Indagine Post Mortem/Capitolo 2: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
Riga 33:
{{q|If there were no such public records, Tertullian would have automatically undermined his credibility. His appeal to them indicates his confidence that they existed and, if examined, would corroborate his testimony. Therefore, Tertullian was likely relying upon even earlier public records about the Neronian persecution and the fates of Peter and Paul.}}
McDowell risponde ad altre obiezioni e conclude a pagina 91 che il martirio di Pietro è "la più alta probabilità possibile", citando {{passo biblico2|Giovanni|21:18-19}}, 1 Clemente 5:4-5 (che menziona che ciò era accaduto "in tempi abbastanza recenti" e "della nostra generazione"), ''[[w:Lettera di Ignazio agli Smirnesi|Lettera di Ignazio agli Smirnesi]]'' 3.1-2 e ''Lettera ai Romani'' 4.3, ''[[w:Apocalisse di Pietro (greca)|Apocalisse di Pietro]]'' 14.4, ''[[w:Ascensione di Isaia|Ascensione di Isaia]] 4:2-3, [[w:Atti di Pietro|Atti di Pietro]], [[w:Dionigi di Corinto|Dionigi di Corinto]], ''[[w:Storia ecclesiastica (Eusebio di Cesarea)|Storia ecclesiastica]]'' 2.25 di [[w:Eusebio di Cesarea|Eusebio]], e il De Scorpiace'' 15 di Tertulliano, e notando che "la mancanza di qualsiasi narrazione in competizione pesa favorevolmente per la visione tradizionale." Anche [[w:Gaio Svetonio Tranquillo|Svetonio]] (''Nero'' 16.2, "punizioni furono inflitte anche ai cristiani, una setta che professava una nuova e dannosa fede religiosa") e [[w:Publio Cornelio Tacito|Tacito]] notarono la persecuzione dei cristiani da parte di Nerone, quest'ultimo descrivendo quanto segue:
ximum{{q|''Et haec quidem humanis consiliis providebantur. mox petita dis piacula aditique Sibyllae libri, ex quibus supplicatum Vulcano et Cereri Proserpinaeque ac propitiata Iuno per matronas, primum in Capitolio, deinde apud proximum mare, unde hausta aqua templum et simulacrumdeae perspersum est; et sellisternia ac pervigilia celebravere feminae quibus mariti erant. sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia quin iussum incendium crederetur. ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit quos per flagitia invisos vulgus Christianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tiberio imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiabilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt elebranturque. igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti sunt. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent, aut crucibus adfixi aut flammandi, atque ubi defecisset dies in usum nocturni luminis urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde quamquam adversus sontis et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica sed in saevitiam unius absumerentur.''|''[https://latin.packhum.org/loc/1351/5/0#655 Annales]'' 15.44<ref>Per una difesa della storicità della persecuzione dei cristiani da parte di Nerone, si veda Jones (2017); Van der Lans and Bremmer (2017); cfr. Shaw (2015).</ref>}}
{{q|''Et haec quidem humanis consiliis providebantur. mox petita dis piacula aditique Sibyllae libri, ex quibus
supplicatum Vulcano et Cereri Proserpinaeque ac propitiata Iuno per matronas, primum in Capitolio, deinde apud pro-
ximum mare, unde hausta aqua templum et simulacrumdeae perspersum est; et sellisternia ac pervigilia celebravere feminae quibus mariti erant. sed non ope humana, non largitionibus principis aut deum placamentis decedebat infamia quin iussum incendium crederetur. ergo abolendo rumori Nero subdidit reos et quaesitissimis poenis adfecit quos per flagitia invisos vulgus Christianos appellabat. auctor nominis eius Christus Tiberio imperitante per procuratorem Pontium Pilatum supplicio adfectus erat; repressaque in praesens exitiabilis superstitio rursum erumpebat, non modo per Iudaeam, originem eius mali, sed per urbem etiam quo cuncta undique atrocia aut pudenda confluunt elebranturque. igitur primum correpti qui fatebantur, deinde indicio eorum multitudo ingens haud proinde in crimine incendii quam odio humani generis convicti sunt. et pereuntibus addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent, aut crucibus adfixi aut flammandi, atque ubi defecisset dies in usum nocturni luminis urerentur. hortos suos ei spectaculo Nero obtulerat et circense ludicrum edebat, habitu aurigae permixtus plebi vel curriculo insistens. unde quamquam adversus sontis et novissima exempla meritos miseratio oriebatur, tamquam non utilitate publica sed in saevitiam unius absumerentur.''|''[https://latin.packhum.org/loc/1351/5/0#655 Annales]'' 15.44<ref>Per una difesa della storicità della persecuzione dei cristiani da parte di Nerone, si veda Jones (2017); Van der Lans and Bremmer (2017); cfr. Shaw (2015).</ref>}}
Lo storico [[w:Paul L. Maier|Paul Maier]] (2013, p. 55) osserva che "raramente fonti amichevoli e ostili sono d'accordo su qualcosa, ma la persecuzione dei cristiani è una di queste". La disponibilità dei primi cristiani a soffrire per la loro religione può essere provata dal fatto che continuarono la loro missione anche se avevano visto i loro fratelli cristiani perseguitati e uccisi per tale religione (Habermas & Licona 2004, pp. 59-60).