβέντα
Vocativo	σβέντες	σβεῖσαι	σβέντα

Participio di φύω

Alla radice al grado lungo φῡ- si aggiunge un tema in -ντ-: *φῡ.ντ-, che abbrevia la vocale radicale conformemente alla legge di Osthoff (*φῠ.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*φῡ.ντ- > *φῠ.ντ.ς > *φυ.ς > φύς). Il femminile viene da *φυ.ντ.jα, in cui lo jod, prima di cadere, provoca assibilamento di τ con conseguente caduta della nasale e allungamento di compenso (*φυ.ντ.jα > *φυ.νσ.jα > *φυ.σ.α > φῦσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φύς	φῦσα	φύν
Genitivo	φύντος	φύσης	φύντος
Dativo	φύντι	φύσῃ	φύντι
Accusativo	φύντα	φῦσαν	φύν
Vocativo	φύς	φῦσα	φύν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φύντε	φύσᾱ	φύντε
Genitivo	φύντοιν	φύσαιν	φύντοιν
Dativo	φύντοιν	φύσαιν	φύντοιν
Accusativo	φύντε	φύσᾱ	φύντε
Vocativo	φύντε	φύσᾱ	φύντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φύντες	φῦσαι	φύντα
Genitivo	φύντων	φυσῶν	φύντων
Dativo	φῦσι(ν)	φύσαις	φῦσι(ν)
Accusativo	φύντας	φύσας	φύντα
Vocativo	φύντες	φῦσαι	φύντα

Participio dell'aoristo cappatico

I verbi δίδωμι, τίθημι e ἵημι (i tre verbi in -μι che hanno l'aoristo cappatico) formano il participio aoristo dalla radice al grado forte, δω-, θη-, ἡ-, che viene unita a un tema in -ντ-, il quale, facendo operare la legge di Osthoff, abbrevia la vocale radicale (δοντ-, θεντ-, ἑντ-). L'aggiunta delle terminazioni del nominativo allunga poi per compenso la vocale radicale (*δοντς > δούς, *θεντς > θείς, *ἑντς > εἵς).

L'aoristo cappatico, al contrario dell'aoristo III, ha anche una diatesi media. Il participio medio dei verbi detti sopra si forma con la radice al grado ridotto (δο-, θε-, ἑ-) cui si aggiungono le terminazioni del participio medio-passivo senza vocale tematica: δόμενος, θέμενος, ἕμενος ecc.

Tutti e tre questi participi sono uguali ai corrispettivi presenti privati del raddoppiamento del presente (διδούς/δούς, τιθείς/θείς, ἱείς/εἵς ecc.).

δίδωμι

Attivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δούς	δοῦσα	δόν
Genitivo	δόντος	δούσης	δόντος
Dativo	δόντι	δούσῃ	δόντι
Accusativo	δόντα	δοῦσαν	δόν
Vocativo	δούς	δοῦσα	δόν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δόντε	δούσᾱ	δόντε
Genitivo	δόντοιν	δούσαιν	δόντοιν
Dativo	δόντοιν	δούσαιν	δόντοιν
Accusativo	δόντε	δούσᾱ	δόντε
Vocativo	δόντε	δούσᾱ	δόντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δόντες	δοῦσαι	δόντα
Genitivo	δόντων	δουσῶν	δόντων
Dativo	δοῦσι(ν)	δούσαις	δοῦσι(ν)
Accusativo	δόντας	δούσας	δόντα
Vocativo	δόντες	δοῦσαι	δόντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δόμενος	δομένη	δόμενον
Genitivo	δομένου	δομένης	δομένου
Dativo	δομένῳ	δομένῃ	δομένῳ
Accusativo	δόμενον	δομένην	δόμενον
Vocativo	δόμενε	δομένη	δόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δομένω	δομένᾱ	δομένω
Genitivo	δομένοιν	δομέναιν	δομένοιν
Dativo	δομένοιν	δομέναιν	δομένοιν
Accusativo	δομένω	δομένᾱ	δομένω
Vocativo	δομένω	δομένᾱ	δομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	δόμενοι	δόμεναι	δόμενα
Genitivo	δομένων	δομένων	δομένων
Dativo	δομένοις	δομέναις	δομένοις
Accusativo	δομένους	δομένας	δόμενα
Vocativo	δόμενοι	δόμεναι	δόμενα

