Iliade/Libro I: differenze tra le versioni
Contenuto cancellato Contenuto aggiunto
il tag viene riconosciuto meglio dal wikieditor quando evidenzia la sintassi… |
|||
Riga 3:
==Ἰλιάδος Α. Λοιμὸς καὶ μῆνις==
Μῆνιν ἄειδε θεὰ Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος<
οὐλομένην, ἣ μυρί᾿ Ἀχαιοῖς ἄλγε᾿ ἔθηκε,<
πολλὰς δ᾿ ἰφθίμους ψυχὰς Ἄϊδι προΐαψεν<
ἡρώων, αὐτοὺς δὲ ἑλώρια τεῦχε κύνεσσιν<
5 οἰωνοῖσί τε πᾶσι· Διὸς δ᾿ ἐτελείετο βουλή,<
ἐξ οὗ δὴ τὰ πρῶτα διαστήτην ἐρίσαντε<
Ἀτρεΐδης τε ἄναξ ἀνδρῶν καὶ δῖος Ἀχιλλεύς.<
"''Canta, o dea, l'ira rovinosa di Achille Pelide, la quale portò agli Achei infiniti dolori, e mandò all'Ade molte anime valorose di eroi, e li diede in pasto ai cani e a tutti gli uccelli; si compiva il volere di Zeus, da quando per la prima volta si contrapposero in lite l'Atride signore di uomini e l'illustre Achille.''"<
<
'''1.'''<
<
<
Tίς τ᾿ ἄρ σφωε θεῶν ἔριδι ξυνέηκε μάχεσθαι;<
Λητοῦς καὶ Διὸς υἱός· ὃ γὰρ βασιλῆϊ χολωθεὶς<
10 νοῦσον ἀνὰ στρατὸν ὄρσε κακήν, ὀλέκοντο δὲ λαοί,<
οὕνεκα τὸν Χρύσην ἠτίμασεν ἀρητῆρα<
Ἀτρεΐδης· ὃ γὰρ ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν<
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ᾿ ἀπερείσι᾿ ἄποινα,<
στέμματ᾿ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηϐόλου Ἀπόλλωνος<
15 χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς,<
Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν·<
«Ἀτρεΐδαι τε καὶ ἄλλοι ἐϋκνήμιδες Ἀχαιοί,<
ὑμῖν μὲν θεοὶ δοῖεν Ὀλύμπια δώματ᾿ ἔχοντες<
ἐκπέρσαι Πριάμοιο πόλιν, εὖ δ᾿ οἴκαδ᾿ ἱκέσθαι·<
20 παῖδα δ᾿ ἐμοὶ λύσαιτε φίλην, τὰ δ᾿ ἄποινα δέχεσθαι,<
ἁζόμενοι Διὸς υἱὸν ἑκηϐόλον Ἀπόλλωνα.»<
"''Chi, tra gli dèi, li spinse a scontrarsi in lite? Il figlio di Leto e Zeus; egli infatti, adirato con il re, fece sorgere tra l'esercito un morbo maligno, e perivano gli uomini, poiché l'Atride aveva oltraggiato il sacerdote Crise; egli era venuto alle veloci navi degli Achei per riscattare la figlia, portando un enorme riscatto, tenendo tra le mani le bende di Apollo lungisaettante, attorno allo scettro dorato; e pregò tutti gli Achei, e soprattutto i due Atridi, comandanti di eserciiti: «Atridi, e voi altri Achei dai begli schinieri, gli dèi che abitano le dimore d'Olimpo concedano a voi di distruggere la città di Priamo, e di tornare felicemente in patria; ma rendetemi libera la mia cara figlia, e accettate il riscatto, onorando il figlio di Zeus, Apollo lungisaettante».''"<
<
'''8.'''<
<
<
Ἔνθ᾿ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ<
αἰδεῖσθαί θ᾿ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·<
ἀλλ᾿ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,<
25 ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾿ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·<
«Μή σε, γέρον, κοίλῃσιν ἐγὼ παρὰ νηυσὶ κιχείω<
ἢ νῦν δηθύνοντ᾿ ἢ ὕστερον αὖτις ἰόντα,<
μή νύ τοι οὐ χραίσμῃ σκῆπτρον καὶ στέμμα θεοῖο·<
τὴν δ᾿ ἐγὼ οὐ λύσω· πρίν μιν καὶ γῆρας ἔπεισιν<
30 ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ, τηλόθι πάτρης,<
ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχος ἀντιόωσαν·<
ἀλλ᾿ ἴθι, μή μ᾿ ἐρέθιζε, σαώτερος ὥς κε νέηαι.»<
"''Allora tutti gli altri Achei acconsentirono di onorare il sacerdote e di accettare il riscatto; ma non all'Atride Agamennone ciò fu gradito nell'animo: lo scacciò malamente, e aggiunse parole severe: «Che io non ti sorprenda, vecchio, presso le concave navi, né ora indugiandovi, né tornandovi in futuro, ché non ti siano inutili lo scettro e la fascia del dio. Costei non la intendo liberare; prima anche la vecchiaia verrà su di lei nella mia dimora ad Argo, lontano dalla patria, intenta al telaio e condividendo il mio letto. Vattene ora, non mi irritare, se vuoi tornare sano».''"<
<
'''22.'''<
<
<
Ὣς ἔφατ᾿, ἔδεισεν δ᾿ ὃ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ·<
βῆ δ᾿ ἀκέων παρὰ θῖνα πολυφλοίσϐοιο θαλάσσης·<
35 πολλὰ δ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε κιὼν ἠρᾶθ᾿ ὃ γεραιὸς<
Ἀπόλλωνι ἄνακτι, τὸν ἠΰκομος τέκε Λητώ·<
«Κλῦθί μευ ἀργυρότοξ᾿, ὃς Χρύσην ἀμφιϐέϐηκας<
Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις,<
Σμινθεῦ, εἴ ποτέ τοι χαρίεντ᾿ ἐπὶ νηὸν ἔρεψα,<
40 ἢ εἰ δή ποτέ τοι κατὰ πίονα μηρί᾿ ἔκηα<
ταύρων ἠδ᾿ αἰγῶν, τὸ δέ μοι κρήηνον ἐέλδωρ·<
τίσειαν Δαναοὶ ἐμὰ δάκρυα σοῖσι βέλεσσιν.»<
"''Così disse, e il vecchio fu terrorizzato e obbedì alle parole; in silenzio se ne andò presso la riva del mare risonante; poi, fattosi in disparte, il vecchio pregò a lungo il signore Apollo, che Leto dalla bella chioma generò: «Ascoltami, dio dall'arco d'argento, che proteggi Crisa, e che reggi con forza Cilla divina e Tenedo, o Sminteo; se mai ti innalzai un tempio a te gradito, o se mai bruciai per te cosce pingui di tori o di capre, compi per me questo augurio: i Danai paghino le mie lacrime con i tuoi dardi».''"<
