Iliade/Libro I: differenze tra le versioni

Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
il tag viene riconosciuto meglio dal wikieditor quando evidenzia la sintassi…
 
Riga 3:
==Ἰλιάδος Α. Λοιμὸς καὶ μῆνις==
 
Μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος</br>
οὐλομένην, ἣ μυρί᾿ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾿ ἔθηκε,</br>
πολλὰς δ᾿ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν</br>
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν</br>
5 οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ᾿ ἐτελείετο βουλή,</br>
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε</br>
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.</br>
 
"''Canta, o dea, l'ira rovinosa di Achille Pelide, la quale portò agli Achei infiniti dolori, e mandò all'Ade molte anime valorose di eroi, e li diede in pasto ai cani e a tutti gli uccelli; si compiva il volere di Zeus, da quando per la prima volta si contrapposero in lite l'Atride signore di uomini e l'illustre Achille.''"</br>
</br>
'''1.'''</br>
</br>
</br>
Tίς τ᾿ ἄρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι;</br>
Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός· ὃ γὰρ βασιλῆϊ χολωθεὶς</br>
10 νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὄρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί,</br>
οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα</br>
Ἀτρεΐδης· ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν</br>
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ᾿ ἀπερείσι᾿ ἄποινα,</br>
στέμματ᾿ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηϐόλου Ἀπόλλωνος</br>
15 χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς,</br>
Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν·</br>
«Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί,</br>
ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματ᾿ ἔχοντες</br>
ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ᾿ οἴκαδ᾿ ἱκέσθαι·</br>
20 παῖδα δ᾿ ἐμοὶ λύσαιτε φίλην, τὰ δ᾿ ἄποινα δέχεσθαι,</br>
ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηϐόλον Ἀπόλλωνα.»</br>
 
"''Chi, tra gli dèi, li spinse a scontrarsi in lite? Il figlio di Leto e Zeus; egli infatti, adirato con il re, fece sorgere tra l'esercito un morbo maligno, e perivano gli uomini, poiché l'Atride aveva oltraggiato il sacerdote Crise; egli era venuto alle veloci navi degli Achei per riscattare la figlia, portando un enorme riscatto, tenendo tra le mani le bende di Apollo lungisaettante, attorno allo scettro dorato; e pregò tutti gli Achei, e soprattutto i due Atridi, comandanti di eserciiti: «Atridi, e voi altri Achei dai begli schinieri, gli dèi che abitano le dimore d'Olimpo concedano a voi di distruggere la città di Priamo, e di tornare felicemente in patria; ma rendetemi libera la mia cara figlia, e accettate il riscatto, onorando il figlio di Zeus, Apollo lungisaettante».''"</br>
</br>
'''8.'''</br>
</br>
</br>
Ἔνθ᾿ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ</br>
αἰδεῖσθαί θ᾿ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·</br>
ἀλλ᾿ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,</br>
25 ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾿ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·</br>
«Μή σε, γέρον, κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω</br>
ἢ νῦν δηθύνοντ᾿ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα,</br>
μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο·</br>
τὴν δ᾿ ἐγὼ οὐ λύσω· πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν</br>
30 ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ, τηλόθι πάτρης,</br>
ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν·</br>
ἀλλ᾿ ἴθι, μή μ᾿ ἐρέθιζε, σαώτερος ὥς κε νέηαι.»</br>
 
"''Allora tutti gli altri Achei acconsentirono di onorare il sacerdote e di accettare il riscatto; ma non all'Atride Agamennone ciò fu gradito nell'animo: lo scacciò malamente, e aggiunse parole severe: «Che io non ti sorprenda, vecchio, presso le concave navi, né ora indugiandovi, né tornandovi in futuro, ché non ti siano inutili lo scettro e la fascia del dio. Costei non la intendo liberare; prima anche la vecchiaia verrà su di lei nella mia dimora ad Argo, lontano dalla patria, intenta al telaio e condividendo il mio letto. Vattene ora, non mi irritare, se vuoi tornare sano».''"</br>
</br>
'''22.'''</br>
</br>
</br>
 
Ὣς ἔφατ᾿, ἔδεισεν δ᾿ ὃ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ·</br>
βῆ δ᾿ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσϐοιο θαλάσσης·</br>
35 πολλὰ δ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ᾿ ὃ γεραιὸς</br>
Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ·</br>
«Κλῦθί μευ ἀργυρότοξ᾿, ὃς Χρύσην ἀμφιϐέϐηκας</br>
Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις,</br>
Σμινθεῦ, εἴ ποτέ τοι χαρίεντ᾿ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα,</br>
40 ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί᾿ ἔκηα</br>
ταύρων ἠδ᾿ αἰγῶν, τὸ δέ μοι κρήηνον ἐέλδωρ·</br>
τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν.»</br>
 
"''Così disse, e il vecchio fu terrorizzato e obbedì alle parole; in silenzio se ne andò presso la riva del mare risonante; poi, fattosi in disparte, il vecchio pregò a lungo il signore Apollo, che Leto dalla bella chioma generò: «Ascoltami, dio dall'arco d'argento, che proteggi Crisa, e che reggi con forza Cilla divina e Tenedo, o Sminteo; se mai ti innalzai un tempio a te gradito, o se mai bruciai per te cosce pingui di tori o di capre, compi per me questo augurio: i Danai paghino le mie lacrime con i tuoi dardi».''"</br>
</br>
'''33.'''</br>
</br>
</br>
Ὣς ἔφατ᾿ εὐχόμενος, τοῦ δ᾿ ἔκλυε Φοῖϐος Ἀπόλλων,</br>
βῆ δὲ κατ᾿ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ,</br>
45 τόξ᾿ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην·</br>
ἔκλαγξαν δ᾿ ἄρ᾿ ὀϊστοὶ ἐπ᾿ ὤμων χωομένοιο,</br>
αὐτοῦ κινηθέντος· ὃ δ᾿ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς.</br>
ἕζετ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ᾿ ἰὸν ἕηκε·</br>
δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ᾿ ἀργυρέοιο βιοῖο·</br>
50 οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς,</br>
αὐτὰρ ἔπειτ᾿ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς</br>
βάλλ᾿· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.</br>
 
"''Così disse pregando, e lo ascoltò Febo Apollo: scese dalle vette dell'Olimpo adirato nel cuore, tenendo sulle spalle l'arco e la faretra chiusa; i dardi tintinnarono sulle spalle mentre si muoveva adirato; egli procedeva simile alla notte. Poi si sedette in disparte dalle navi, e scagliò il dardo avvelenato; fu terribile il rumore del dardo d'argento. Prima raggiunse i muli e i cani veloci, ma poi, lanciando lo strale acuto, colpiva gli uomini stessi; e in continuazione bruciavano numerose le pire dei morti.''"</br>
</br>
'''43.'''</br>
</br>
</br>
Ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο,</br>
τῇ δεκάτῃ δ᾿ ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς·</br>
55 τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·</br>
κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνῄσκοντας ὁρᾶτο.</br>
οἳ δ᾿ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο,</br>
τοῖσι δ᾿ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·</br>
 
"''Nove giorni i dardi del dio andavano per l'esercito, e nel decimo Achille convocò l'esercito in assemblea; glielo ispirò nel cuore la dea Era dalle bianche braccia: ella era addolorata per i Danai, poiché li vedeva morire. Dunque quando essi si furono radunati e furono in assemblea, alzandosi tra di loro parlò Achille piè veloce:''"</br>
</br>
'''53.'''</br>
</br>
</br>
 