τίθημι

Attivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	θείς	θεῖσα	θέν
Genitivo	θέντος	θείσης	θέντος
Dativo	θέντι	θείσῃ	θέντι
Accusativo	θέντα	θεῖσαν	θέν
Vocativo	θείς	θεῖσα	θέν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	θέντε	θείσᾱ	θέντε
Genitivo	θέντοιν	θείσαιν	θέντοιν
Dativo	θέντοιν	θείσαιν	θέντοιν
Accusativo	θέντε	θείσᾱ	θέντε
Vocativo	θέντε	θείσᾱ	θέντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	θέντες	θεῖσαι	θέντα
Genitivo	θέντων	θεισῶν	θέντων
Dativo	θεῖσι(ν)	θείσαις	θεῖσι(ν)
Accusativo	θέντας	θείσας	θέντα
Vocativo	θέντες	θεῖσαι	θέντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	θέμενος	θεμένη	θέμενον
Genitivo	θεμένου	θεμένης	θεμένου
Dativo	θεμένῳ	θεμένῃ	θεμένῳ
Accusativo	θέμενον	θεμένην	θέμενον
Vocativo	θέμενε	θεμένη	θέμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	θεμένω	θεμένᾱ	θεμένω
Genitivo	θεμένοιν	θεμέναιν	θεμένοιν
Dativo	θεμένοιν	θεμέναιν	θεμένοιν
Accusativo	θεμένω	θεμένᾱ	θεμένω
Vocativo	θεμένω	θεμένᾱ	θεμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	θέμενοι	θέμεναι	θέμενα
Genitivo	θεμένων	θεμένων	θεμένων
Dativo	θεμένοις	θεμέναις	θεμένοις
Accusativo	θεμένους	θεμένας	θέμενα
Vocativo	θέμενοι	θέμεναι	θέμενα

ἵημι

Attivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	εἵς	εἷσα	ἕν
Genitivo	ἕντος	εἵσης	ἕντος
Dativo	ἕντι	εἵσῃ	ἕντι
Accusativo	ἕντα	εἷσαν	ἕν
Vocativo	εἵς	εἷσα	ἕν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἕντε	εἵσᾱ	ἕντε
Genitivo	ἕντοιν	εἵσαιν	ἕντοιν
Dativo	ἕντοιν	εἵσαιν	ἕντοιν
Accusativo	ἕντε	εἵσᾱ	ἕντε
Vocativo	ἕντε	εἵσᾱ	ἕντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἕντες	εἷσαι	ἕντα
Genitivo	ἕντων	εἱσῶν	ἱέντων
Dativo	εἷσι(ν)	εἵσαις	εἷσι(ν)
Accusativo	ἕντας	εἵσας	ἕντα
Vocativo	ἕντες	εἷσαι	ἕντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἕμενος	ἑμένη	ἕμενον
Genitivo	ἑμένου	ἑμένης	ἑμένου
Dativo	ἑμένῳ	ἑμένῃ	ἑμένῳ
Accusativo	ἕμενον	ἕμένην	ἕμενον
Vocativo	ἕμενε	ἑμένη	ἕμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἑμένω	ἑμένᾱ	ἑμένω
Genitivo	ἑμένοιν	ἑμέναιν	ἑμένοιν
Dativo	ἑμένοιν	ἑμέναιν	ἑμένοιν
Accusativo	ἑμένω	ἑμένᾱ	ἑμένω
Vocativo	ἑμένω	ἑμένᾱ	ἑμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	ἕμενοι	ἕμεναι	ἕμενα
Genitivo	ἑμένων	ἑμένων	ἑμένων
Dativo	ἑμένοις	ἑμέναις	ἑμένοις
Accusativo	ἑμένους	ἑμένας	ἕμενα
Vocativo	ἕμενοι	ἕμεναι	ἕμενα