<
'''33.'''<
<
<
Ὣς ἔφατ᾿ εὐχόμενος, τοῦ δ᾿ ἔκλυε Φοῖϐος Ἀπόλλων,<
βῆ δὲ κατ᾿ Οὐλύμποιο καρήνων χωόμενος κῆρ,<
45 τόξ᾿ ὤμοισιν ἔχων ἀμφηρεφέα τε φαρέτρην·<
ἔκλαγξαν δ᾿ ἄρ᾿ ὀϊστοὶ ἐπ᾿ ὤμων χωομένοιο,<
αὐτοῦ κινηθέντος· ὃ δ᾿ ἤϊε νυκτὶ ἐοικώς.<
ἕζετ᾿ ἔπειτ᾿ ἀπάνευθε νεῶν, μετὰ δ᾿ ἰὸν ἕηκε·<
δεινὴ δὲ κλαγγὴ γένετ᾿ ἀργυρέοιο βιοῖο·<
50 οὐρῆας μὲν πρῶτον ἐπῴχετο καὶ κύνας ἀργούς,<
αὐτὰρ ἔπειτ᾿ αὐτοῖσι βέλος ἐχεπευκὲς ἐφιεὶς<
βάλλ᾿· αἰεὶ δὲ πυραὶ νεκύων καίοντο θαμειαί.<
"''Così disse pregando, e lo ascoltò Febo Apollo: scese dalle vette dell'Olimpo adirato nel cuore, tenendo sulle spalle l'arco e la faretra chiusa; i dardi tintinnarono sulle spalle mentre si muoveva adirato; egli procedeva simile alla notte. Poi si sedette in disparte dalle navi, e scagliò il dardo avvelenato; fu terribile il rumore del dardo d'argento. Prima raggiunse i muli e i cani veloci, ma poi, lanciando lo strale acuto, colpiva gli uomini stessi; e in continuazione bruciavano numerose le pire dei morti.''"<
<
'''43.'''<
<
<
Ἐννῆμαρ μὲν ἀνὰ στρατὸν ᾤχετο κῆλα θεοῖο,<
τῇ δεκάτῃ δ᾿ ἀγορὴν δὲ καλέσσατο λαὸν Ἀχιλλεύς·<
55 τῷ γὰρ ἐπὶ φρεσὶ θῆκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη·<
κήδετο γὰρ Δαναῶν, ὅτι ῥα θνῄσκοντας ὁρᾶτο.<
οἳ δ᾿ ἐπεὶ οὖν ἤγερθεν ὁμηγερέες τε γένοντο,<
τοῖσι δ᾿ ἀνιστάμενος μετέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·<
"''Nove giorni i dardi del dio andavano per l'esercito, e nel decimo Achille convocò l'esercito in assemblea; glielo ispirò nel cuore la dea Era dalle bianche braccia: ella era addolorata per i Danai, poiché li vedeva morire. Dunque quando essi si furono radunati e furono in assemblea, alzandosi tra di loro parlò Achille piè veloce:''"<
<
'''53.'''<
<
<
«Ἀτρεΐδη νῦν ἄμμε παλιμπλαγχθέντας ὀΐω<
60 ἂψ ἀπονοστήσειν, εἴ κεν θάνατόν γε φύγοιμεν,<
εἰ δὴ ὁμοῦ πόλεμός τε δαμᾷ καὶ λοιμὸς Ἀχαιούς·<
ἀλλ᾿ ἄγε δή τινα μάντιν ἐρείομεν ἢ ἱερῆα<
ἢ καὶ ὀνειροπόλον, καὶ γάρ τ᾿ ὄναρ ἐκ Διός ἐστιν,<
ὅς κ᾿ εἴποι ὅ τι τόσσον ἐχώσατο Φοῖϐος Ἀπόλλων,<
65 εἴτ᾿ ἄρ᾿ ὅ γ᾿ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται ἠδ᾿ ἑκατόμϐης,<
αἴ κέν πως ἀρνῶν κνίσης αἰγῶν τε τελείων<
βούλεται ἀντιάσας ἡμῖν ἀπὸ λοιγὸν ἀμῦναι.»<
"''«Atride, io credo che noi saremo respinti e dovremo ritornare, se pure riusciremo a scampare la morte, se assieme la guerra e la peste uccidono gli Achei; ma su, interroghiamo un indovino o un sacerdote, o anche un interprete di sogni, poiché anche il sogno viene da Zeus, il quale ci dica perché si è tanto adirato Febo Apollo, se ci incolpa per una preghiera o un'ecatombe, e se, ricevendo il fumo di agnelli e di capre senza difetto, voglia allontanare da noi la peste».''"<
<
'''59.'''<
<
<
Ἤτοι ὅ γ᾿ ὣς εἰπὼν κατ᾿ ἄρ᾿ ἕζετο· τοῖσι δ᾿ ἀνέστη<
Κάλχας Θεστορίδης οἰωνοπόλων ὄχ᾿ ἄριστος,<
70 ὃς ᾔδη τά τ᾿ ἐόντα τά τ᾿ ἐσσόμενα πρό τ᾿ ἐόντα,<
καὶ νήεσσ᾿ ἡγήσατ᾿ Ἀχαιῶν Ἴλιον εἴσω<
ἣν διὰ μαντοσύνην, τήν οἱ πόρε Φοῖϐος Ἀπόλλων·<
ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·<
"''Dopo aver detto così dunque si sedette; e tra di loro si alzò Calcante Testoride, di gran lunga il migliore tra gli indovini, che conosceva le cose presenti, future e passate, e aveva guidato a Ilio le navi degli Achei con la sua arte divinatoria, che Febo Apollo gli aveva dato; egli saggiamente prese la parola tra di loro e disse:''"<
<
'''68.'''<
<
<
«Ὦ Ἀχιλεῦ, κέλεαί με, Διῒ φίλε, μυθήσασθαι<
75 μῆνιν Ἀπόλλωνος ἑκατηϐελέταο ἄνακτος·<
τοὶ γὰρ ἐγὼν ἐρέω· σὺ δὲ σύνθεο καί μοι ὄμοσσον<
ἦ μέν μοι πρόφρων ἔπεσιν καὶ χερσὶν ἀρήξειν·<
ἦ γὰρ ὀΐομαι ἄνδρα χολωσέμεν, ὃς μέγα πάντων<
Ἀργείων κρατέει καί οἱ πείθονται Ἀχαιοί·<
80 κρείσσων γὰρ βασιλεὺς ὅτε χώσεται ἀνδρὶ χέρηϊ·<
εἴ περ γάρ τε χόλον γε καὶ αὐτῆμαρ καταπέψῃ,<
ἀλλά τε καὶ μετόπισθεν ἔχει κότον, ὄφρα τελέσσῃ,<
ἐν στήθεσσιν ἑοῖσι· σὺ δὲ φράσαι εἴ με σαώσεις.»<
"''«O Achille, caro a Zeus, tu mi ordini di spiegare l'ira di Apollo, il signore lungisaettante; io te lo dirò: ma tu ascoltami e promettimi che mi proteggerai, benevolo, con le parole e con la mano; credo infatti che farò adirare un uomo che ha grande potere tra tutti gli Argivi, e gli Achei gli obbediscono: è troppo potente un re, quando si adira con un uomo debole, e se pure per un giorno ingoia la collera, mantiene il rancore anche in seguito nel suo cuore, fino che gli dia sfogo. Pensa dunque se mi difenderai».''"<
<
'''74.'''<
<
<
Tὸν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·<
85 «Θαρσήσας μάλα εἰπὲ θεοπρόπιον ὅ τι οἶσθα·<