«Ἀτρεΐδη νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀΐω</br>
60 ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν,</br>
εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς·</br>
ἀλλ᾿ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα</br>
ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ᾿ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν,</br>
ὅς κ᾿ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖϐος Ἀπόλλων,</br>
65 εἴτ᾿ ἄρ᾿ ὅ γ᾿ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδ᾿ ἑκατόμϐης,</br>
αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων</br>
βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.»</br>
 
"''«Atride, io credo che noi saremo respinti e dovremo ritornare, se pure riusciremo a scampare la morte, se assieme la guerra e la peste uccidono gli Achei; ma su, interroghiamo un indovino o un sacerdote, o anche un interprete di sogni, poiché anche il sogno viene da Zeus, il quale ci dica perché si è tanto adirato Febo Apollo, se ci incolpa per una preghiera o un'ecatombe, e se, ricevendo il fumo di agnelli e di capre senza difetto, voglia allontanare da noi la peste».''"</br>
</br>
'''59.'''</br>
</br>
</br>
 
Ἤτοι ὅ γ᾿ ὣς εἰπὼν κατ᾿ ἄρ᾿ ἕζετο· τοῖσι δ᾿ ἀνέστη</br>
Κάλχας Θεστορίδης οἰωνοπόλων ὄχ᾿ ἄριστος,</br>
70 ὃς ᾔδη τά τ᾿ ἐόντα τά τ᾿ ἐσσόμενα πρό τ᾿ ἐόντα,</br>
καὶ νήεσσ᾿ ἡγήσατ᾿ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω</br>
ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖϐος Ἀπόλλων·</br>
ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·</br>
 
"''Dopo aver detto così dunque si sedette; e tra di loro si alzò Calcante Testoride, di gran lunga il migliore tra gli indovini, che conosceva le cose presenti, future e passate, e aveva guidato a Ilio le navi degli Achei con la sua arte divinatoria, che Febo Apollo gli aveva dato; egli saggiamente prese la parola tra di loro e disse:''"</br>
</br>
'''68.'''</br>
</br>
</br>
 
«Ὦ Ἀχιλεῦ, κέλεαί με, Διῒ φίλε, μυθήσασθαι</br>
75 μῆνιν Ἀπόλλωνος ἑκατηϐελέταο ἄνακτος·</br>
τοὶ γὰρ ἐγὼν ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μοι ὄμοσσον</br>
ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν·</br>
ἦ γὰρ ὀΐομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντων</br>
Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί·</br>
80 κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ·</br>
εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,</br>
ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ,</br>
ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι· σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις.»</br>
 
"''«O Achille, caro a Zeus, tu mi ordini di spiegare l'ira di Apollo, il signore lungisaettante; io te lo dirò: ma tu ascoltami e promettimi che mi proteggerai, benevolo, con le parole e con la mano; credo infatti che farò adirare un uomo che ha grande potere tra tutti gli Argivi, e gli Achei gli obbediscono: è troppo potente un re, quando si adira con un uomo debole, e se pure per un giorno ingoia la collera, mantiene il rancore anche in seguito nel suo cuore, fino che gli dia sfogo. Pensa dunque se mi difenderai».''"</br>
</br>
'''74.'''</br>
</br>
</br>
 
Tὸν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·</br>
85 «Θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅ τι οἶσθα·</br>
οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διῒ φίλον, ᾧ τε σὺ Κάλχαν</br>
εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις,</br>
οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο</br>
σοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσί βαρείας χεῖρας ἐποίσει</br>
90 συμπάντων Δαναῶν, οὐδ᾿ ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς,</br>
ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι.»</br>
 
"''A lui rispondendo si rivolse Achille piè veloce: «Fatti coraggio, e di' il vaticinio che conosci; perché per Apollo, caro a Zeus, al quale tu, o Calcante, rivolgi preghiere e sveli oracoli ai Danai, finché io vivo e vedo la luce sulla terra nessuno, tra tutti i Danai, ti metterà le mani addosso presso le navi concave, nemmeno se intendi dire Agamennone, che ora si vanta di essere di gran lunga il più valoroso degli Achei».''"</br>
</br>
'''84.'''</br>
</br>
</br>
 
Καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων·</br>
«Οὔ τ᾿ ἄρ ὅ γ᾿ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὐδ᾿ ἑκατόμϐης,</br>
ἀλλ᾿ ἕνεκ᾿ ἀρητῆρος ὃν ἠτίμησ᾿ Ἀγαμέμνων,</br>
95 οὐδ᾿ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ᾿ ἄποινα,</br>
τοὔνεκ᾿ ἄρ᾿ ἄλγε᾿ ἔδωκεν ἑκηϐόλος ἠδ᾿ ἔτι δώσει·</br>
οὐδ᾿ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει</br>
πρίν γ᾿ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην</br>
ἀπριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θ᾿ ἱερὴν ἑκατόμϐην</br>
100 ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν.»</br>
 
"''Allora si fece coraggio e parlò l'ottimo indovino: «Egli non si lamenta per un voto o un'ecatombe, ma per il sacerdote che Agamennone ha disonorato: non gli ha reso libera la figlia né ha accettato il riscatto, e per questo il lungisaettante ha provocato dolori e ancora ne provocherà; egli non allontanerà l'immonda pestilenza dai Danai prima che la fanciulla dagli occhi lucenti sia consegnata al padre, senza prezzo e senza riscatto, e che sia condotta a Crise una sacra ecatombe; allora ce lo propizieremo e lo potremo placare».''"</br>
</br>
'''92.'''</br>
</br>
</br>
 
Ἤτοι ὅ γ᾿ ὣς εἰπὼν κατ᾿ ἄρ᾿ ἕζετο· τοῖσι δ᾿ ἀνέστη</br>
ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων</br>
ἀχνύμενος· μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφὶ μέλαιναι</br>
πίμπλαντ᾿, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην·</br>
105 Κάλχαντα πρώτιστα κάκ᾿ ὀσσόμενος προσέειπε·</br>
 
«Μάντι κακῶν, οὐ πώ ποτέ μοι τὸ κρήγυον εἶπας·</br>
αἰεί τοι τὰ κάκ᾿ ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι,</br>
ἐσθλὸν δ᾿ οὔτέ τί πω εἶπας ἔπος οὔτ᾿ ἐτέλεσσας·</br>
καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων ἀγορεύεις</br>
110 ὡς δὴ τοῦδ᾿ ἕνεκά σφιν ἑκηϐόλος ἄλγεα τεύχει,</br>
οὕνεκ᾿ ἐγὼ κούρης Χρυσηΐδος ἀγλά᾿ ἄποινα</br>
οὐκ ἔθελον δέξασθαι, ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴν</br>
οἴκοι ἔχειν· καὶ γάρ ῥα Κλυταιμνήστρης προϐέϐουλα</br>
κουριδίης ἀλόχου, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων,</br>
115 οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, οὔτ᾿ ἂρ φρένας οὔτέ τι ἔργα.</br>
ἀλλὰ καὶ ὧς ἐθέλω δόμεναι πάλιν εἰ τό γ᾿ ἄμεινον·</br>
βούλομ᾿ ἐγὼ λαὸν σῶν ἔμμεναι ἢ ἀπολέσθαι·</br>
αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ᾿ ἑτοιμάσατ᾿ ὄφρα μὴ οἶος</br>
Ἀργείων ἀγέραστος ἔω, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε·</br>
120 λεύσσετε γὰρ τό γε πάντες ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ.»</br>
 
Tὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·</br>
«Ἀτρεΐδη κύδιστε, φιλοκτεανώτατε πάντων,</br>
πῶς γάρ τοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοί;</br>
οὐδέ τί που ἴδμεν ξυνήϊα κείμενα πολλά·</br>
125 ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομεν, τὰ δέδασται,</br>
λαοὺς δ᾿ οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα ταῦτ᾿ ἐπαγείρειν.</br>
ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν τήνδε θεῷ πρόες· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ</br>
τριπλῇ τετραπλῇ τ᾿ ἀποτείσομεν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς</br>
δῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι.»</br>
 
130 Τὸν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·</br>
«Μὴ δ᾿ οὕτως ἀγαθός περ ἐὼν, θεοείκελ᾿ Ἀχιλλεῦ,</br>
κλέπτε νόῳ, ἐπεὶ οὐ παρελεύσεαι οὐδέ με πείσεις.</br>
ἦ ἐθέλεις ὄφρ᾿ αὐτὸς ἔχῃς γέρας, αὐτὰρ ἔμ᾿ αὔτως</br>
ἧσθαι δευόμενον, κέλεαι δέ με τήνδ᾿ ἀποδοῦναι;</br>
135 ἀλλ᾿ εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοὶ</br>
ἄρσαντες κατὰ θυμὸν ὅπως ἀντάξιον ἔσται·</br>
εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι</br>
ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος</br>
ἄξω ἑλών· ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι.</br>
140 ἀλλ᾿ ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις,</br>
νῦν δ᾿ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,</br>
ἐν δ᾿ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν, ἐς δ᾿ ἑκατόμϐην</br>
θείομεν, ἂν δ᾿ αὐτὴν Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον</br>
βήσομεν· εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔστω,</br>
145 ἢ Αἴας ἢ Ἰδομενεὺς ἢ δῖος Ὀδυσσεὺς</br>
ἠὲ σὺ, Πηλεΐδη, πάντων ἐκπαγλότατ᾿ ἀνδρῶν,</br>
ὄφρ᾿ ἥμιν ἑκάεργον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας.»</br>
 
Tὸν δ᾿ ἄρ᾿ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·</br>
«Ὤ μοι, ἀναιδείην ἐπιειμένε, κερδαλεόφρον,</br>
150 πῶς τίς τοι πρόφρων ἔπεσιν πείθηται Ἀχαιῶν</br>
ἢ ὁδὸν ἐλθέμεναι ἢ ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι;</br>
οὐ γὰρ ἐγὼ Τρώων ἕνεκ᾿ ἤλυθον αἰχμητάων</br>
δεῦρο μαχησόμενος, ἐπεὶ οὔ τί μοι αἴτιοί εἰσιν·</br>
οὐ γὰρ πώποτ᾿ ἐμὰς βοῦς ἤλασαν οὐδὲ μὲν ἵππους,</br>
155 οὐδέ ποτ᾿ ἐν Φθίῃ ἐριϐώλακι βωτιανείρῃ</br>
καρπὸν ἐδηλήσαντ᾿, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ μεταξὺ</br>
οὔρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ἠχήεσσα·</br>
ἀλλὰ σοί, ὦ μέγ᾿ ἀναιδὲς, ἅμ᾿ ἑσπόμεθ᾿ ὄφρα σὺ χαίρῃς,</br>
τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε, κυνῶπα,</br>
160 πρὸς Τρώων· τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδ᾿ ἀλεγίζεις·</br>
καὶ δή μοι γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς,</br>
ᾧ ἔπι πολλὰ μόγησα, δόσαν δέ μοι υἷες Ἀχαιῶν.</br>
οὐ μὲν σοί ποτε ἶσον ἔχω γέρας ὁππότ᾿ Ἀχαιοὶ</br>
Τρώων ἐκπέρσωσ᾿ εὖ ναιόμενον πτολίεθρον·</br>
165 ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάϊκος πολέμοιο</br>
χεῖρες ἐμαὶ διέπουσ᾿· ἀτὰρ ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται,</br>
σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον, ἐγὼ δ᾿ ὀλίγον τε φίλον τε</br>
ἔρχομ᾿ ἔχων ἐπὶ νῆας, ἐπεί κε κάμω πολεμίζων.</br>
νῦν δ᾿ εἶμι Φθίηνδ᾿, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν</br>
170 οἴκαδ᾿ ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν, οὐδέ σ᾿ ὀΐω</br>
ἐνθάδ᾿ ἄτιμος ἐὼν ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν.»</br>
 
Τὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·</br>
«Φεῦγε μάλ᾿, εἴ τοι θυμὸς ἐπέσσυται, οὐδέ σ᾿ ἔγωγε</br>
λίσσομαι εἵνεκ᾿ ἐμεῖο μένειν· πάρ᾿ ἔμοιγε καὶ ἄλλοι</br>
175 οἵ κέ με τιμήσουσι, μάλιστα δὲ μητίετα Ζεύς.</br>
ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι διοτρεφέων βασιλήων·</br>
αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε·</br>
εἰ μάλα καρτερός ἐσσι, θεός που σοὶ τό γ᾿ ἔδωκεν·</br>
οἴκαδ᾿ ἰὼν σὺν νηυσί τε σῇς καὶ σοῖς ἑτάροισι</br>
180 Μυρμιδόνεσσιν ἄνασσε, σέθεν δ᾿ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω,</br>
οὐδ᾿ ὄθομαι κοτέοντος· ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε·</br>
ὡς ἔμ᾿ ἀφαιρεῖται Χρυσηΐδα Φοῖϐος Ἀπόλλων,</br>
τὴν μὲν ἐγὼ σὺν νηΐ τ᾿ ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι</br>
πέμψω, ἐγὼ δέ κ᾿ ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον</br>
185 αὐτὸς ἰὼν κλισίηνδὲ, τὸ σὸν γέρας, ὄφρ᾿ ἐῢ εἰδῇς</br>
ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος</br>
ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην.»</br>
 
Ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δ᾿ ἄχος γένετ᾿, ἐν δέ οἱ ἦτορ</br>
στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν,</br>
190 ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ</br>
τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὃ δ᾿ Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι,</br>
ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν.</br>
ἧος ὃ ταῦθ᾿ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,</br>
ἕλκετο δ᾿ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, ἦλθε δ᾿ Ἀθήνη</br>
195 οὐρανόθεν· πρὸ γὰρ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη</br>
ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε·</br>
στῆ δ᾿ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλεΐωνα</br>
οἴῳ φαινομένη· τῶν δ᾿ ἄλλων οὔ τις ὁρᾶτο·</br>
θάμϐησεν δ᾿ Ἀχιλεύς, μετὰ δ᾿ ἐτράπετ᾿, αὐτίκα δ᾿ ἔγνω</br>
200 Παλλάδ᾿ Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν·</br>
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·</br>
«Τίπτ᾿ αὖτ᾿, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, εἰλήλουθας;</br>
ἦ ἵνα ὕϐριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο;</br>
ἀλλ᾿ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τελέεσθαι ὀΐω·</br>
205 ᾗσ’ ὑπεροπλίῃσι τάχ᾿ ἄν ποτε θυμὸν ὀλέσσῃ.»</br>
 
Τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·</br>
«Ἦλθον ἐγὼ παύσουσα τὸ σὸν μένος, αἴ κε πίθεαι,</br>
οὐρανόθεν· πρὸ δέ μ’ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη</br>
ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε·</br>
210 ἀλλ’ ἄγε λῆγ’ ἔριδος, μηδὲ ξίφος ἕλκεο χειρί·</br>
ἀλλ’ ἤτοι ἔπεσιν μὲν ὀνείδισον ὡς ἔσεταί περ·</br>
ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·</br>
καί ποτέ τοι τρὶς τόσσα παρέσσεται ἀγλαὰ δῶρα</br>
ὕϐριος εἵνεκα τῆσδε· σὺ δ’ ἴσχεο, πείθεο δ’ ἡμῖν.»</br>
 
215 Τὴν δ’ ἀπαμειϐόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·</br>
«Χρὴ μὲν σφωΐτερον γε, θεά, ἔπος εἰρύσασθαι</br>
καὶ μάλα περ θυμῷ κεχωλομένον· ὧς γὰρ ἄμεινον·</br>
ὅς κε θεοῖσ’ ἐπιπείθεται, μάλα τ’ ἔκλυον αὐτοῦ.»</br>
Ἦ καὶ ἐπ’ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα βαρεῖαν,</br>
220 ἂψ δ’ ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος, οὐδ’ ἀπίθησε</br>
μύθῳ Ἀθηναίης· ἡ δ’ Οὔλυμπόνδε βεϐήκει</br>
δώματ’ ἐς αἰγιόχοιο Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους.</br>
 
Πηλεΐδης δ᾿ ἐξαῦτις ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν</br>
Ἀτρεΐδην προσέειπε, καὶ οὔ πω λῆγε χόλοιο·</br>
225 «Οἰνοϐαρές, κυνὸς ὄμματ᾿ ἔχων, κραδίην δ᾿ ἐλάφοιο,</br>
οὔτέ ποτ᾿ ἐς πόλεμον ἅμα λαῷ θωρηχθῆναι</br>
οὔτε λόχον δ᾿ ἰέναι σὺν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν</br>
τέτληκας θυμῷ· τὸ δέ τοι κὴρ εἴδεται εἶναι.</br>
ἦ πολὺ λώϊόν ἐστι κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν</br>
230 δῶρ᾿ ἀποαιρεῖσθαι ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ·</br>
δημοϐόρος βασιλεὺς, ἐπεὶ οὐτιδανοῖσιν ἀνάσσεις·</br>
ἦ γὰρ ἄν, Ἀτρεΐδη, νῦν ὕστατα λωϐήσαιο.</br>
ἀλλ᾿ ἔκ τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι·</br>
ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, τὸ μὲν οὔ ποτε φύλλα καὶ ὄζους</br>
235 φύσει, ἐπεὶ δὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεσσι λέλοιπεν,</br>
οὐδ᾿ ἀναθηλήσει· περὶ γάρ ῥά ἑ χαλκὸς ἔλεψε</br>
φύλλά τε καὶ φλοιόν· νῦν αὖτέ μιν υἷες Ἀχαιῶν</br>
ἐν παλάμῃς φορέουσι δικασπόλοι, οἵ τε θέμιστας</br>
πρὸς Διὸς εἰρύαται· ὁ δέ τοι μέγας ἔσσεται ὅρκος·</br>
240 ἦ ποτ᾿ Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν</br>
σύμπαντας· τότε δ᾿ οὔ τι δυνήσεαι ἀχνύμενός περ</br>
χραισμεῖν, εὖτ᾿ ἂν πολλοὶ ὑφ᾿ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο</br>
θνῄσκοντες πίπτωσι· σὺ δ᾿ ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις</br>
χωόμενος ὅ τ᾿ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισας.»</br>
 
245 Ὥς φάτο Πηλεΐδης, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ</br>
χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἕζετο δ᾿ αὐτός·</br>
Ἀτρεΐδης δ᾿ ἑτέρωθεν ἐμήνιε· τοῖσι δὲ Νέστωρ</br>
ἡδυεπὴς ἀνόρουσε λιγὺς Πυλίων ἀγορητής,</br>
τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή·</br>
250 τῷ δ᾿ ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων</br>
ἐφθίαθ᾿, οἵ οἱ πρόσθεν ἅμα τράφεν ἠδ᾿ ἐγένοντο</br>
ἐν Πύλῳ ἠγαθέῃ, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν·</br>
 
ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·</br>
«Ὦ πόποι, ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει·</br>
255 ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες</br>
ἄλλοι τε Τρῶες μέγα κεν κεχαροίατο θυμῷ,</br>
εἰ σφῶϊν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιϊν,</br>
οἳ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ᾿ ἐστὲ μάχεσθαι.</br>
ἀλλὰ πίθεσθ᾿· ἄμφω δὲ νεωτέρω ἐστὸν ἐμεῖο·</br>
260 ἤδη γάρ ποτ᾿ ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέ περ ὑμῖν</br>
ἀνδράσιν ὡμίλησα, καὶ οὔ ποτέ μ᾿ οἵ γ᾿ ἀθέριζον.</br>
οὐ γάρ πω τοίους ἴδον ἀνέρας οὐδὲ ἴδωμαι,</br>
οἷον Πειρίθοόν τε Δρύαντά τε ποιμένα λαῶν</br>
Καινέα τ᾿ Ἐξάδιόν τε καὶ ἀντίθεον Πολύφημον</br>
265 Θησέα τ᾿ Αἰγεΐδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν·</br>
κάρτιστοι δὴ κεῖνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν·</br>
κάρτιστοι μὲν ἔσαν καὶ καρτίστοις ἐμάχοντο</br>
φηρσὶν ὀρεσκῴοισι καὶ ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν.</br>
καὶ μὲν τοῖσιν ἐγὼ μεθομίλεον ἐκ Πύλου ἐλθὼν</br>
270 τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης· καλέσαντο γὰρ αὐτοί·</br>
καὶ μαχόμην κατ᾿ ἔμ᾿ αὐτὸν ἐγώ· κείνοισι δ᾿ ἂν οὔ τις</br>
τῶν οἳ νῦν βροτοί εἰσιν ἐπιχθόνιοι μαχέοιτο·</br>
καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν πείθοντό τε μύθῳ·</br>
ἀλλὰ πίθεσθε καὶ ὔμμες, ἐπεὶ πείθεσθαι ἄμεινον·</br>
275 μήτε σὺ τόνδ᾿ ἀγαθός περ ἐὼν ἀποαίρεο κούρην,</br>
ἀλλ᾿ ἔα ὥς οἱ πρῶτα δόσαν γέρας υἷες Ἀχαιῶν·</br>
μήτε σὺ Πηλείδη ἔθελ᾿ ἐριζέμεναι βασιλῆϊ</br>
ἀντιϐίην, ἐπεὶ οὔ ποθ᾿ ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς</br>
σκηπτοῦχος βασιλεύς, ᾧ τε Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν.</br>
280 εἰ δὲ σὺ καρτερός ἐσσι, θεὰ δέ σε γείνατο μήτηρ,</br>
ἀλλ᾿ ὅ γε φέρτερός ἐστιν, ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει.</br>
Ἀτρεΐδη σὺ δὲ παῦε τεὸν μένος· αὐτὰρ ἔγωγε</br>
λίσσομ᾿ Ἀχιλλῆϊ μεθέμεν χόλον, ὃς μέγα πᾶσιν</br>
ἕρκος Ἀχαιοῖσιν πέλεται πολέμοιο κακοῖο.»</br>
 