Participio aoristo passivo

Aoristo passivo debole di λύω

Questo participio si forma con l'infisso caratteristico -θη- dell'aoristo passivo debole cui si aggiunge un tema in -ντ-: *λυ.θη.ντ-, che abbrevia la vocale dell'infisso conformemente alla legge di Osthoff (*λυ.θε.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*λυ.θη.ντ- > *λυ.θε.ντ.ς > *λυ.θε.ς > λυθείς). Il femminile viene da *λυ.θε.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*λυ.θε.ντ.jα > *λυ.θε.νσ.jα > *λυ.θε.σ.α > λυθεῖσα). Il neutro è il puro tema con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυθείς	λυθεῖσα	λυθέν
Genitivo	λυθέντος	λυθείσης	λυθέντος
Dativo	λυθέντι	λυθείσῃ	λυθέντι
Accusativo	λυθέντα	λυθεῖσαν	λυθέν
Vocativo	λυθείς	λυθεῖσα	λυθέν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυθέντε	λυθείσᾱ	λυθέντε
Genitivo	λυθέντοιν	λυθείσαιν	λυθέντοιν
Dativo	λυθέντοιν	λυθείσαιν	λυθέντοιν
Accusativo	λυθέντε	λυθείσᾱ	λυθέντε
Vocativo	λυθέντε	λυθείσᾱ	λυθέντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λυθέντες	λυθεῖσαι	λυθέντα
Genitivo	λυθέντων	λυθεισῶν	λυθέντων
Dativo	λυθεῖσι(ν)	λυθείσαις	λυθεῖσι(ν)
Accusativo	λυθέντας	λυθείσας	λυθέντα
Vocativo	λυθέντες	λυθεῖσαι	λυθέντα

Aoristo passivo forte di φαίνω

Questo participio si forma con l'infisso caratteristico -η- dell'aoristo passivo forte cui si aggiunge un tema in -ντ-: *φαν.η.ντ-, che abbrevia la vocale dell'infisso conformemente alla legge di Osthoff (*φαν.ε.ντ-), cui si aggiunge -ς per formare il nominativo maschile singolare che fa cadere il gruppo -ντ- provocando allungamento di compenso (*φαν.η.ντ- > *φαν.ε.ντ.ς > *φαν.ε.ς > φανείς). Il femminile viena da *φαν.ε.ντ.jα, in cui lo jod fa assibilare il τ che a sua volta fa cadere il ν provocando aumento di compenso (*φαν.ε.ντ.jα > *φαν.ε.νσ.jα > *φαν.ε.σ.α > φανεῖσα). Il neutro è il puro tema, abbreviato secondo la legge di Osthoff, con caduta della dentale.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανείς	φανεῖσα	φανέν
Genitivo	φανέντος	φανείσης	φανέντος
Dativo	φανέντι	φανείσῃ	φανέντι
Accusativo	φανέντα	φανεῖσαν	φανέν
Vocativo	φανείς	φανεῖσα	φανέν

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανέντε	φανείσᾱ	φανέντε
Genitivo	φανέντοιν	φανείσαιν	φανέντοιν
Dativo	φανέντοιν	φανείσαιν	φανέντοιν
Accusativo	φανέντε	φανείσᾱ	φανέντε
Vocativo	φανέντε	φανείσᾱ	φανέντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	φανέντες	φανεῖσαι	φανέντα
Genitivo	φανέντων	φανεισῶν	φανέντων
Dativo	φανεῖσι(ν)	φανείσαις	φανεῖσι(ν)
Accusativo	φανέντας	φανείσας	φανέντα
Vocativo	φανέντες	φανεῖσαι	φανέντα