οὐ μὰ γὰρ Ἀπόλλωνα Διῒ φίλον, ᾧ τε σὺ Κάλχαν<
εὐχόμενος Δαναοῖσι θεοπροπίας ἀναφαίνεις,<
οὔ τις ἐμεῦ ζῶντος καὶ ἐπὶ χθονὶ δερκομένοιο<
σοὶ κοίλῃς παρὰ νηυσί βαρείας χεῖρας ἐποίσει<
90 συμπάντων Δαναῶν, οὐδ᾿ ἢν Ἀγαμέμνονα εἴπῃς,<
ὃς νῦν πολλὸν ἄριστος Ἀχαιῶν εὔχεται εἶναι.»<
"''A lui rispondendo si rivolse Achille piè veloce: «Fatti coraggio, e di' il vaticinio che conosci; perché per Apollo, caro a Zeus, al quale tu, o Calcante, rivolgi preghiere e sveli oracoli ai Danai, finché io vivo e vedo la luce sulla terra nessuno, tra tutti i Danai, ti metterà le mani addosso presso le navi concave, nemmeno se intendi dire Agamennone, che ora si vanta di essere di gran lunga il più valoroso degli Achei».''"<
<
'''84.'''<
<
<
Καὶ τότε δὴ θάρσησε καὶ ηὔδα μάντις ἀμύμων·<
«Οὔ τ᾿ ἄρ ὅ γ᾿ εὐχωλῆς ἐπιμέμφεται οὐδ᾿ ἑκατόμϐης,<
ἀλλ᾿ ἕνεκ᾿ ἀρητῆρος ὃν ἠτίμησ᾿ Ἀγαμέμνων,<
95 οὐδ᾿ ἀπέλυσε θύγατρα καὶ οὐκ ἀπεδέξατ᾿ ἄποινα,<
τοὔνεκ᾿ ἄρ᾿ ἄλγε᾿ ἔδωκεν ἑκηϐόλος ἠδ᾿ ἔτι δώσει·<
οὐδ᾿ ὅ γε πρὶν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἀπώσει<
πρίν γ᾿ ἀπὸ πατρὶ φίλῳ δόμεναι ἑλικώπιδα κούρην<
ἀπριάτην ἀνάποινον, ἄγειν θ᾿ ἱερὴν ἑκατόμϐην<
100 ἐς Χρύσην· τότε κέν μιν ἱλασσάμενοι πεπίθοιμεν.»<
"''Allora si fece coraggio e parlò l'ottimo indovino: «Egli non si lamenta per un voto o un'ecatombe, ma per il sacerdote che Agamennone ha disonorato: non gli ha reso libera la figlia né ha accettato il riscatto, e per questo il lungisaettante ha provocato dolori e ancora ne provocherà; egli non allontanerà l'immonda pestilenza dai Danai prima che la fanciulla dagli occhi lucenti sia consegnata al padre, senza prezzo e senza riscatto, e che sia condotta a Crise una sacra ecatombe; allora ce lo propizieremo e lo potremo placare».''"<
<
'''92.'''<
<
<
Ἤτοι ὅ γ᾿ ὣς εἰπὼν κατ᾿ ἄρ᾿ ἕζετο· τοῖσι δ᾿ ἀνέστη<
ἥρως Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων<
ἀχνύμενος· μένεος δὲ μέγα φρένες ἀμφὶ μέλαιναι<
πίμπλαντ᾿, ὄσσε δέ οἱ πυρὶ λαμπετόωντι ἐΐκτην·<
105 Κάλχαντα πρώτιστα κάκ᾿ ὀσσόμενος προσέειπε·<
«Μάντι κακῶν, οὐ πώ ποτέ μοι τὸ κρήγυον εἶπας·<
αἰεί τοι τὰ κάκ᾿ ἐστὶ φίλα φρεσὶ μαντεύεσθαι,<
ἐσθλὸν δ᾿ οὔτέ τί πω εἶπας ἔπος οὔτ᾿ ἐτέλεσσας·<
καὶ νῦν ἐν Δαναοῖσι θεοπροπέων ἀγορεύεις<
110 ὡς δὴ τοῦδ᾿ ἕνεκά σφιν ἑκηϐόλος ἄλγεα τεύχει,<
οὕνεκ᾿ ἐγὼ κούρης Χρυσηΐδος ἀγλά᾿ ἄποινα<
οὐκ ἔθελον δέξασθαι, ἐπεὶ πολὺ βούλομαι αὐτὴν<
οἴκοι ἔχειν· καὶ γάρ ῥα Κλυταιμνήστρης προϐέϐουλα<
κουριδίης ἀλόχου, ἐπεὶ οὔ ἑθέν ἐστι χερείων,<
115 οὐ δέμας οὐδὲ φυήν, οὔτ᾿ ἂρ φρένας οὔτέ τι ἔργα.<
ἀλλὰ καὶ ὧς ἐθέλω δόμεναι πάλιν εἰ τό γ᾿ ἄμεινον·<
βούλομ᾿ ἐγὼ λαὸν σῶν ἔμμεναι ἢ ἀπολέσθαι·<
αὐτὰρ ἐμοὶ γέρας αὐτίχ᾿ ἑτοιμάσατ᾿ ὄφρα μὴ οἶος<
Ἀργείων ἀγέραστος ἔω, ἐπεὶ οὐδὲ ἔοικε·<
120 λεύσσετε γὰρ τό γε πάντες ὅ μοι γέρας ἔρχεται ἄλλῃ.»<
Tὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·<
«Ἀτρεΐδη κύδιστε, φιλοκτεανώτατε πάντων,<
πῶς γάρ τοι δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοί;<
οὐδέ τί που ἴδμεν ξυνήϊα κείμενα πολλά·<
125 ἀλλὰ τὰ μὲν πολίων ἐξεπράθομεν, τὰ δέδασται,<
λαοὺς δ᾿ οὐκ ἐπέοικε παλίλλογα ταῦτ᾿ ἐπαγείρειν.<
ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν τήνδε θεῷ πρόες· αὐτὰρ Ἀχαιοὶ<
τριπλῇ τετραπλῇ τ᾿ ἀποτείσομεν, αἴ κέ ποθι Ζεὺς<
δῷσι πόλιν Τροίην εὐτείχεον ἐξαλαπάξαι.»<
130 Τὸν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·<
«Μὴ δ᾿ οὕτως ἀγαθός περ ἐὼν, θεοείκελ᾿ Ἀχιλλεῦ,<
κλέπτε νόῳ, ἐπεὶ οὐ παρελεύσεαι οὐδέ με πείσεις.<
ἦ ἐθέλεις ὄφρ᾿ αὐτὸς ἔχῃς γέρας, αὐτὰρ ἔμ᾿ αὔτως<
ἧσθαι δευόμενον, κέλεαι δέ με τήνδ᾿ ἀποδοῦναι;<
135 ἀλλ᾿ εἰ μὲν δώσουσι γέρας μεγάθυμοι Ἀχαιοὶ<
ἄρσαντες κατὰ θυμὸν ὅπως ἀντάξιον ἔσται·<
εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι<
ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας, ἢ Ὀδυσῆος<
ἄξω ἑλών· ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι.<
140 ἀλλ᾿ ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις,<
νῦν δ᾿ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,<
ἐν δ᾿ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν, ἐς δ᾿ ἑκατόμϐην<
θείομεν, ἂν δ᾿ αὐτὴν Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον<
βήσομεν· εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔστω,<
145 ἢ Αἴας ἢ Ἰδομενεὺς ἢ δῖος Ὀδυσσεὺς<
ἠὲ σὺ, Πηλεΐδη, πάντων ἐκπαγλότατ᾿ ἀνδρῶν,<
ὄφρ᾿ ἥμιν ἑκάεργον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας.»<
Tὸν δ᾿ ἄρ᾿ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·<
«Ὤ μοι, ἀναιδείην ἐπιειμένε, κερδαλεόφρον,<
150 πῶς τίς τοι πρόφρων ἔπεσιν πείθηται Ἀχαιῶν<
ἢ ὁδὸν ἐλθέμεναι ἢ ἀνδράσιν ἶφι μάχεσθαι;<
οὐ γὰρ ἐγὼ Τρώων ἕνεκ᾿ ἤλυθον αἰχμητάων<
δεῦρο μαχησόμενος, ἐπεὶ οὔ τί μοι αἴτιοί εἰσιν·<
οὐ γὰρ πώποτ᾿ ἐμὰς βοῦς ἤλασαν οὐδὲ μὲν ἵππους,<