285 Τὸν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·</br>
«Ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ἔειπες·</br>
ἀλλ᾿ ὅδ᾿ ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἔμμεναι ἄλλων,</br>
πάντων μὲν κρατέειν ἐθέλει, πάντεσσι δ᾿ ἀνάσσειν,</br>
πᾶσι δὲ σημαίνειν, ἅ τιν᾿ οὐ πείσεσθαι ὀΐω·</br>
290 εἰ δέ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες</br>
τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι;»</br>
 
Tὸν δ᾿ ἄρ᾿ ὑποϐλήδην ἠμείϐετο δῖος Ἀχιλλεύς·</br>
«Ἦ γάρ κεν δειλός τε καὶ οὐτιδανὸς καλεοίμην</br>
εἰ δὴ σοὶ πᾶν ἔργον ὑπείξομαι ὅττί κεν εἴπῃς·</br>
295 ἄλλοισιν δὴ ταῦτ᾿ ἐπιτέλλεο, μὴ γὰρ ἔμοιγε</br>
σήμαιν᾿· οὐ γὰρ ἔγωγ᾿ ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀΐω.</br>
ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾿ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·</br>
χερσὶ μὲν οὔ τοι ἔγωγε μαχήσομαι εἵνεκα κούρης</br>
οὔτε σοὶ οὔτέ τῳ ἄλλῳ, ἐπεί μ᾿ ἀφέλεσθέ γε δόντες·</br>
300 τῶν δ᾿ ἄλλων ἅ μοί ἐστι θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ</br>
τῶν οὐκ ἄν τι φέροις ἀνελὼν ἀέκοντος ἐμεῖο·</br>
εἰ δ᾿ ἄγε μὴν πείρησαι ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε·</br>
αἶψά τοι αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρί.»</br>
 
Ὣς τώ γ᾿ ἀντιϐίοισι μαχεσσαμένω ἐπέεσσιν</br>
305 ἀνστήτην, λῦσαν δ᾿ ἀγορὴν παρὰ νηυσὶν Ἀχαιῶν·</br>
Πηλεΐδης μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐΐσας</br>
ἤϊε σύν τε Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν·</br>
Ἀτρεΐδης δ᾿ ἄρα νῆα θοὴν ἅλαδὲ προέρυσσεν,</br>
ἐν δ᾿ ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν, ἐς δ᾿ ἑκατόμϐην</br>
310 βῆσε θεῷ, ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον</br>
εἷσεν ἄγων· ἐν δ᾿ ἀρχὸς ἔϐη πολύμητις Ὀδυσσεύς.</br>
 
Οἳ μὲν ἔπειτ᾿ ἀναϐάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα,</br>
λαοὺς δ᾿ Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν·</br>
οἳ δ᾿ ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον,</br>
315 ἕρδον δ᾿ Ἀπόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμϐας</br>
ταύρων ἠδ᾿ αἰγῶν παρὰ θῖν᾿ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο·</br>
κνίση δ᾿ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ.</br>
 
Ὣς οἳ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν· οὐδ᾿ Ἀγαμέμνων</br>
λῆγ᾿ ἔριδος τὴν πρῶτον ἐπηπείλησ᾿ Ἀχιλῆϊ,</br>
320 ἀλλ᾿ ὅ γε Ταλθύϐιόν τε καὶ Εὐρυϐάτην προσέειπε,</br>
τώ οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρὼ θεράποντε·</br>
«Ἔρχεσθον κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος·</br>
χειρὸς ἑλόντ᾿ ἀγέμεν Βρισηΐδα καλλιπάρῃον·</br>
εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι</br>
325 ἐλθὼν σὺν πλεόνεσσι· τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται.»</br>
 
Ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δ᾿ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·</br>
τὼ δ᾿ ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖν᾿ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,</br>
Μυρμιδόνων δ᾿ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,</br>
τὸν δ᾿ εὗρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ</br>
330 ἥμενον· οὐδ᾿ ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς.</br>
τὼ μὲν ταρϐήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα</br>
στήτην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδ᾿ ἐρέοντο·</br>
 
αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·</br>
«Χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν,</br>
335 ἆσσον ἴτ᾿· οὔ τί μοι ὔμμες ἐπαίτιοι ἀλλ᾿ Ἀγαμέμνων,</br>
ὃ σφῶϊ προΐει Βρισηΐδος εἵνεκα κούρης.</br>
ἀλλ᾿ ἄγε, διογενὲς Πατρόκλεες, ἔξαγε κούρην</br>
καί σφωϊν δὸς ἄγειν· τὼ δ᾿ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων</br>
πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων</br>
340 καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δ᾿ αὖτε</br>
χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι</br>
τοῖς ἄλλοις· ἦ γὰρ ὅ γ᾿ ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει,</br>
οὐδέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω,</br>
ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο Ἀχαιοί.»</br>
 
345 Ὥς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ᾿ ἑταίρῳ,</br>
ἐκ δ᾿ ἄγαγε κλισίης Βρισηΐδα καλλιπάρῃον,</br>
δῶκε δ᾿ ἄγειν· τὼ δ᾿ αὖτις ἴτην παρὰ νῆας Ἀχαιῶν·</br>
ἣ δ᾿ ἀέκουσ᾿ ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς</br>
δακρύσας ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο νόσφι λιασθείς,</br>
350 θῖν᾿ ἔφ᾿ ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπ᾿ ἀπείρονα πόντον·</br>
πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο χεῖρας ὀρεγνύς·</br>
«Μῆτερ, ἐπεί μ᾿ ἔτεκές γε μινυνθάδιόν περ ἐόντα,</br>
τιμήν πέρ μοι ὄφελλεν Ὀλύμπιος ἐγγυαλίξαι</br>
Ζεὺς ὑψιϐρεμέτης· νῦν δ᾿ οὐδέ με τυτθὸν ἔτισεν·</br>
355 ἦ γάρ μ᾿ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων</br>
ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.»</br>
 
Ὣς φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δ᾿ ἔκλυε πότνια μήτηρ</br>
ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι·</br>
καρπαλίμως δ᾿ ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς ἠΰτ᾿ ὀμίχλη,</br>
360 καί ῥα πάροιθ᾿ αὐτοῖο καθέζετο δάκρυ χέοντος,</br>
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ᾿ ἔφατ᾿ ἔκ τ᾿ ὀνόμαζε·</br>
«Τέκνον, τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος;</br>
ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.»</br>
 
Tὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·</br>
365 «Οἶσθα· τί ἤ τοι ταῦτα ἰδυίῃ πάντ᾿ ἀγορεύω;</br>
ᾠχόμεθ᾿ ἐς Θήϐην ἱερὴν πόλιν Ἠετίωνος,</br>
τὴν δὲ διεπράθομέν τε καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα·</br>
καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες Ἀχαιῶν,</br>
ἐκ δ᾿ ἕλον Ἀτρεΐδῃ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον.</br>
370 Χρύσης δ᾿ αὖθ᾿ ἱερεὺς ἑκατηϐόλου Ἀπόλλωνος</br>
ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων</br>
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ᾿ ἀπερείσι᾿ ἄποινα,</br>
στέμματ᾿ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηϐόλου Ἀπόλλωνος</br>
χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς,</br>
375 Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν.</br>
ἔνθ᾿ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ</br>
αἰδεῖσθαί θ᾿ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·</br>
ἀλλ᾿ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,</br>
ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾿ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·</br>
380 χωόμενος δ᾿ ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο· τοῖο δ᾿ Ἀπόλλων</br>
εὐξαμένου ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν,</br>
ἧκε δ᾿ ἐπ᾿ Ἀργείοισι κακὸν βέλος· οἳ δέ νυ λαοὶ</br>
θνῇσκον ἐπασσύτεροι, τὰ δ᾿ ἐπῴχετο κῆλα θεοῖο</br>
πάντῃ ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· ἄμμι δὲ μάντις</br>
385 εὖ εἰδὼς ἀγόρευε θεοπροπίας ἑκάτοιο.</br>
αὐτίκ᾿ ἐγὼ πρῶτος κελόμην θεὸν ἱλάσκεσθαι·</br>
Ἀτρεΐωνα δ᾿ ἔπειτα χόλος λάϐεν, αἶψα δ᾿ ἀναστὰς</br>
ἠπείλησεν μῦθον ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστί·</br>
τὴν μὲν γὰρ σὺν νηῒ θοῇ ἑλίκωπες Ἀχαιοὶ</br>
390 ἐς Χρύσην πέμπουσιν, ἄγουσι δὲ δῶρα ἄνακτι·</br>
τὴν δὲ νέον κλισίηθεν ἔϐαν κήρυκες ἄγοντες</br>
κούρην Βρισῆος, τήν μοι δόσαν υἷες Ἀχαιῶν.</br>
ἀλλὰ σὺ εἰ δύνασαί γε περίσχεο παιδὸς ἑῆος·</br>
ἐλθοῦσ᾿ Οὔλυμπόνδε Δία λίσαι, εἴ ποτε δή τι</br>
395 ἢ ἔπει ὤνησας κραδίην Διὸς ἠὲ καὶ ἔργῳ.</br>
πολλάκι γάρ σεο πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄκουσα</br>
εὐχομένης ὅτ᾿ ἔφησθα κελαινεφέϊ Κρονίωνι</br>
οἴη ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι,</br>
ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι ἤθελον ἄλλοι</br>
400 Ἥρη τ᾿ ἠδὲ Ποσειδάων καὶ Παλλὰς Ἀθήνη·</br>
ἀλλὰ σὺ τόν γ᾿ ἐλθοῦσα, θεὰ, ὑπελύσαο δεσμῶν,</br>
ὦχ᾿ ἑκατόγχειρον καλέσασ᾿ ἐς μακρὸν Ὄλυμπον,</br>
ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί, ἄνδρες δέ τε πάντες</br>
Αἰγαίων᾿, ὃ γὰρ αὖτε βίην οὗ πατρὸς ἀμείνων·</br>
405 ὅς ῥα παρὰ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων·</br>
τὸν καὶ ὑπέδεισαν μάκαρες θεοὶ οὐδ᾿ ἔτ᾿ ἔδησαν.</br>
τῶν νῦν μιν μνήσασα παρέζεο καὶ λαϐὲ γούνων,</br>
αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι,</br>
τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφ᾿ ἅλα ἔλσαι Ἀχαιοὺς</br>
410 κτεινομένους, ἵνα πάντες ἐπαύρωνται βασιλῆος,</br>
γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων</br>
ἣν ἄτην ὅ τ᾿ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν.»</br>
 
Tὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·</br>
«Ὤ μοι, τέκνον ἐμόν, τί νύ σ᾿ ἔτρεφον αἰνὰ τεκοῦσα;</br>
415 αἴθ᾿ ὄφελες παρὰ νηυσὶν ἀδάκρυτος καὶ ἀπήμων</br>
ἧσθαι, ἐπεί νύ τοι αἶσα μίνυνθά περ οὔ τι μάλα δήν·</br>
νῦν δ᾿ ἅμα τ᾿ ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων</br>
ἔπλεο· τώ σε κακῇ αἴσῃ τέκον ἐν μεγάροισι.</br>
τοῦτο δέ τοι ἐρέουσα ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ</br>
420 εἶμ᾿ αὐτὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον αἴ κε πίθηται.</br>
ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι</br>
μήνι᾿ Ἀχαιοῖσιν, πολέμου δ᾿ ἀποπαύεο πάμπαν·</br>
Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετ᾿ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας</br>
χθιζὸς ἔϐη κατὰ δαῖτα, θεοὶ δ᾿ ἅμα πάντες ἕποντο·</br>
425 δωδεκάτῃ δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ,</br>
καὶ τότ᾿ ἔπειτά τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοϐατὲς δῶ,</br>
καί μιν γουνάσομαι καί μιν πείσεσθαι ὀΐω.»</br>
 
Ὣς ἄρα φωνήσασ᾿ ἀπεϐήσετο, τὸν δὲ λίπ᾿ αὐτοῦ</br>
χωόμενον κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναικὸς</br>
430 τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς</br>
ἐς Χρύσην ἵκανεν ἄγων ἱερὴν ἑκατόμϐην.</br>
οἳ δ᾿ ὅτε δὴ λιμένος πολυϐενθέος ἐντὸς ἵκοντο</br>
ἱστία μὲν στείλαντο, θέσαν δ᾿ ἐν νηῒ μελαίνῃ,</br>
ἱστὸν δ᾿ ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντες</br>
435 καρπαλίμως, τὴν δ᾿ εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς.</br>
ἐκ δ᾿ εὐνὰς ἔϐαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσι᾿ ἔδησαν·</br>
ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,</br>
ἐκ δ᾿ ἑκατόμϐην βῆσαν ἑκηϐόλῳ Ἀπόλλωνι·</br>
ἐκ δὲ Χρυσηῒς νηὸς βῆ ποντοπόροιο.</br>
 
440 τὴν μὲν ἔπειτ᾿ ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητις Ὀδυσσεὺς</br>
πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει καί μιν προσέειπεν·</br>
«Ὦ Χρύση, πρό μ᾿ ἔπεμψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων</br>
παῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίϐῳ θ᾿ ἱερὴν ἑκατόμϐην</br>
ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν ὄφρ᾿ ἱλασόμεσθα ἄνακτα,</br>
ὃς νῦν Ἀργείοισι πολύστονα κήδε᾿ ἐφῆκεν.»</br>
 
Ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δὲ δέξατο χαίρων</br>
παῖδα φίλην· τοὶ δ᾿ ὦκα θεῷ ἱερὴν ἑκατόμϐην</br>
ἑξείης ἔστησαν ἐΰδμητον περὶ βωμόν,</br>
χερνίψαντο δ᾿ ἔπειτα καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο.</br>
450 τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλ᾿ εὔχετο χεῖρας ἀνασχών·</br>
«Κλῦθί μευ ἀργυρότοξ᾿, ὃς Χρύσην ἀμφιϐέϐηκας</br>
Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις·</br>
ἦ μὲν δή ποτ᾿ ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμένοιο,</br>
τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ᾿ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν·</br>
455 ἠδ᾿ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ᾿ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·</br>
ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἄμυνον.»</br>
 