Participio perfetto

Perfetto I

Participio di λύω

Questo participio si forma aggiungendo alla radice raddoppiata e munita dell'infisso caratteristico del perfetto I -κ- e di uscite proprie in -ϝος/-ϝσjα/-ϝοτ-; dai primi due vengono i nominativi maschile e femminile e i casi retti del neutro (*λελυκϝος > *λελυκος > λελυκώς con caduta di digamma e, solo al nominativo/vocativo maschile, allungamento apofonico, e *λελυκϝσjα > *λελυκυσjα > λελυκυῖα con vocalizzazione di digamma e caduta di sigma), mentre dal terzo si forma, con caduta del digamma, il resto del maschile/neutro. L'accento è caratteristico sulla penultima sillaba.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυκώς	λελυκυῖα	λελυκός
Genitivo	λελυκότος	λελυκυίας	λελυκότος
Dativo	λελυκότι	λελυκυίᾳ	λελυκότι
Accusativo	λελυκότα	λελυκυῖαν	λελυκός
Vocativo	λελυκώς	λελυκυῖα	λελυκός

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυκότε	λελυκυίᾱ	λελυκότε
Genitivo	λελυκότοιν	λελυκυίαιν	λελυκότοιν
Dativo	λελυκότοιν	λελυκυίαιν	λελυκότοιν
Accusativo	λελυκότε	λελυκυίᾱ	λελυκότε
Vocativo	λελυκότε	λελυκυίᾱ	λελυκότε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυκότες	λελυκυῖαι	λελυκότα
Genitivo	λελυκότων	λελυκυιῶν	λυόντων
Dativo	λελυκόσι(ν)	λελυκυίαις	λελυκόσι(ν)
Accusativo	λελυκότας	λελυκυίας	λελυκότα
Vocativo	λελυκότες	λελυκυῖαι	λελυκότα

Perfetto II

Participio di φαίνω

Vale lo stesso detto per il perfetto I, con l'unica differenza che qui manca l'infisso -κ-: πεφηνώς, πεφηνυῖα, πεφηνός.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πεφηνώς	πεφηνυῖα	πεφηνός
Genitivo	πεφηνότος	πεφηνυίας	πεφηνότος
Dativo	πεφηνότι	πεφηνυίᾳ	πεφηνότι
Accusativo	πεφηνότα	πεφηνυῖαν	πεφηνός
Vocativo	πεφηνώς	πεφηνυῖα	πεφηνός

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πεφηνότε	πεφηνυίᾱ	πεφηνότε
Genitivo	πεφηνότοιν	πεφηνυίαιν	πεφηνότοιν
Dativo	πεφηνότοιν	πεφηνυίαιν	πεφηνότοιν
Accusativo	πεφηνότε	πεφηνυίᾱ	πεφηνότε
Vocativo	πεφηνότε	πεφηνυίᾱ	πεφηνότε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	πεφηνότες	πεφηνυῖαι	πεφηνότα
Genitivo	πεφηνότων	πεφηνυιῶν	πεφηνόντων
Dativo	πεφηνόσι(ν)	πεφηνυίαις	πεφηνόσι(ν)
Accusativo	πεφηνότας	πεφηνυίας	πεφηνότα
Vocativo	πεφηνότες	πεφηνυῖαι	πεφηνότα

Perfetto III

Participio di οἶδα

Si declina come il perfetto II: εἰδώς, εἰδυῖα, εἰδός.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	εἰδώς	εἰδυῖα	εἰδός
Genitivo	εἰδότος	εἰδυίας	εἰδότος
Dativo	εἰδότι	εἰδυίᾳ	εἰδότι
Accusativo	εἰδότα	εἰδυῖαν	εἰδός
Vocativo	εἰδώς	εἰδυῖα	εἰδός

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	εἰδότε	εἰδυίᾱ	εἰδότε
Genitivo	εἰδότοιν	εἰδυίαιν	εἰδότοιν
Dativo	εἰδότοιν	εἰδυίαιν	εἰδότοιν
Accusativo	εἰδότε	εἰδυίᾱ	εἰδότε
Vocativo	εἰδότε	εἰδυίᾱ	εἰδότε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	εἰδότες	εἰδυῖαι	εἰδότα
Genitivo	εἰδότων	εἰδυιῶν	εἰδόντων
Dativo	εἰδόσι(ν)	εἰδυίαις	εἰδόσι(ν)
Accusativo	εἰδότας	εἰδυίας	εἰδότα
Vocativo	εἰδότες	εἰδυῖαι	εἰδότα

Perfetto medio-passivo

La formazione è molto più semplice rispetto al perfetto attivo, perché qui alla radice raddoppiata si uniscono le terminazioni medio-passive del participio: λελυ.μένος. Anche qui l'accento è caratteristico sulla penultima sillaba, originariamente sull'ultima ma ritiratosi a causa della legge di Wheeler.