155 οὐδέ ποτ᾿ ἐν Φθίῃ ἐριϐώλακι βωτιανείρῃ<
καρπὸν ἐδηλήσαντ᾿, ἐπεὶ ἦ μάλα πολλὰ μεταξὺ<
οὔρεά τε σκιόεντα θάλασσά τε ἠχήεσσα·<
ἀλλὰ σοί, ὦ μέγ᾿ ἀναιδὲς, ἅμ᾿ ἑσπόμεθ᾿ ὄφρα σὺ χαίρῃς,<
τιμὴν ἀρνύμενοι Μενελάῳ σοί τε, κυνῶπα,<
160 πρὸς Τρώων· τῶν οὔ τι μετατρέπῃ οὐδ᾿ ἀλεγίζεις·<
καὶ δή μοι γέρας αὐτὸς ἀφαιρήσεσθαι ἀπειλεῖς,<
ᾧ ἔπι πολλὰ μόγησα, δόσαν δέ μοι υἷες Ἀχαιῶν.<
οὐ μὲν σοί ποτε ἶσον ἔχω γέρας ὁππότ᾿ Ἀχαιοὶ<
Τρώων ἐκπέρσωσ᾿ εὖ ναιόμενον πτολίεθρον·<
165 ἀλλὰ τὸ μὲν πλεῖον πολυάϊκος πολέμοιο<
χεῖρες ἐμαὶ διέπουσ᾿· ἀτὰρ ἤν ποτε δασμὸς ἵκηται,<
σοὶ τὸ γέρας πολὺ μεῖζον, ἐγὼ δ᾿ ὀλίγον τε φίλον τε<
ἔρχομ᾿ ἔχων ἐπὶ νῆας, ἐπεί κε κάμω πολεμίζων.<
νῦν δ᾿ εἶμι Φθίηνδ᾿, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτερόν ἐστιν<
170 οἴκαδ᾿ ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν, οὐδέ σ᾿ ὀΐω<
ἐνθάδ᾿ ἄτιμος ἐὼν ἄφενος καὶ πλοῦτον ἀφύξειν.»<
Τὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·<
«Φεῦγε μάλ᾿, εἴ τοι θυμὸς ἐπέσσυται, οὐδέ σ᾿ ἔγωγε<
λίσσομαι εἵνεκ᾿ ἐμεῖο μένειν· πάρ᾿ ἔμοιγε καὶ ἄλλοι<
175 οἵ κέ με τιμήσουσι, μάλιστα δὲ μητίετα Ζεύς.<
ἔχθιστος δέ μοί ἐσσι διοτρεφέων βασιλήων·<
αἰεὶ γάρ τοι ἔρις τε φίλη πόλεμοί τε μάχαι τε·<
εἰ μάλα καρτερός ἐσσι, θεός που σοὶ τό γ᾿ ἔδωκεν·<
οἴκαδ᾿ ἰὼν σὺν νηυσί τε σῇς καὶ σοῖς ἑτάροισι<
180 Μυρμιδόνεσσιν ἄνασσε, σέθεν δ᾿ ἐγὼ οὐκ ἀλεγίζω,<
οὐδ᾿ ὄθομαι κοτέοντος· ἀπειλήσω δέ τοι ὧδε·<
ὡς ἔμ᾿ ἀφαιρεῖται Χρυσηΐδα Φοῖϐος Ἀπόλλων,<
τὴν μὲν ἐγὼ σὺν νηΐ τ᾿ ἐμῇ καὶ ἐμοῖς ἑτάροισι<
πέμψω, ἐγὼ δέ κ᾿ ἄγω Βρισηΐδα καλλιπάρῃον<
185 αὐτὸς ἰὼν κλισίηνδὲ, τὸ σὸν γέρας, ὄφρ᾿ ἐῢ εἰδῇς<
ὅσσον φέρτερός εἰμι σέθεν, στυγέῃ δὲ καὶ ἄλλος<
ἶσον ἐμοὶ φάσθαι καὶ ὁμοιωθήμεναι ἄντην.»<
Ὣς φάτο· Πηλεΐωνι δ᾿ ἄχος γένετ᾿, ἐν δέ οἱ ἦτορ<
στήθεσσιν λασίοισι διάνδιχα μερμήριξεν,<
190 ἢ ὅ γε φάσγανον ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ<
τοὺς μὲν ἀναστήσειεν, ὃ δ᾿ Ἀτρεΐδην ἐναρίζοι,<
ἦε χόλον παύσειεν ἐρητύσειέ τε θυμόν.<
ἧος ὃ ταῦθ᾿ ὥρμαινε κατὰ φρένα καὶ κατὰ θυμόν,<
ἕλκετο δ᾿ ἐκ κολεοῖο μέγα ξίφος, ἦλθε δ᾿ Ἀθήνη<
195 οὐρανόθεν· πρὸ γὰρ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη<
ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε·<
στῆ δ᾿ ὄπιθεν, ξανθῆς δὲ κόμης ἕλε Πηλεΐωνα<
οἴῳ φαινομένη· τῶν δ᾿ ἄλλων οὔ τις ὁρᾶτο·<
θάμϐησεν δ᾿ Ἀχιλεύς, μετὰ δ᾿ ἐτράπετ᾿, αὐτίκα δ᾿ ἔγνω<
200 Παλλάδ᾿ Ἀθηναίην· δεινὼ δέ οἱ ὄσσε φάανθεν·<
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·<
«Τίπτ᾿ αὖτ᾿, αἰγιόχοιο Διὸς τέκος, εἰλήλουθας;<
ἦ ἵνα ὕϐριν ἴδῃ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο;<
ἀλλ᾿ ἔκ τοι ἐρέω, τὸ δὲ καὶ τελέεσθαι ὀΐω·<
205 ᾗσ’ ὑπεροπλίῃσι τάχ᾿ ἄν ποτε θυμὸν ὀλέσσῃ.»<
Τὸν δ’ αὖτε προσέειπε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη·<
«Ἦλθον ἐγὼ παύσουσα τὸ σὸν μένος, αἴ κε πίθεαι,<
οὐρανόθεν· πρὸ δέ μ’ ἧκε θεὰ λευκώλενος Ἥρη<
ἄμφω ὁμῶς θυμῷ φιλέουσά τε κηδομένη τε·<
210 ἀλλ’ ἄγε λῆγ’ ἔριδος, μηδὲ ξίφος ἕλκεο χειρί·<
ἀλλ’ ἤτοι ἔπεσιν μὲν ὀνείδισον ὡς ἔσεταί περ·<
ὧδε γὰρ ἐξερέω, τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται·<
καί ποτέ τοι τρὶς τόσσα παρέσσεται ἀγλαὰ δῶρα<
ὕϐριος εἵνεκα τῆσδε· σὺ δ’ ἴσχεο, πείθεο δ’ ἡμῖν.»<
215 Τὴν δ’ ἀπαμειϐόμενος προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·<
«Χρὴ μὲν σφωΐτερον γε, θεά, ἔπος εἰρύσασθαι<
καὶ μάλα περ θυμῷ κεχωλομένον· ὧς γὰρ ἄμεινον·<
ὅς κε θεοῖσ’ ἐπιπείθεται, μάλα τ’ ἔκλυον αὐτοῦ.»<
Ἦ καὶ ἐπ’ ἀργυρέῃ κώπῃ σχέθε χεῖρα βαρεῖαν,<
220 ἂψ δ’ ἐς κουλεὸν ὦσε μέγα ξίφος, οὐδ’ ἀπίθησε<
μύθῳ Ἀθηναίης· ἡ δ’ Οὔλυμπόνδε βεϐήκει<
δώματ’ ἐς αἰγιόχοιο Διὸς μετὰ δαίμονας ἄλλους.<
Πηλεΐδης δ᾿ ἐξαῦτις ἀταρτηροῖς ἐπέεσσιν<
Ἀτρεΐδην προσέειπε, καὶ οὔ πω λῆγε χόλοιο·<
225 «Οἰνοϐαρές, κυνὸς ὄμματ᾿ ἔχων, κραδίην δ᾿ ἐλάφοιο,<
οὔτέ ποτ᾿ ἐς πόλεμον ἅμα λαῷ θωρηχθῆναι<
οὔτε λόχον δ᾿ ἰέναι σὺν ἀριστήεσσιν Ἀχαιῶν<
τέτληκας θυμῷ· τὸ δέ τοι κὴρ εἴδεται εἶναι.<
ἦ πολὺ λώϊόν ἐστι κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν<
230 δῶρ᾿ ἀποαιρεῖσθαι ὅς τις σέθεν ἀντίον εἴπῃ·<
δημοϐόρος βασιλεὺς, ἐπεὶ οὐτιδανοῖσιν ἀνάσσεις·<
ἦ γὰρ ἄν, Ἀτρεΐδη, νῦν ὕστατα λωϐήσαιο.<
ἀλλ᾿ ἔκ τοι ἐρέω καὶ ἐπὶ μέγαν ὅρκον ὀμοῦμαι·<
ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, τὸ μὲν οὔ ποτε φύλλα καὶ ὄζους<
235 φύσει, ἐπεὶ δὴ πρῶτα τομὴν ἐν ὄρεσσι λέλοιπεν,<
οὐδ᾿ ἀναθηλήσει· περὶ γάρ ῥά ἑ χαλκὸς ἔλεψε<
φύλλά τε καὶ φλοιόν· νῦν αὖτέ μιν υἷες Ἀχαιῶν<
ἐν παλάμῃς φορέουσι δικασπόλοι, οἵ τε θέμιστας<
πρὸς Διὸς εἰρύαται· ὁ δέ τοι μέγας ἔσσεται ὅρκος·<
240 ἦ ποτ᾿ Ἀχιλλῆος ποθὴ ἵξεται υἷας Ἀχαιῶν<
σύμπαντας· τότε δ᾿ οὔ τι δυνήσεαι ἀχνύμενός περ<
χραισμεῖν, εὖτ᾿ ἂν πολλοὶ ὑφ᾿ Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο<
θνῄσκοντες πίπτωσι· σὺ δ᾿ ἔνδοθι θυμὸν ἀμύξεις<