Ὣς ἔφατ᾿ εὐχόμενος, τοῦ δ᾿ ἔκλυε Φοῖϐος Ἀπόλλων.</br>
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾿ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προϐάλοντο,</br>
αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,</br>
460 μηρούς τ᾿ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν</br>
δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ᾿ αὐτῶν δ᾿ ὠμοθέτησαν·</br>
καῖε δ᾿ ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, ἐπὶ δ᾿ αἴθοπα οἶνον</br>
λεῖϐε· νέοι δὲ παρ᾿ αὐτὸν ἔχον πεμπώϐολα χερσίν.</br>
αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρε κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο,</br>
465 μίστυλλόν τ᾿ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ᾿ ὀϐελοῖσιν ἔπειραν,</br>
ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.</br>
 
αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα</br>
δαίνυντ᾿, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.</br>
αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,</br>
470 κοῦροι μὲν κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο,</br>
νώμησαν δ᾿ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν·</br>
οἳ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο</br>
καλὸν ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν</br>
μέλποντες ἑκάεργον· ὃ δὲ φρένα τέρπετ᾿ ἀκούων.</br>
 
475 ἦμος δ᾿ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,</br>
δὴ τότε κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός·</br>
ἦμος δ᾿ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,</br>
καὶ τότ᾿ ἔπειτ᾿ ἀνάγοντο μετὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν·</br>
τοῖσιν δ᾿ ἴκμενον οὖρον ἵει ἑκάεργος Ἀπόλλων·</br>
480 οἳ δ᾿ ἱστὸν στήσαντ᾿ ἀνά θ᾿ ἱστία λευκὰ πέτασσαν,</br>
ἐν δ᾿ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα</br>
στείρῃ πορφύρεον μεγάλ᾿ ἴαχε νηὸς ἰούσης·</br>
ἣ δ᾿ ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον.</br>
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾿ ἵκοντο κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν,</br>
485 νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπ᾿ ἠπείροιο ἔρυσσαν</br>
ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ᾿ ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν·</br>
αὐτοὶ δ᾿ ἐσκίδναντο κατὰ κλισίας τε νέας τε.</br>
 
Aὐτὰρ ὃ μήνιε νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι</br>
διογενὴς Πηλῆος υἱὸς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·</br>
490 οὔτέ ποτ᾿ εἰς ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραν</br>
οὔτέ ποτ᾿ ἐς πόλεμον, ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ</br>
αὖθι μένων, ποθέεσκε δ᾿ ἀϋτήν τε πτόλεμόν τε.</br>
 
Ἀλλ᾿ ὅτε δή ῥ᾿ ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ᾿ ἠώς,</br>
καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες</br>
495 πάντες ἅμα, Ζεὺς δ᾿ ἦρχε· Θέτις δ᾿ οὐ λήθετ᾿ ἐφετμέων</br>
παιδὸς ἑοῦ, ἀλλ᾿ ἥ γ᾿ ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης.</br>
ἠερίη δ᾿ ἀνέϐη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε.</br>
 
εὗρεν δ᾿ εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων</br>
ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο·</br>
500 καί ῥα πάροιθ᾿ αὐτοῖο καθέζετο, καὶ λάϐε γούνων</br>
σκαιῇ, δεξιτερῇ δ᾿ ἄρ᾿ ὑπ᾿ ἀνθερεῶνος ἑλοῦσα</br>
λισσομένη προσέειπε Δία Κρονίωνα ἄνακτα·</br>
«Ζεῦ πάτερ, εἴ ποτε δή σε μετ᾿ ἀθανάτοισιν ὄνησα</br>
ἢ ἔπει ἢ ἔργῳ, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ·</br>
505 τίμησόν μοι υἱὸν ὃς ὠκυμορώτατος ἄλλων</br>
ἔπλετ᾿· ἀτάρ μιν νῦν γε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων</br>
ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.</br>
ἀλλὰ σύ πέρ μιν τῖσον, Ὀλύμπιε μητίετα Ζεῦ·</br>
τόφρα δ᾿ ἐπὶ Τρώεσσι τίθει κράτος ὄφρ᾿ ἂν Ἀχαιοὶ</br>
υἱὸν ἐμὸν τίσωσιν ὀφέλλωσίν τέ ἑ τιμῇ.»</br>
 
Ὣς φάτο· τὴν δ᾿ οὔ τι προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς,</br>
ἀλλ᾿ ἀκέων δὴν ἧστο· Θέτις δ᾿ ὡς ἥψατο γούνων</br>
ὣς ἔχετ᾿ ἐμπεφυυῖα, καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις·</br>
«Νημερτὲς μὲν δή μοι ὑπόσχεο καὶ κατάνευσον</br>
515 ἢ ἀπόειπ᾿, ἐπεὶ οὔ τοι ἔπι δέος, ὄφρ᾿ ἐῢ εἰδέω</br>
ὅσσον ἐγὼ μετὰ πᾶσιν ἀτιμοτάτη θεός εἰμι.»</br>
 
Tὴν δὲ μέγ᾿ ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·</br>
«Ἦ δὴ λοίγια ἔργ᾿ ὅ τέ μ᾿ ἐχθοδοπῆσαι ἐφήσεις</br>
Ἥρῃ ὅτ᾿ ἄν μ᾿ ἐρέθῃσιν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν·</br>
520 ἣ δὲ καὶ αὔτως μ᾿ αἰεὶ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι</br>
νεικεῖ, καί τέ μέ φησι μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν.</br>
ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν αὖτις ἀπόστιχε μή τι νοήσῃ</br>
Ἥρη· ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται ὄφρα τελέσσω·</br>
εἰ δ᾿ ἄγε τοι κεφαλῇ κατανεύσομαι ὄφρα πεποίθῃς·</br>
525 τοῦτο γὰρ ἐξ ἐμέθεν γε μετ᾿ ἀθανάτοισι μέγιστον</br>
τέκμωρ· οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ᾿ ἀπατηλὸν</br>
οὐδ᾿ ἀτελεύτητον ὅ τί κεν κεφαλῇ κατανεύσω.»</br>
 
Ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ᾿ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων·</br>
ἀμϐρόσιαι δ᾿ ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος</br>
κρατὸς ἀπ᾿ ἀθανάτοιο· μέγαν δ᾿ ἐλέλιξεν Ὄλυμπον.</br>
Tώ γ᾿ ὣς βουλεύσαντε διέτμαγεν· ἣ μὲν ἔπειτα</br>
εἰς ἅλα ἆλτο βαθεῖαν ἀπ᾿ αἰγλήεντος ᾿Ολύμπου,</br>
Ζεὺς δὲ ἑὸν πρὸς δῶμα· θεοὶ δ᾿ ἅμα πάντες ἀνέσταν</br>
ἐξ ἑδέων σφοῦ πατρὸς ἐναντίον· οὐδέ τις ἔτλη</br>
535 μεῖναι ἐπερχόμενον, ἀλλ᾿ ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες.</br>
ὣς ὃ μὲν ἔνθα καθέζετ᾿ ἐπὶ θρόνου· οὐδέ μιν ῞Ηρη</br>
ἠγνοίησεν ἰδοῦσ᾿ ὅτι οἱ συμφράσσατο βουλὰς</br>
ἀργυρόπεζα Θέτις, θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος.</br>
 