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυμένος	λελυμένη	λελυμένον
Genitivo	λυομένου	λελυμένης	λυομένου
Dativo	λελυμένῳ	λελυμένῃ	λελυμένῳ
Accusativo	λελυμένον	λελυμένην	λελυμένόν
Vocativo	λελυμένε	λελυμένη	λελυμένον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυμένω	λελυμένᾱ	λελυμένω
Genitivo	λελυμένοιν	λελυμέναιν	λελυμένοιν
Dativo	λελυμένοιν	λελυμέναιν	λελυμένοιν
Accusativo	λελυμένω	λελυμένᾱ	λελυμένω
Vocativo	λελυμένω	λελυμένᾱ	λελυμένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυμένοι	λελυμέναι	λελυμένα
Genitivo	λελυμένων	λελυμένων	λελυμένων
Dativo	λελυμένοις	λελυμέναις	λελυμένοις
Accusativo	λελυμένους	λελυμένας	λελυμένα
Vocativo	λελυμένοι	λελυμέναι	λελυμένα

Futuro perfetto

Attivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τεθνήξων	τεθνήξουσα	τεθνῆξον
Genitivo	τεθνήξοντος	τεθνηξούσης	τεθνήξοντος
Dativo	τεθνήξοντι	τεθνηξούσῃ	τεθνήξοντι
Accusativo	τεθνήξοντα	τεθνήξουσαν	τεθνήξον
Vocativo	τεθνήξων	τεθνηξυσα	τεθνῆξον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τεθνήξοντε	τεθνηξούσᾱ	τεθνήξοντε
Genitivo	τεθνηξόντοιν	τεθνηξούσαιν	τεθνηξόντοιν
Dativo	τεθνηξόντοιν	τεθνηξούσαιν	τεθνηξόντοιν
Accusativo	τεθνήξοντε	τεθνηξούσᾱ	τεθνήξοντε
Vocativo	τεθνήξοντε	τεθνηξούσᾱ	τεθνήξοντε

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	τεθνήξοντες	τεθνήξουσαι	τεθνήξοντα
Genitivo	τεθνήξηντων	τεθνηξουσῶν	τεθνηξόντων
Dativo	τεθνήξουσι(ν)	τεθνηξούσαις	τεθνήξουσι(ν)
Accusativo	τεθνήξοντας	τεθνηξούσας	τεθνήξοντα
Vocativo	τεθνήξοντες	τεθνήξουσαι	τεθνήξοντα

Medio-passivo

Singolare

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυσόμενος	λελυσομένη	λελυσόμενον
Genitivo	λελυσομένου	λελυσομένης	λελυσομένου
Dativo	λελυσομένῳ	λελυσομένῃ	λελυσομένῳ
Accusativo	λελυσόμενον	λελυσομένην	λελυσόμενον
Vocativo	λελυσόμενε	λελυσομένη	λελυσόμενον

Duale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυσομένω	λελυσομένᾱ	λελυσομένω
Genitivo	λελυσομένοιν	λελυσομέναιν	λελυσομένοιν
Dativo	λελυσομένοιν	λελυσομέναιν	λελυσομένοιν
Accusativo	λελυσομένω	λελυσομένᾱ	λελυσομένω
Vocativo	λελυσομένω	λελυσομένᾱ	λελυσομένω

Plurale

	Maschile	Femminile	Neutro
Nominativo	λελυσόμενοι	λελυσόμεναι	λελυσόμενα
Genitivo	λελυσομένων	λελυσομένων	λελυσομένων
Dativo	λελυσομένοις	λελυσομέναις	λελυσομένοις
Accusativo	λελυσομένους	λελυσομένας	λελυσόμενα
Vocativo	λελυσόμενοι	λελυσόμεναι	λελυσόμενα