χωόμενος ὅ τ᾿ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισας.»<
245 Ὥς φάτο Πηλεΐδης, ποτὶ δὲ σκῆπτρον βάλε γαίῃ<
χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, ἕζετο δ᾿ αὐτός·<
Ἀτρεΐδης δ᾿ ἑτέρωθεν ἐμήνιε· τοῖσι δὲ Νέστωρ<
ἡδυεπὴς ἀνόρουσε λιγὺς Πυλίων ἀγορητής,<
τοῦ καὶ ἀπὸ γλώσσης μέλιτος γλυκίων ῥέεν αὐδή·<
250 τῷ δ᾿ ἤδη δύο μὲν γενεαὶ μερόπων ἀνθρώπων<
ἐφθίαθ᾿, οἵ οἱ πρόσθεν ἅμα τράφεν ἠδ᾿ ἐγένοντο<
ἐν Πύλῳ ἠγαθέῃ, μετὰ δὲ τριτάτοισιν ἄνασσεν·<
ὅ σφιν ἐϋφρονέων ἀγορήσατο καὶ μετέειπεν·<
«Ὦ πόποι, ἦ μέγα πένθος Ἀχαιΐδα γαῖαν ἱκάνει·<
255 ἦ κεν γηθήσαι Πρίαμος Πριάμοιό τε παῖδες<
ἄλλοι τε Τρῶες μέγα κεν κεχαροίατο θυμῷ,<
εἰ σφῶϊν τάδε πάντα πυθοίατο μαρναμένοιϊν,<
οἳ περὶ μὲν βουλὴν Δαναῶν, περὶ δ᾿ ἐστὲ μάχεσθαι.<
ἀλλὰ πίθεσθ᾿· ἄμφω δὲ νεωτέρω ἐστὸν ἐμεῖο·<
260 ἤδη γάρ ποτ᾿ ἐγὼ καὶ ἀρείοσιν ἠέ περ ὑμῖν<
ἀνδράσιν ὡμίλησα, καὶ οὔ ποτέ μ᾿ οἵ γ᾿ ἀθέριζον.<
οὐ γάρ πω τοίους ἴδον ἀνέρας οὐδὲ ἴδωμαι,<
οἷον Πειρίθοόν τε Δρύαντά τε ποιμένα λαῶν<
Καινέα τ᾿ Ἐξάδιόν τε καὶ ἀντίθεον Πολύφημον<
265 Θησέα τ᾿ Αἰγεΐδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν·<
κάρτιστοι δὴ κεῖνοι ἐπιχθονίων τράφεν ἀνδρῶν·<
κάρτιστοι μὲν ἔσαν καὶ καρτίστοις ἐμάχοντο<
φηρσὶν ὀρεσκῴοισι καὶ ἐκπάγλως ἀπόλεσσαν.<
καὶ μὲν τοῖσιν ἐγὼ μεθομίλεον ἐκ Πύλου ἐλθὼν<
270 τηλόθεν ἐξ ἀπίης γαίης· καλέσαντο γὰρ αὐτοί·<
καὶ μαχόμην κατ᾿ ἔμ᾿ αὐτὸν ἐγώ· κείνοισι δ᾿ ἂν οὔ τις<
τῶν οἳ νῦν βροτοί εἰσιν ἐπιχθόνιοι μαχέοιτο·<
καὶ μέν μευ βουλέων ξύνιεν πείθοντό τε μύθῳ·<
ἀλλὰ πίθεσθε καὶ ὔμμες, ἐπεὶ πείθεσθαι ἄμεινον·<
275 μήτε σὺ τόνδ᾿ ἀγαθός περ ἐὼν ἀποαίρεο κούρην,<
ἀλλ᾿ ἔα ὥς οἱ πρῶτα δόσαν γέρας υἷες Ἀχαιῶν·<
μήτε σὺ Πηλείδη ἔθελ᾿ ἐριζέμεναι βασιλῆϊ<
ἀντιϐίην, ἐπεὶ οὔ ποθ᾿ ὁμοίης ἔμμορε τιμῆς<
σκηπτοῦχος βασιλεύς, ᾧ τε Ζεὺς κῦδος ἔδωκεν.<
280 εἰ δὲ σὺ καρτερός ἐσσι, θεὰ δέ σε γείνατο μήτηρ,<
ἀλλ᾿ ὅ γε φέρτερός ἐστιν, ἐπεὶ πλεόνεσσιν ἀνάσσει.<
Ἀτρεΐδη σὺ δὲ παῦε τεὸν μένος· αὐτὰρ ἔγωγε<
λίσσομ᾿ Ἀχιλλῆϊ μεθέμεν χόλον, ὃς μέγα πᾶσιν<
ἕρκος Ἀχαιοῖσιν πέλεται πολέμοιο κακοῖο.»<
285 Τὸν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη κρείων Ἀγαμέμνων·<
«Ναὶ δὴ ταῦτά γε πάντα, γέρον, κατὰ μοῖραν ἔειπες·<
ἀλλ᾿ ὅδ᾿ ἀνὴρ ἐθέλει περὶ πάντων ἔμμεναι ἄλλων,<
πάντων μὲν κρατέειν ἐθέλει, πάντεσσι δ᾿ ἀνάσσειν,<
πᾶσι δὲ σημαίνειν, ἅ τιν᾿ οὐ πείσεσθαι ὀΐω·<
290 εἰ δέ μιν αἰχμητὴν ἔθεσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες<
τοὔνεκά οἱ προθέουσιν ὀνείδεα μυθήσασθαι;»<
Tὸν δ᾿ ἄρ᾿ ὑποϐλήδην ἠμείϐετο δῖος Ἀχιλλεύς·<
«Ἦ γάρ κεν δειλός τε καὶ οὐτιδανὸς καλεοίμην<
εἰ δὴ σοὶ πᾶν ἔργον ὑπείξομαι ὅττί κεν εἴπῃς·<
295 ἄλλοισιν δὴ ταῦτ᾿ ἐπιτέλλεο, μὴ γὰρ ἔμοιγε<
σήμαιν᾿· οὐ γὰρ ἔγωγ᾿ ἔτι σοὶ πείσεσθαι ὀΐω.<
ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ᾿ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῇσι·<
χερσὶ μὲν οὔ τοι ἔγωγε μαχήσομαι εἵνεκα κούρης<
οὔτε σοὶ οὔτέ τῳ ἄλλῳ, ἐπεί μ᾿ ἀφέλεσθέ γε δόντες·<
300 τῶν δ᾿ ἄλλων ἅ μοί ἐστι θοῇ παρὰ νηῒ μελαίνῃ<
τῶν οὐκ ἄν τι φέροις ἀνελὼν ἀέκοντος ἐμεῖο·<
εἰ δ᾿ ἄγε μὴν πείρησαι ἵνα γνώωσι καὶ οἵδε·<
αἶψά τοι αἷμα κελαινὸν ἐρωήσει περὶ δουρί.»<
Ὣς τώ γ᾿ ἀντιϐίοισι μαχεσσαμένω ἐπέεσσιν<
305 ἀνστήτην, λῦσαν δ᾿ ἀγορὴν παρὰ νηυσὶν Ἀχαιῶν·<
Πηλεΐδης μὲν ἐπὶ κλισίας καὶ νῆας ἐΐσας<
ἤϊε σύν τε Μενοιτιάδῃ καὶ οἷς ἑτάροισιν·<
Ἀτρεΐδης δ᾿ ἄρα νῆα θοὴν ἅλαδὲ προέρυσσεν,<
ἐν δ᾿ ἐρέτας ἔκρινεν ἐείκοσιν, ἐς δ᾿ ἑκατόμϐην<
310 βῆσε θεῷ, ἀνὰ δὲ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον<
εἷσεν ἄγων· ἐν δ᾿ ἀρχὸς ἔϐη πολύμητις Ὀδυσσεύς.<
Οἳ μὲν ἔπειτ᾿ ἀναϐάντες ἐπέπλεον ὑγρὰ κέλευθα,<
λαοὺς δ᾿ Ἀτρεΐδης ἀπολυμαίνεσθαι ἄνωγεν·<
οἳ δ᾿ ἀπελυμαίνοντο καὶ εἰς ἅλα λύματα βάλλον,<
315 ἕρδον δ᾿ Ἀπόλλωνι τεληέσσας ἑκατόμϐας<
ταύρων ἠδ᾿ αἰγῶν παρὰ θῖν᾿ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο·<
κνίση δ᾿ οὐρανὸν ἷκεν ἑλισσομένη περὶ καπνῷ.<
Ὣς οἳ μὲν τὰ πένοντο κατὰ στρατόν· οὐδ᾿ Ἀγαμέμνων<
λῆγ᾿ ἔριδος τὴν πρῶτον ἐπηπείλησ᾿ Ἀχιλῆϊ,<
320 ἀλλ᾿ ὅ γε Ταλθύϐιόν τε καὶ Εὐρυϐάτην προσέειπε,<
τώ οἱ ἔσαν κήρυκε καὶ ὀτρηρὼ θεράποντε·<
«Ἔρχεσθον κλισίην Πηληϊάδεω Ἀχιλῆος·<
χειρὸς ἑλόντ᾿ ἀγέμεν Βρισηΐδα καλλιπάρῃον·<
εἰ δέ κε μὴ δώῃσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι<
325 ἐλθὼν σὺν πλεόνεσσι· τό οἱ καὶ ῥίγιον ἔσται.»<
Ὣς εἰπὼν προΐει, κρατερὸν δ᾿ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·<
τὼ δ᾿ ἀέκοντε βάτην παρὰ θῖν᾿ ἁλὸς ἀτρυγέτοιο,<
Μυρμιδόνων δ᾿ ἐπί τε κλισίας καὶ νῆας ἱκέσθην,<
τὸν δ᾿ εὗρον παρά τε κλισίῃ καὶ νηῒ μελαίνῃ<
330 ἥμενον· οὐδ᾿ ἄρα τώ γε ἰδὼν γήθησεν Ἀχιλλεύς.<
τὼ μὲν ταρϐήσαντε καὶ αἰδομένω βασιλῆα<
στήτην, οὐδέ τί μιν προσεφώνεον οὐδ᾿ ἐρέοντο·<
αὐτὰρ ὃ ἔγνω ᾗσιν ἐνὶ φρεσὶ φώνησέν τε·<
«Χαίρετε, κήρυκες, Διὸς ἄγγελοι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν,<