αὐτίκα κερτομίοισι Δία Κρονίωνα προσηύδα·</br>
540 «Τίς δ᾿ αὖ τοι δολομῆτα θεῶν συμφράσσατο βουλάς;</br>
αἰεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντα</br>
κρυπτάδια φρονέοντα δικαζέμεν· οὐδέ τί πώ μοι</br>
πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἔπος ὅττι νοήσῃς.»</br>
 
Tὴν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·</br>
545 «῞Ηρη, μὴ δὴ πάντας ἐμοὺς ἐπιέλπεο μύθους</br>
εἰδήσειν· χαλεποί τοι ἔσοντ᾿ ἀλόχῳ περ ἐούσῃ·</br>
ἀλλ᾿ ὃν μέν κ᾿ ἐπιεικὲς ἀκουέμεν οὔ τις ἔπειτα</br>
οὔτε θεῶν πρότερος τὸν εἴσεται οὔτ᾿ ἀνθρώπων·</br>
ὃν δέ κ᾿ ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλωμι νοῆσαι</br>
550 μή τι σὺ ταῦτα ἕκαστα διείρεο μηδὲ μετάλλα.»</br>
 
Tὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα βοῶπις πότνια ῞Ηρη·</br>
«Αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες;</br>
καὶ λίην σε πάρος γ᾿ οὔτ᾿ εἴρομαι οὔτε μεταλλῶ,</br>
ἀλλὰ μάλ᾿ εὔκηλος τὰ φράζεαι ἅσσ᾿ ἐθέλῃσθα.</br>
555 νῦν δ᾿ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή σε παρείπῃ</br>
ἀργυρόπεζα Θέτις θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος·</br>
ἠερίη γὰρ σοί γε παρέζετο καὶ λάϐε γούνων·</br>
τῇ σ᾿ ὀΐω κατανεῦσαι ἐτήτυμον ὡς ᾿Αχιλῆα</br>
τιμήσῃς, ὀλέσῃς δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν.»</br>
 
560 Τὴν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·</br>
«Δαιμονίη, αἰεὶ μὲν ὀΐεαι οὐδέ σε λήθω·</br>
πρῆξαι δ᾿ ἔμπης οὔ τι δυνήσεαι, ἀλλ᾿ ἀπὸ θυμοῦ</br>
μᾶλλον ἐμοὶ ἔσεαι· τὸ δέ τοι καὶ ῥίγιον ἔσται.</br>
εἰ δ᾿ οὕτω τοῦτ᾿ ἐστὶν ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι·</br>
565 ἀλλ᾿ ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δ᾿ ἐπιπείθεο μύθῳ,</br>
μή νύ τοι οὐ χραίσμωσιν ὅσοι θεοί εἰσ᾿ ἐν ᾿Ολύμπῳ</br>
ἆσσον ἰόνθ᾿, ὅτε κέν τοι ἀάπτους χεῖρας ἐφείω.»</br>
 
Ὥς ἔφατ᾿ ἔδεισεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,</br>
καί ῥ᾿ ἀκέουσα καθῆστο ἐπιγνάμψασα φίλον κῆρ·</br>
570 ὄχθησαν δ᾿ ἀνὰ δῶμα Διὸς θεοὶ Οὐρανίωνες·</br>
τοῖσιν δ᾿ Ἥφαιστος κλυτοτέχνης ἦρχ᾿ ἀγορεύειν</br>
μητρὶ φίλῃ ἐπίηρα φέρων λευκωλένῳ Ἥρῃ·</br>
«Ἦ δὴ λοίγια ἔργα τάδ᾿ ἔσσεται οὐδ᾿ ἔτ᾿ ἀνεκτά,</br>
εἰ δὴ σφὼ ἕνεκα θνητῶν ἐριδαίνετον ὧδε,</br>
575 ἐν δὲ θεοῖσι κολῳὸν ἐλαύνετον· οὐδέ τι δαιτὸς</br>
ἐσθλῆς ἔσσεται ἦδος, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ.</br>
μητρὶ δ᾿ ἐγὼ παράφημι καὶ αὐτῇ περ νοεούσῃ</br>
πατρὶ φίλῳ ἐπίηρα φέρειν Διί, ὄφρα μὴ αὖτε</br>
νεικείῃσι πατήρ, σὺν δ᾿ ἡμῖν δαῖτα ταράξῃ.</br>
580 εἴ περ γάρ κ᾿ ἐθέλῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς</br>
ἐξ ἑδέων στυφελίξαι· ὃ γὰρ πολὺ φέρτατός ἐστιν.</br>
ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι καθάπτεσθαι μαλακοῖσιν·</br>
αὐτίκ᾿ ἔπειθ᾿ ἵλαος Ὀλύμπιος ἔσσεται ἡμῖν.»</br>
 
Ὣς ἄρ᾿ ἔφη καὶ ἀναΐξας δέπας ἀμφικύπελλον</br>
585 μητρὶ φίλῃ ἐν χειρὶ τίθει καί μιν προσέειπε·</br>
«Τέτλαθι μῆτερ ἐμή, καὶ ἀνάσχεο κηδομένη περ,</br>
μή σε φίλην περ ἐοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι</br>
θεινομένην, τότε δ᾿ οὔ τι δυνήσομαι ἀχνύμενός περ</br>
χραισμεῖν· ἀργαλέος γὰρ Ὀλύμπιος ἀντιφέρεσθαι·</br>
590 ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ᾿ ἀλεξέμεναι μεμαῶτα</br>
ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,</br>
πᾶν δ᾿ ἦμαρ φερόμην, ἅμα δ᾿ ἠελίῳ καταδύντι</br>
κάππεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δ᾿ ἔτι θυμὸς ἐνῆεν·</br>
ἔνθά με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα.»</br>
 
595 Ὥς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη,</br>
μειδήσασα δὲ παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον·</br>
αὐτὰρ ὃ τοῖς ἄλλοισι θεοῖς ἐνδέξια πᾶσιν</br>
οἰνοχόει γλυκὺ νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων·</br>
ἄσϐεστος δ᾿ ἄρ᾿ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν</br>
600 ὡς ἴδον Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα.</br>
 
Ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα</br>
δαίνυντ᾿, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης,</br>
οὐ μὲν φόρμιγγος περικαλλέος ἣν ἔχ᾿ Ἀπόλλων,</br>
Μουσάων θ᾿ αἳ ἄειδον ἀμειϐόμεναι ὀπὶ καλῇ.</br>
 
605 Αὐτὰρ ἐπεὶ κατέδυ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο,</br>
οἳ μὲν κακκείοντες ἔϐαν οἶκον δὲ ἕκαστος,</br>
ἧχι ἑκάστῳ δῶμα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις</br>
Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσι·</br>
Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ἤϊ᾿ Ὀλύμπιος ἀστεροπητής,</br>
610 ἔνθα πάρος κοιμᾶθ᾿ ὅτε μιν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι·</br>
ἔνθα καθεῦδ᾿ ἀναϐάς, παρὰ δὲ χρυσόθρονος Ἥρη.</br>