335 ἆσσον ἴτ᾿· οὔ τί μοι ὔμμες ἐπαίτιοι ἀλλ᾿ Ἀγαμέμνων,<
ὃ σφῶϊ προΐει Βρισηΐδος εἵνεκα κούρης.<
ἀλλ᾿ ἄγε, διογενὲς Πατρόκλεες, ἔξαγε κούρην<
καί σφωϊν δὸς ἄγειν· τὼ δ᾿ αὐτὼ μάρτυροι ἔστων<
πρός τε θεῶν μακάρων πρός τε θνητῶν ἀνθρώπων<
340 καὶ πρὸς τοῦ βασιλῆος ἀπηνέος εἴ ποτε δ᾿ αὖτε<
χρειὼ ἐμεῖο γένηται ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι<
τοῖς ἄλλοις· ἦ γὰρ ὅ γ᾿ ὀλοιῇσι φρεσὶ θύει,<
οὐδέ τι οἶδε νοῆσαι ἅμα πρόσσω καὶ ὀπίσσω,<
ὅππως οἱ παρὰ νηυσὶ σόοι μαχέοιντο Ἀχαιοί.»<
345 Ὥς φάτο, Πάτροκλος δὲ φίλῳ ἐπεπείθεθ᾿ ἑταίρῳ,<
ἐκ δ᾿ ἄγαγε κλισίης Βρισηΐδα καλλιπάρῃον,<
δῶκε δ᾿ ἄγειν· τὼ δ᾿ αὖτις ἴτην παρὰ νῆας Ἀχαιῶν·<
ἣ δ᾿ ἀέκουσ᾿ ἅμα τοῖσι γυνὴ κίεν· αὐτὰρ Ἀχιλλεὺς<
δακρύσας ἑτάρων ἄφαρ ἕζετο νόσφι λιασθείς,<
350 θῖν᾿ ἔφ᾿ ἁλὸς πολιῆς, ὁρόων ἐπ᾿ ἀπείρονα πόντον·<
πολλὰ δὲ μητρὶ φίλῃ ἠρήσατο χεῖρας ὀρεγνύς·<
«Μῆτερ, ἐπεί μ᾿ ἔτεκές γε μινυνθάδιόν περ ἐόντα,<
τιμήν πέρ μοι ὄφελλεν Ὀλύμπιος ἐγγυαλίξαι<
Ζεὺς ὑψιϐρεμέτης· νῦν δ᾿ οὐδέ με τυτθὸν ἔτισεν·<
355 ἦ γάρ μ᾿ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων<
ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.»<
Ὣς φάτο δάκρυ χέων, τοῦ δ᾿ ἔκλυε πότνια μήτηρ<
ἡμένη ἐν βένθεσσιν ἁλὸς παρὰ πατρὶ γέροντι·<
καρπαλίμως δ᾿ ἀνέδυ πολιῆς ἁλὸς ἠΰτ᾿ ὀμίχλη,<
360 καί ῥα πάροιθ᾿ αὐτοῖο καθέζετο δάκρυ χέοντος,<
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ᾿ ἔφατ᾿ ἔκ τ᾿ ὀνόμαζε·<
«Τέκνον, τί κλαίεις; τί δέ σε φρένας ἵκετο πένθος;<
ἐξαύδα, μὴ κεῦθε νόῳ, ἵνα εἴδομεν ἄμφω.»<
Tὴν δὲ βαρὺ στενάχων προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·<
365 «Οἶσθα· τί ἤ τοι ταῦτα ἰδυίῃ πάντ᾿ ἀγορεύω;<
ᾠχόμεθ᾿ ἐς Θήϐην ἱερὴν πόλιν Ἠετίωνος,<
τὴν δὲ διεπράθομέν τε καὶ ἤγομεν ἐνθάδε πάντα·<
καὶ τὰ μὲν εὖ δάσσαντο μετὰ σφίσιν υἷες Ἀχαιῶν,<
ἐκ δ᾿ ἕλον Ἀτρεΐδῃ Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον.<
370 Χρύσης δ᾿ αὖθ᾿ ἱερεὺς ἑκατηϐόλου Ἀπόλλωνος<
ἦλθε θοὰς ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων<
λυσόμενός τε θύγατρα φέρων τ᾿ ἀπερείσι᾿ ἄποινα,<
στέμματ᾿ ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηϐόλου Ἀπόλλωνος<
χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, καὶ λίσσετο πάντας Ἀχαιούς,<
375 Ἀτρεΐδα δὲ μάλιστα δύω, κοσμήτορε λαῶν.<
ἔνθ᾿ ἄλλοι μὲν πάντες ἐπευφήμησαν Ἀχαιοὶ<
αἰδεῖσθαί θ᾿ ἱερῆα καὶ ἀγλαὰ δέχθαι ἄποινα·<
ἀλλ᾿ οὐκ Ἀτρεΐδῃ Ἀγαμέμνονι ἥνδανε θυμῷ,<
ἀλλὰ κακῶς ἀφίει, κρατερὸν δ᾿ ἐπὶ μῦθον ἔτελλε·<
380 χωόμενος δ᾿ ὁ γέρων πάλιν ᾤχετο· τοῖο δ᾿ Ἀπόλλων<
εὐξαμένου ἤκουσεν, ἐπεὶ μάλα οἱ φίλος ἦεν,<
ἧκε δ᾿ ἐπ᾿ Ἀργείοισι κακὸν βέλος· οἳ δέ νυ λαοὶ<
θνῇσκον ἐπασσύτεροι, τὰ δ᾿ ἐπῴχετο κῆλα θεοῖο<
πάντῃ ἀνὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν· ἄμμι δὲ μάντις<
385 εὖ εἰδὼς ἀγόρευε θεοπροπίας ἑκάτοιο.<
αὐτίκ᾿ ἐγὼ πρῶτος κελόμην θεὸν ἱλάσκεσθαι·<
Ἀτρεΐωνα δ᾿ ἔπειτα χόλος λάϐεν, αἶψα δ᾿ ἀναστὰς<
ἠπείλησεν μῦθον ὃ δὴ τετελεσμένος ἐστί·<
τὴν μὲν γὰρ σὺν νηῒ θοῇ ἑλίκωπες Ἀχαιοὶ<
390 ἐς Χρύσην πέμπουσιν, ἄγουσι δὲ δῶρα ἄνακτι·<
τὴν δὲ νέον κλισίηθεν ἔϐαν κήρυκες ἄγοντες<
κούρην Βρισῆος, τήν μοι δόσαν υἷες Ἀχαιῶν.<
ἀλλὰ σὺ εἰ δύνασαί γε περίσχεο παιδὸς ἑῆος·<
ἐλθοῦσ᾿ Οὔλυμπόνδε Δία λίσαι, εἴ ποτε δή τι<
395 ἢ ἔπει ὤνησας κραδίην Διὸς ἠὲ καὶ ἔργῳ.<
πολλάκι γάρ σεο πατρὸς ἐνὶ μεγάροισιν ἄκουσα<
εὐχομένης ὅτ᾿ ἔφησθα κελαινεφέϊ Κρονίωνι<
οἴη ἐν ἀθανάτοισιν ἀεικέα λοιγὸν ἀμῦναι,<
ὁππότε μιν ξυνδῆσαι Ὀλύμπιοι ἤθελον ἄλλοι<
400 Ἥρη τ᾿ ἠδὲ Ποσειδάων καὶ Παλλὰς Ἀθήνη·<
ἀλλὰ σὺ τόν γ᾿ ἐλθοῦσα, θεὰ, ὑπελύσαο δεσμῶν,<
ὦχ᾿ ἑκατόγχειρον καλέσασ᾿ ἐς μακρὸν Ὄλυμπον,<
ὃν Βριάρεων καλέουσι θεοί, ἄνδρες δέ τε πάντες<
Αἰγαίων᾿, ὃ γὰρ αὖτε βίην οὗ πατρὸς ἀμείνων·<
405 ὅς ῥα παρὰ Κρονίωνι καθέζετο κύδεϊ γαίων·<
τὸν καὶ ὑπέδεισαν μάκαρες θεοὶ οὐδ᾿ ἔτ᾿ ἔδησαν.<
τῶν νῦν μιν μνήσασα παρέζεο καὶ λαϐὲ γούνων,<
αἴ κέν πως ἐθέλῃσιν ἐπὶ Τρώεσσιν ἀρῆξαι,<
τοὺς δὲ κατὰ πρύμνας τε καὶ ἀμφ᾿ ἅλα ἔλσαι Ἀχαιοὺς<
410 κτεινομένους, ἵνα πάντες ἐπαύρωνται βασιλῆος,<
γνῷ δὲ καὶ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων<
ἣν ἄτην ὅ τ᾿ ἄριστον Ἀχαιῶν οὐδὲν ἔτισεν.»<
Tὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα Θέτις κατὰ δάκρυ χέουσα·<
«Ὤ μοι, τέκνον ἐμόν, τί νύ σ᾿ ἔτρεφον αἰνὰ τεκοῦσα;<
415 αἴθ᾿ ὄφελες παρὰ νηυσὶν ἀδάκρυτος καὶ ἀπήμων<
ἧσθαι, ἐπεί νύ τοι αἶσα μίνυνθά περ οὔ τι μάλα δήν·<
νῦν δ᾿ ἅμα τ᾿ ὠκύμορος καὶ ὀϊζυρὸς περὶ πάντων<
ἔπλεο· τώ σε κακῇ αἴσῃ τέκον ἐν μεγάροισι.<
τοῦτο δέ τοι ἐρέουσα ἔπος Διὶ τερπικεραύνῳ<
420 εἶμ᾿ αὐτὴ πρὸς Ὄλυμπον ἀγάννιφον αἴ κε πίθηται.<
ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι<
μήνι᾿ Ἀχαιοῖσιν, πολέμου δ᾿ ἀποπαύεο πάμπαν·<
Ζεὺς γὰρ ἐς Ὠκεανὸν μετ᾿ ἀμύμονας Αἰθιοπῆας<
χθιζὸς ἔϐη κατὰ δαῖτα, θεοὶ δ᾿ ἅμα πάντες ἕποντο·<
425 δωδεκάτῃ δέ τοι αὖτις ἐλεύσεται Οὔλυμπον δέ,<
καὶ τότ᾿ ἔπειτά τοι εἶμι Διὸς ποτὶ χαλκοϐατὲς δῶ,<
καί μιν γουνάσομαι καί μιν πείσεσθαι ὀΐω.»<
Ὣς ἄρα φωνήσασ᾿ ἀπεϐήσετο, τὸν δὲ λίπ᾿ αὐτοῦ<
χωόμενον κατὰ θυμὸν ἐϋζώνοιο γυναικὸς<
430 τήν ῥα βίῃ ἀέκοντος ἀπηύρων· αὐτὰρ Ὀδυσσεὺς<
ἐς Χρύσην ἵκανεν ἄγων ἱερὴν ἑκατόμϐην.<
οἳ δ᾿ ὅτε δὴ λιμένος πολυϐενθέος ἐντὸς ἵκοντο<
ἱστία μὲν στείλαντο, θέσαν δ᾿ ἐν νηῒ μελαίνῃ,<
ἱστὸν δ᾿ ἱστοδόκῃ πέλασαν προτόνοισιν ὑφέντες<
435 καρπαλίμως, τὴν δ᾿ εἰς ὅρμον προέρεσσαν ἐρετμοῖς.<
ἐκ δ᾿ εὐνὰς ἔϐαλον, κατὰ δὲ πρυμνήσι᾿ ἔδησαν·<
ἐκ δὲ καὶ αὐτοὶ βαῖνον ἐπὶ ῥηγμῖνι θαλάσσης,<
ἐκ δ᾿ ἑκατόμϐην βῆσαν ἑκηϐόλῳ Ἀπόλλωνι·<
ἐκ δὲ Χρυσηῒς νηὸς βῆ ποντοπόροιο.<
440 τὴν μὲν ἔπειτ᾿ ἐπὶ βωμὸν ἄγων πολύμητις Ὀδυσσεὺς<
πατρὶ φίλῳ ἐν χερσὶ τίθει καί μιν προσέειπεν·<
«Ὦ Χρύση, πρό μ᾿ ἔπεμψεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων<
παῖδά τε σοὶ ἀγέμεν, Φοίϐῳ θ᾿ ἱερὴν ἑκατόμϐην<
ῥέξαι ὑπὲρ Δαναῶν ὄφρ᾿ ἱλασόμεσθα ἄνακτα,<
ὃς νῦν Ἀργείοισι πολύστονα κήδε᾿ ἐφῆκεν.»<
Ὣς εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὃ δὲ δέξατο χαίρων<
παῖδα φίλην· τοὶ δ᾿ ὦκα θεῷ ἱερὴν ἑκατόμϐην<
ἑξείης ἔστησαν ἐΰδμητον περὶ βωμόν,<
χερνίψαντο δ᾿ ἔπειτα καὶ οὐλοχύτας ἀνέλοντο.<
450 τοῖσιν δὲ Χρύσης μεγάλ᾿ εὔχετο χεῖρας ἀνασχών·<
«Κλῦθί μευ ἀργυρότοξ᾿, ὃς Χρύσην ἀμφιϐέϐηκας<
Κίλλαν τε ζαθέην Τενέδοιό τε ἶφι ἀνάσσεις·<
ἦ μὲν δή ποτ᾿ ἐμεῦ πάρος ἔκλυες εὐξαμένοιο,<
τίμησας μὲν ἐμέ, μέγα δ᾿ ἴψαο λαὸν Ἀχαιῶν·<
455 ἠδ᾿ ἔτι καὶ νῦν μοι τόδ᾿ ἐπικρήηνον ἐέλδωρ·<
ἤδη νῦν Δαναοῖσιν ἀεικέα λοιγὸν ἄμυνον.»<
Ὣς ἔφατ᾿ εὐχόμενος, τοῦ δ᾿ ἔκλυε Φοῖϐος Ἀπόλλων.<
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾿ εὔξαντο καὶ οὐλοχύτας προϐάλοντο,<
αὐέρυσαν μὲν πρῶτα καὶ ἔσφαξαν καὶ ἔδειραν,<
460 μηρούς τ᾿ ἐξέταμον κατά τε κνίσῃ ἐκάλυψαν<
δίπτυχα ποιήσαντες, ἐπ᾿ αὐτῶν δ᾿ ὠμοθέτησαν·<
καῖε δ᾿ ἐπὶ σχίζῃς ὁ γέρων, ἐπὶ δ᾿ αἴθοπα οἶνον<
λεῖϐε· νέοι δὲ παρ᾿ αὐτὸν ἔχον πεμπώϐολα χερσίν.<
αὐτὰρ ἐπεὶ κατὰ μῆρε κάη καὶ σπλάγχνα πάσαντο,<
465 μίστυλλόν τ᾿ ἄρα τἆλλα καὶ ἀμφ᾿ ὀϐελοῖσιν ἔπειραν,<
ὤπτησάν τε περιφραδέως, ἐρύσαντό τε πάντα.<
αὐτὰρ ἐπεὶ παύσαντο πόνου τετύκοντό τε δαῖτα<
δαίνυντ᾿, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης.<
αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιος καὶ ἐδητύος ἐξ ἔρον ἕντο,<
470 κοῦροι μὲν κρητῆρας ἐπεστέψαντο ποτοῖο,<
νώμησαν δ᾿ ἄρα πᾶσιν ἐπαρξάμενοι δεπάεσσιν·<
οἳ δὲ πανημέριοι μολπῇ θεὸν ἱλάσκοντο<
καλὸν ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν<
μέλποντες ἑκάεργον· ὃ δὲ φρένα τέρπετ᾿ ἀκούων.<
475 ἦμος δ᾿ ἠέλιος κατέδυ καὶ ἐπὶ κνέφας ἦλθε,<
δὴ τότε κοιμήσαντο παρὰ πρυμνήσια νηός·<
ἦμος δ᾿ ἠριγένεια φάνη ῥοδοδάκτυλος Ἠώς,<
καὶ τότ᾿ ἔπειτ᾿ ἀνάγοντο μετὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν·<
τοῖσιν δ᾿ ἴκμενον οὖρον ἵει ἑκάεργος Ἀπόλλων·<
480 οἳ δ᾿ ἱστὸν στήσαντ᾿ ἀνά θ᾿ ἱστία λευκὰ πέτασσαν,<
ἐν δ᾿ ἄνεμος πρῆσεν μέσον ἱστίον, ἀμφὶ δὲ κῦμα<
στείρῃ πορφύρεον μεγάλ᾿ ἴαχε νηὸς ἰούσης·<
ἣ δ᾿ ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον.<
αὐτὰρ ἐπεί ῥ᾿ ἵκοντο κατὰ στρατὸν εὐρὺν Ἀχαιῶν,<
485 νῆα μὲν οἵ γε μέλαιναν ἐπ᾿ ἠπείροιο ἔρυσσαν<
ὑψοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ὑπὸ δ᾿ ἕρματα μακρὰ τάνυσσαν·<
αὐτοὶ δ᾿ ἐσκίδναντο κατὰ κλισίας τε νέας τε.<
Aὐτὰρ ὃ μήνιε νηυσὶ παρήμενος ὠκυπόροισι<
διογενὴς Πηλῆος υἱὸς πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς·<
490 οὔτέ ποτ᾿ εἰς ἀγορὴν πωλέσκετο κυδιάνειραν<
οὔτέ ποτ᾿ ἐς πόλεμον, ἀλλὰ φθινύθεσκε φίλον κῆρ<
αὖθι μένων, ποθέεσκε δ᾿ ἀϋτήν τε πτόλεμόν τε.<
Ἀλλ᾿ ὅτε δή ῥ᾿ ἐκ τοῖο δυωδεκάτη γένετ᾿ ἠώς,<
καὶ τότε δὴ πρὸς Ὄλυμπον ἴσαν θεοὶ αἰὲν ἐόντες<
495 πάντες ἅμα, Ζεὺς δ᾿ ἦρχε· Θέτις δ᾿ οὐ λήθετ᾿ ἐφετμέων<
παιδὸς ἑοῦ, ἀλλ᾿ ἥ γ᾿ ἀνεδύσετο κῦμα θαλάσσης.<
ἠερίη δ᾿ ἀνέϐη μέγαν οὐρανὸν Οὔλυμπόν τε.<
εὗρεν δ᾿ εὐρύοπα Κρονίδην ἄτερ ἥμενον ἄλλων<
ἀκροτάτῃ κορυφῇ πολυδειράδος Οὐλύμποιο·<
500 καί ῥα πάροιθ᾿ αὐτοῖο καθέζετο, καὶ λάϐε γούνων<
σκαιῇ, δεξιτερῇ δ᾿ ἄρ᾿ ὑπ᾿ ἀνθερεῶνος ἑλοῦσα<
λισσομένη προσέειπε Δία Κρονίωνα ἄνακτα·<
«Ζεῦ πάτερ, εἴ ποτε δή σε μετ᾿ ἀθανάτοισιν ὄνησα<
ἢ ἔπει ἢ ἔργῳ, τόδε μοι κρήηνον ἐέλδωρ·<
505 τίμησόν μοι υἱὸν ὃς ὠκυμορώτατος ἄλλων<
ἔπλετ᾿· ἀτάρ μιν νῦν γε ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων<
ἠτίμησεν· ἑλὼν γὰρ ἔχει γέρας αὐτὸς ἀπούρας.<
ἀλλὰ σύ πέρ μιν τῖσον, Ὀλύμπιε μητίετα Ζεῦ·<
τόφρα δ᾿ ἐπὶ Τρώεσσι τίθει κράτος ὄφρ᾿ ἂν Ἀχαιοὶ<
υἱὸν ἐμὸν τίσωσιν ὀφέλλωσίν τέ ἑ τιμῇ.»<
Ὣς φάτο· τὴν δ᾿ οὔ τι προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς,<
ἀλλ᾿ ἀκέων δὴν ἧστο· Θέτις δ᾿ ὡς ἥψατο γούνων<
ὣς ἔχετ᾿ ἐμπεφυυῖα, καὶ εἴρετο δεύτερον αὖτις·<
«Νημερτὲς μὲν δή μοι ὑπόσχεο καὶ κατάνευσον<
515 ἢ ἀπόειπ᾿, ἐπεὶ οὔ τοι ἔπι δέος, ὄφρ᾿ ἐῢ εἰδέω<
ὅσσον ἐγὼ μετὰ πᾶσιν ἀτιμοτάτη θεός εἰμι.»<
Tὴν δὲ μέγ᾿ ὀχθήσας προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·<
«Ἦ δὴ λοίγια ἔργ᾿ ὅ τέ μ᾿ ἐχθοδοπῆσαι ἐφήσεις<
Ἥρῃ ὅτ᾿ ἄν μ᾿ ἐρέθῃσιν ὀνειδείοις ἐπέεσσιν·<
520 ἣ δὲ καὶ αὔτως μ᾿ αἰεὶ ἐν ἀθανάτοισι θεοῖσι<
νεικεῖ, καί τέ μέ φησι μάχῃ Τρώεσσιν ἀρήγειν.<
ἀλλὰ σὺ μὲν νῦν αὖτις ἀπόστιχε μή τι νοήσῃ<
Ἥρη· ἐμοὶ δέ κε ταῦτα μελήσεται ὄφρα τελέσσω·<
εἰ δ᾿ ἄγε τοι κεφαλῇ κατανεύσομαι ὄφρα πεποίθῃς·<
525 τοῦτο γὰρ ἐξ ἐμέθεν γε μετ᾿ ἀθανάτοισι μέγιστον<
τέκμωρ· οὐ γὰρ ἐμὸν παλινάγρετον οὐδ᾿ ἀπατηλὸν<
οὐδ᾿ ἀτελεύτητον ὅ τί κεν κεφαλῇ κατανεύσω.»<
Ἦ καὶ κυανέῃσιν ἐπ᾿ ὀφρύσι νεῦσε Κρονίων·<
ἀμϐρόσιαι δ᾿ ἄρα χαῖται ἐπερρώσαντο ἄνακτος<
κρατὸς ἀπ᾿ ἀθανάτοιο· μέγαν δ᾿ ἐλέλιξεν Ὄλυμπον.<
Tώ γ᾿ ὣς βουλεύσαντε διέτμαγεν· ἣ μὲν ἔπειτα<
εἰς ἅλα ἆλτο βαθεῖαν ἀπ᾿ αἰγλήεντος ᾿Ολύμπου,<
Ζεὺς δὲ ἑὸν πρὸς δῶμα· θεοὶ δ᾿ ἅμα πάντες ἀνέσταν<
ἐξ ἑδέων σφοῦ πατρὸς ἐναντίον· οὐδέ τις ἔτλη<
535 μεῖναι ἐπερχόμενον, ἀλλ᾿ ἀντίοι ἔσταν ἅπαντες.<
ὣς ὃ μὲν ἔνθα καθέζετ᾿ ἐπὶ θρόνου· οὐδέ μιν ῞Ηρη<
ἠγνοίησεν ἰδοῦσ᾿ ὅτι οἱ συμφράσσατο βουλὰς<
ἀργυρόπεζα Θέτις, θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος.<
αὐτίκα κερτομίοισι Δία Κρονίωνα προσηύδα·<
540 «Τίς δ᾿ αὖ τοι δολομῆτα θεῶν συμφράσσατο βουλάς;<
αἰεί τοι φίλον ἐστὶν ἐμεῦ ἀπὸ νόσφιν ἐόντα<
κρυπτάδια φρονέοντα δικαζέμεν· οὐδέ τί πώ μοι<
πρόφρων τέτληκας εἰπεῖν ἔπος ὅττι νοήσῃς.»<
Tὴν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα πατὴρ ἀνδρῶν τε θεῶν τε·<
545 «῞Ηρη, μὴ δὴ πάντας ἐμοὺς ἐπιέλπεο μύθους<
εἰδήσειν· χαλεποί τοι ἔσοντ᾿ ἀλόχῳ περ ἐούσῃ·<
ἀλλ᾿ ὃν μέν κ᾿ ἐπιεικὲς ἀκουέμεν οὔ τις ἔπειτα<
οὔτε θεῶν πρότερος τὸν εἴσεται οὔτ᾿ ἀνθρώπων·<
ὃν δέ κ᾿ ἐγὼν ἀπάνευθε θεῶν ἐθέλωμι νοῆσαι<
550 μή τι σὺ ταῦτα ἕκαστα διείρεο μηδὲ μετάλλα.»<
Tὸν δ᾿ ἠμείϐετ᾿ ἔπειτα βοῶπις πότνια ῞Ηρη·<
«Αἰνότατε Κρονίδη, ποῖον τὸν μῦθον ἔειπες;<
καὶ λίην σε πάρος γ᾿ οὔτ᾿ εἴρομαι οὔτε μεταλλῶ,<
ἀλλὰ μάλ᾿ εὔκηλος τὰ φράζεαι ἅσσ᾿ ἐθέλῃσθα.<
555 νῦν δ᾿ αἰνῶς δείδοικα κατὰ φρένα μή σε παρείπῃ<
ἀργυρόπεζα Θέτις θυγάτηρ ἁλίοιο γέροντος·<
ἠερίη γὰρ σοί γε παρέζετο καὶ λάϐε γούνων·<
τῇ σ᾿ ὀΐω κατανεῦσαι ἐτήτυμον ὡς ᾿Αχιλῆα<
τιμήσῃς, ὀλέσῃς δὲ πολέας ἐπὶ νηυσὶν ᾿Αχαιῶν.»<
560 Τὴν δ᾿ ἀπαμειϐόμενος προσέφη νεφεληγερέτα Ζεύς·<
«Δαιμονίη, αἰεὶ μὲν ὀΐεαι οὐδέ σε λήθω·<
πρῆξαι δ᾿ ἔμπης οὔ τι δυνήσεαι, ἀλλ᾿ ἀπὸ θυμοῦ<
μᾶλλον ἐμοὶ ἔσεαι· τὸ δέ τοι καὶ ῥίγιον ἔσται.<
εἰ δ᾿ οὕτω τοῦτ᾿ ἐστὶν ἐμοὶ μέλλει φίλον εἶναι·<
565 ἀλλ᾿ ἀκέουσα κάθησο, ἐμῷ δ᾿ ἐπιπείθεο μύθῳ,<
μή νύ τοι οὐ χραίσμωσιν ὅσοι θεοί εἰσ᾿ ἐν ᾿Ολύμπῳ<
ἆσσον ἰόνθ᾿, ὅτε κέν τοι ἀάπτους χεῖρας ἐφείω.»<
Ὥς ἔφατ᾿ ἔδεισεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,<
καί ῥ᾿ ἀκέουσα καθῆστο ἐπιγνάμψασα φίλον κῆρ·<
570 ὄχθησαν δ᾿ ἀνὰ δῶμα Διὸς θεοὶ Οὐρανίωνες·<
τοῖσιν δ᾿ Ἥφαιστος κλυτοτέχνης ἦρχ᾿ ἀγορεύειν<
μητρὶ φίλῃ ἐπίηρα φέρων λευκωλένῳ Ἥρῃ·<
«Ἦ δὴ λοίγια ἔργα τάδ᾿ ἔσσεται οὐδ᾿ ἔτ᾿ ἀνεκτά,<
εἰ δὴ σφὼ ἕνεκα θνητῶν ἐριδαίνετον ὧδε,<
575 ἐν δὲ θεοῖσι κολῳὸν ἐλαύνετον· οὐδέ τι δαιτὸς<
ἐσθλῆς ἔσσεται ἦδος, ἐπεὶ τὰ χερείονα νικᾷ.<
μητρὶ δ᾿ ἐγὼ παράφημι καὶ αὐτῇ περ νοεούσῃ<
πατρὶ φίλῳ ἐπίηρα φέρειν Διί, ὄφρα μὴ αὖτε<
νεικείῃσι πατήρ, σὺν δ᾿ ἡμῖν δαῖτα ταράξῃ.<
580 εἴ περ γάρ κ᾿ ἐθέλῃσιν Ὀλύμπιος ἀστεροπητὴς<
ἐξ ἑδέων στυφελίξαι· ὃ γὰρ πολὺ φέρτατός ἐστιν.<
ἀλλὰ σὺ τὸν ἐπέεσσι καθάπτεσθαι μαλακοῖσιν·<
αὐτίκ᾿ ἔπειθ᾿ ἵλαος Ὀλύμπιος ἔσσεται ἡμῖν.»<
Ὣς ἄρ᾿ ἔφη καὶ ἀναΐξας δέπας ἀμφικύπελλον<
585 μητρὶ φίλῃ ἐν χειρὶ τίθει καί μιν προσέειπε·<
«Τέτλαθι μῆτερ ἐμή, καὶ ἀνάσχεο κηδομένη περ,<
μή σε φίλην περ ἐοῦσαν ἐν ὀφθαλμοῖσιν ἴδωμαι<
θεινομένην, τότε δ᾿ οὔ τι δυνήσομαι ἀχνύμενός περ<
χραισμεῖν· ἀργαλέος γὰρ Ὀλύμπιος ἀντιφέρεσθαι·<
590 ἤδη γάρ με καὶ ἄλλοτ᾿ ἀλεξέμεναι μεμαῶτα<
ῥῖψε ποδὸς τεταγὼν ἀπὸ βηλοῦ θεσπεσίοιο,<
πᾶν δ᾿ ἦμαρ φερόμην, ἅμα δ᾿ ἠελίῳ καταδύντι<
κάππεσον ἐν Λήμνῳ, ὀλίγος δ᾿ ἔτι θυμὸς ἐνῆεν·<
ἔνθά με Σίντιες ἄνδρες ἄφαρ κομίσαντο πεσόντα.»<
595 Ὥς φάτο, μείδησεν δὲ θεὰ λευκώλενος Ἥρη,<
μειδήσασα δὲ παιδὸς ἐδέξατο χειρὶ κύπελλον·<
αὐτὰρ ὃ τοῖς ἄλλοισι θεοῖς ἐνδέξια πᾶσιν<
οἰνοχόει γλυκὺ νέκταρ ἀπὸ κρητῆρος ἀφύσσων·<
ἄσϐεστος δ᾿ ἄρ᾿ ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν<
600 ὡς ἴδον Ἥφαιστον διὰ δώματα ποιπνύοντα.<
Ὣς τότε μὲν πρόπαν ἦμαρ ἐς ἠέλιον καταδύντα<
δαίνυντ᾿, οὐδέ τι θυμὸς ἐδεύετο δαιτὸς ἐΐσης,<
οὐ μὲν φόρμιγγος περικαλλέος ἣν ἔχ᾿ Ἀπόλλων,<
Μουσάων θ᾿ αἳ ἄειδον ἀμειϐόμεναι ὀπὶ καλῇ.<
605 Αὐτὰρ ἐπεὶ κατέδυ λαμπρὸν φάος ἠελίοιο,<
οἳ μὲν κακκείοντες ἔϐαν οἶκον δὲ ἕκαστος,<
ἧχι ἑκάστῳ δῶμα περικλυτὸς ἀμφιγυήεις<
Ἥφαιστος ποίησεν ἰδυίῃσι πραπίδεσσι·<
Ζεὺς δὲ πρὸς ὃν λέχος ἤϊ᾿ Ὀλύμπιος ἀστεροπητής,<
610 ἔνθα πάρος κοιμᾶθ᾿ ὅτε μιν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι·<
ἔνθα καθεῦδ᾿ ἀναϐάς, παρὰ δὲ χρυσόθρονος Ἥρη.<
|